Het is nu ruim een half jaar aan tussen mij en mijn digitale hardloopcoach Laetitia. En onze digitale relatie heeft zoveel voordelen.
Zij stuurt me een schema. Ik programmeer het in m’n Garmin en voer het uit. Is er feedback nodig? Dan krijg ik die via whatsapp. Heb ik zelf een vraag? Dan app of mail ik die en krijg ik op korte termijn een antwoord.
In de maanden dat ik gecoacht word heb ik me al ontwikkeld tot een snellere en zelfzekerder hardloper.
Er is wel een nadeel aan zo’n digicoach: want hoe werk je samen aan je looptechniek? Laetitia kan al mijn gegevens uitlezen: hoe ver ik loop, hoe snel, met welke hartslag, hoeveel stappen ik per minuut zet, maar ik zou erbij kunnen lopen als een zak hooi en ze zou dat niet weten.
Een goede looptechniek maakt dat je efficiënter loopt en zorgt er daarnaast voor dat je kansen om blessurevrij te blijven aanzienlijk groter zijn.
Goed dus dat La Coach nu met enige regelmaat een techniektraining organiseert voor haar lopers. Gisteren was ik samen met zes andere dames bij de eerste.
Want, even tussen ons, ik loop best wel als een zak hooi. Ik ben sterk, daarom kan ik vlot lopen en houd ik dat lang vol. Maar technisch is het echt nog niet zo best. En met deze uitspraak win ik wellicht nog de Understatement Award 2018 ook.
Sommige recreatieve hardlopers lijken zo gemakkelijk en moeiteloos als een hertje aan je voorbij te dartelen. Je zou je bijna gaan afvragen of ze Keniaanse of Ethiopische voorouders hebben.
Ik ben een zwoeger. Bij mij ziet hardlopen er vaak uit als heel hard werken. Ik ben een logge machine. Een soort stoomgemaal op hardloopschoenen. Alles staat met elkaar in verbinding. Hart, longen, benen, voeten, armen. Het beweegt allemaal wel, zolang je maar stookt, maar poeh, het is allemaal wel zwaar en stroef. Soms loop ik niet hard, ik stoemp. Dat woord moet wel voor mij bedacht zijn. Iedere training is eigenlijk indirect ook een soort van oliën om mezelf maar een soepeler loper te maken, maar dat is een heel proces. Gelukkig heb ik een lange adem. Er zijn al dagen tussen dat ik me ook een hertje voel.
Training landing en pasfrequentie
Een clinic hardlooptechniek klonk me als solo loper als muziek in de oren. Want ik zuig alles wat me als hardloper vooruit helpt als een spons in me op.
Op zondagochtend verzamelen we ons tegenover het station van Baarn. Kennismaken, nog even plassen, tassen veilig stallen in het kantoor waar ons startpunt is en hop, daar gaan we.
Deze ochtend krijgen we tips om te werken aan onze landing en aan onze pasfrequentie. Beide ook weer bedoeld om zowel effienciënter als blessurevrij te kunnen hardlopen.
Door middel van opdrachten als “Loop dit bospad één voor één af. En luister goed, want je mag jezelf niet horen lopen!” worden we bewust gemaakt van wat we doen. Zo kan je mij nog net niet vanaf de andere kant van het bos horen aankomen: ik ben een haklander en op die manier kan je echt niet geruisloos hardlopen.
Als haklander rem je jezelf bij iedere stap af, er gaat heel veel energie verloren, daarom mag je jezelf gelukkig prijzen als je een voor- of middenvoetlander bent. Je loopstijl veranderen is zo makkelijk niet en als je dat te drastisch aanpakt kan juist dát blessures veroorzaken, maar in mijn geval zorgt een kleine tip ervoor dat ik ineens wel op mijn middenvoet ga landen. Werkpuntje, voor de komende periode. Als ik dit steeds een paar honderd meter toepas kon het wel eens gaan inslijten.
Achteruit lopen
Op een breed pad lopen we halverwege de ochtend in duo’s achteruit. De één gidst, de ander loopt, in een hardlooppasje. Griezelig vind ik het wel, maar gek genoeg gaat de pasfrequentie ineens omhoog. Runner’s World schreef een leuk artikeltje over de voordelen van achteruit lopen.
Voorbijgangers wijzen ons erop dat we achterstevoren lopen.
“Wist u niet dat dit het achteruitpad is?” vraag ik. “Wat ú hier nu doet is niet de bedoeling.” Waarop één van hen zijn hond laat omdraaien en zijn weg samen met zijn dier een stukje achteruit vervolgt.
Laetitia trakteert ons op leuke anekdotes en op verschillende goede tips en leuke oefeningen voor thuis. Loopscholingsoefeningen om in je eigen trainingen in te passen. Deze oefeningen, zoals bijvoorbeeld kruispassen, staan standaard op het menu bij een atletiekvereniging, omdat ze je looptechniek en je coördinatie verbeteren.
Als we met de speedladder aan de slag gaan word ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Mijn coördinatie is echt heel slecht. Nou wist ik dat al wel, aerobicsachtige dingen zijn om die reden bijvoorbeeld ook echt niet aan mij besteed, maar zelfs beurtelings links en rechts in en uit dat platliggende touwladdertje lopen blijkt een uitdaging.
De tips die we gedurende de ochtend gekregen hebben brengen we nog even bij elkaar op een heuveltje. We lopen met hoge pasfrequentie op onze voorvoeten door de speedladder (Denk stampvoeten: “Ik! Wil! Cho! Co! La!”). We zigzaggen het pad op (want hardlopen is vaak te ééndimensionaal), we gaan met kleine passen heuvelop en laten met het net geleerde handigheidje onze hartslag zakken als we boven zijn. Dan dalen we af, herstellen actief en en maken het rondje vol. Zo doen we dit een aantal keer opnieuw: bewustwording zit hem ook in vaak herhalen.
Nuttig
Met zinvolle informatie en 10 kilometer in de benen zit ik later die dag in de trein terug naar huis.
Ik heb ervaren hoe ik mijn landing kan verbeteren en dat zwarte bonen brownies heel erg smaken als echte.
Ik heb geleerd hoe ik mijn hartslag sneller kan laten zakken tussen intervals en hoe ik niet mijn nek breek tijdens het maken van kruispassen.
Ik ben me er bewust van dat ik ook als hardloper niet goed rechtop loop en dat ik soms wat achteruit hang terwijl ik juist voorwaarts zou moeten zijn.
Ik heb gemerkt dat je met kleine trucjes je pasfrequentie omhoog kan krijgen en dat loopstijlen mijlenver uiteen kunnen liggen.
En ik weet nu hoe ik mijn voeten kan trainen, waar dat goed voor is en dat de vloer lava is!
Zo’n techniektraining is voor iedere alleenloper heel zinnig denk ik. En daarbuiten is het ook gewoon heel leuk om eens met een groepje te hardlopen en het een dagdeel aan een stuk door over je hobby te kunnen hebben zonder dat mensen met hun ogen gaan rollen.
Als je ook eens zo’n techniekclinic wil doen: houd even de Facebookpagina van Ik Begin Vandaag in de gaten. Dan blijf je vanzelf op de hoogte over de volgende.
Hai Kim. Je bent geen haklander, echt niet. Als je achteruit loopt, land je immers op je voorvoet. En tijdens de loopscholingsoefeningen loop je ook voortdurend op je voorvoet. Echt, check het maar op de foto’s.
Niemand is een haklander: iedereen is een voorvoet/middenvoet-lander.
Trek je schoenen maar eens uit en ren een stukje over een mooie gladde stoep of over een grasveldje: je landt automatisch op je voorvoet. Check dit filmpje van een beginnerscursus: https://www.youtube.com/watch?v=9OdseXUA4vU
De demping in je hardloopschoenen maakt het mogelijk om zonder pijn op je hak te landen. Op blote voeten laat je het wel uit je hoofd om op je hiel te landen.
Als je geen blessures krijgt door het haklanden en je bent tevreden over je techniek… dan hoef je niets te veranderen. Dan kun je gewoon op je hakken blijven landen.
Als je serieus een betere techniek wilt krijgen, dan moet je die schokdempende schoenen uitdoen of vervangen door minimalistische schoenen.
Grtjs uit Deflt
Hans onlangs geplaatst…Winter in Brabant