Vrijdag, vleidag #2

Er wordt al genoeg gebitcht op internet. Aan het einde van de week geef ik een tegengeluid en deel ik complimenten uit. Vrijdag, vleidag! En hoewel vleien vaak een beetje gemaakte stroopsmeerderij is zijn mijn stukjes bijzonder hard gemeend. Ik houd trouwens niet eens van stroop; heb je dat wel eens geprobeerd uit het haar van een tweejarige te wassen?!

Lieve Jentl,

Als jij schrijft krijgen de woorden vaak als vanzelf een gouden randje. Daar hoef je niets voor te doen; zo vloeit het zomaar uit je hoofd. Volgens mij soms zelfs met een nonchalance alsof je een boodschappenlijstje schrijft. Eén pak luiers, een pot pindakaas, een nieuwe afwasborstel en een prachtig nieuw gedichtje.

Geen wonder dus, dat de mensen om je heen al tijden zeiden: “Daar moet je iets mee doen.”

Maar de wereld kan zoveel zeggen. Talent? wapperde je de lof weg, alsof het maar een lastige vlieg was in plaats van een welgemeend compliment. Ik? Welnee. Zo bijzonder is het niet wat ik doe. Zoveel mensen schrijven. En fotograferen.

De positieve reacties bléven komen. Je legde hele bijzondere en verdrietige momenten vast met je lens en je troostte met woorden. Zo fotografeerde je de uitvaart van een kindje dat ik me nog zal herinneren als ik oud en grijzend ben en omarmde je zijn ouders en zijn broer met woorden. Met een enorme vanzelfsprekendheid.

Misschien is het toch iets speciaals, dat wat ik kan, drong het eindelijk tot je door. Misschien moet ik het toch met de wereld delen.
Gelukkig doe je dat nu. Op Woordkunsten.nl. Met jouw kaarten en posters voor mooie én moeilijke momenten. Allemaal even raak.

Ik ben trots op je, wens je alle succes van de wereld met Woordkunsten en ik hoop dat – ook als je jezelf soms even kwijt bent – je de woorden altijd blijft vinden. En dat heel veel anderen jouw woorden vinden vooral ook. Ze zijn het zo waard om gedeeld te worden.

Liefs!
Kim

0

Reacties

reacties