Elke keer trap ik er weer in. We zijn met onze kinderen naar een evenement of een markt, of naar een camping in Zuid-Frankrijk. We hebben ze netjes opgepoetst voor we vertrokken en daar lopen we dan, met drie stuks fris kroost.
Vaak duurt het niet lang voor de eerste ergens een vlindertje ziet. Of een tijger. Of Spiderman. De ogen van mijn jongens worden meteen al groter en schieten koortsachtig op een neer, op zoek naar de plaats waar het te doen is:
Schmink!
Ik heb er een enorme haat-liefde verhouding mee. Want ik wil niet de gemene ouder zijn die steeds nee zegt, maar laten we er niet omheen draaien: wat is het een toestand!
Ten eerste al om je kind netjes in de rij te houden, temidden van al dat andere grut dat graag beschilderd wil worden. En het sussen tijdens het veel te lange wachten.
“Ben ik al aan de beu-heu-heurt? We staan hier al zo lang!”
– “Bijna schatje. Nog heel even geduld.”
“Nu dan? Nu dan? Nu? Nu? Nu?”
Maar dat is eigenlijk nog het minst erge aan het hele verhaal.
Eerst maak je nog trots een paar foto’s, omdat je kind zo lief stil blijft zitten tijdens het schminken.
Dan maak je tig foto’s nadien, van je leeuw, Hulk, vlindertje, konijntje, tijger of Spiderman. En dan komt het besef: Crap! Het moet er ook weer af!
Schmink hier, schmink daar, schmink overal
Ik weet niet hoe het met jullie kinderen zit, maar de mijne beginnen binnen no time in hun gezicht te vegen, omdat ze vinden dat het jeukt of kriebelt. Binnen een paar minuten gaat de creatie op hun gezicht al een eigen leven leiden. Een Hulkje is in een mum van tijd gedegradeerd tot een camouflagesoldaatje.
Met jaloezie kijk ik altijd naar meisjesmoeders, wiens dochtertje trots van een krukje stapt met een schattige lichtroze vlindertje op het voorhoofd en rond de oogjes. Met een beetje glitter. Of een blauw dolfijntje. Met glitter. Wat regenboogjes en bloemetjes. Met glitter. Of een eenhoorntje. Met glitter.
Mijn jongens laten zich altijd transformeren in een monster of een superheld. Waarvoor eerst het gehele gezicht volgepannenkoekt moet worden met rode of groene schmink en waar vooral veel zwart aan te pas komt. Heel. Veel. Zwart.
En laat dat nou net de kleur zijn die er het lastigst afgaat. Tenzij je wíl dat het goed blijft zitten. Dan zit het om onverklaarbare redenen ineens in de mouwen van je kind, op zijn rug (maar HOE dan?!), in de kussens van de bank en aan de gordijnen.
Maar trots dat ze zijn. Als groezelig monster aan de eettafel. Na de hele middag elke willekeurige voorbijganger beslopen te hebben om ernaar te brullen.
Afschminken
Afschminken is de hel. Mijn kinderen willen het of wél, maar dan op een moment dat het niet kan. Halverwege zo’n evenement of in de auto onderweg naar huis bijvoorbeeld. Dan willen ze het NU van hun gezicht hebben, wat natuurlijk niet kan. Met acute hysterie tot gevolg, in zo’n gradatie dat je zou denken dat er geen verf op hun gezicht zit maar accuzuur.
Of – en dat komt vaker voor – ze willen níet afgeschminkt. Voor eeuwig in je rol blijven en als superheld naar bed, voor het geval er zich kwaad aandient dat bestreden moet worden. Ik snap dat wel, maar dat vind ik geen optie.
Dus sta ik op de pleisterplaats een onwillig bekkie schoon te boenen. Wat me een half pak billen/toeten/make-up doekjes kost, of soms een combinatie van die drie. En vaak komen er ook nog liters water bij kijken en zakdoekjes vol Nivea, om al die zwarte verf uit hun wenkbrauwen te krijgen.
Thuis schminken
Diep, diep respect voor al die moeders die thuis hun kinderen schminken. Gewoon op woensdagmidag, tussen de bedrijven door, voor de leuk. Bij ons ligt er achterin de kast wel een schminkdoos, maar die komt eigenlijk alleen tevoorschijn bij schoolvoorstellingen, Koningsdag (een vlaggetje op de wang) en carnaval. Frequente schminktoestanden in huis, poeh, ik ben blij dat m’n jongens er niet om vragen. Die redden zich prima met alleen de verkleedkleren.
Alhoewel Dex wel een beetje jaloers op mij is: “Mama,” vroeg hij laatst, terwijl ik met een oogpotlood voor de spiegel stond, “sta jij nou alwéér te schminken?”
Vertel eens: hoe sta jij tegenover het beschilderen van je kinders? En hoe overleven jullie het afpoetsen van de schmink?
Tip voor het afschminken: micilair water. Gewoon op een watje en *hup* alle kleurzooi er in een keer af.
Kruimel onlangs geplaatst…Feest
Emma vind het ook leuk. En bij haar mag het er niet af. Dus de volgende morgen bed verschonen… Ze was ook erg verdrietig toen mijn buikschildering eraf was…
wat overigens ook leuk is: poppen geschminkt in spiegelbeeld. Dat doe je zo: je schminkt je kinds gezichtje, daarna zet je’t inde autostoel, het valt in slaap tegen popje/knuffel. Et voilà: popje heeft ook allerlei bonte vegen op zich
Nederbuur onlangs geplaatst…Koken met een Nederlander
Meisjes willen vanaf 2 jaar nageltjes lakken, en ook de nageltjes van anderen (ook als ze ‘opa’ heten).
En glitters zijn de hel. In geen enkele manier te vergelijken met de ellende van schmink. Ik had eens een dochter met onwijs veel glitters op haar wangen en voorhoofd. Waarna onwijs veel glitters in mijn oksel. (Geen idee hoe dat kwam, hoe dat überhaupt kan.) Daar krijg je ontzettend veel reactie op als volwassene. “Mevrouw, er is daar iets, daar, ja daar inderdaad, het blinkt zo”. Tsssss
Hier de truc om te schminken vóór we ergens naar toe gaan! Thuis kan hen op mijn gemak schminken, met onze eigen schmink zonder rommel en die zich gemakkelijk laat verwijderen. Zo zijn de kinderen al blij als we vertrekken, hoeven we op een evenement niet in de rij te staan, en is het afwassen ’s avonds in een wip gebeurd met een nat washandje.
Vos onlangs geplaatst…Food Revolution Day – over een rampzalige eter
De kinderen vinden het vaak erg leuk. En met billendoekjes kreeg ik hun gezicht meestal wel goed schoon.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Zonnebril of zonnehoed?
tip van een schminker 🙂
voordat ze geschminkt worden even hun haargrens en wenkbrauwen insmeren met vasline, dan gaat het er makkelijker uit 🙂
Thea van Galen onlangs geplaatst…Eerste update 101 dingetjes
Mijn kinderen vonden het deze vakantie voor het eerst leuk. En dus liep ik ineens met een piraat en een prinses over straat.
Wel heel erg jammer dat de dames van het vakantiepark animatieteam echt NUL talent hadden voor schminken. Het kroontje was scheef geschminkt, het ooglapje had maar 1 scheef touwtje en verder was het gewoon een drama.
Lijkt mij wel leuk om het zelf te proberen. Maar zolang ze er niet meer over beginnen stel ik het nog even uit. Want idd dat zwart en die glitters…
Haha je schrijft zo leuk. Dat van die rij is erg herkenbaar en dat gejeuk en gekriebel ook!
Hier eigenlijk nooit problemen met afschminken eerst het ergste met een natte washand (lekker “grof” dus blijft veel in de badstof hangen) en daarna met een watje met olie de restjes. Gaat eigenlijk perfect! Kan gewoon met amandelolie, olijfolie of zonnebloemolie. Daarna lekker in bad (of onder de douche haha)
Kaboutertuin onlangs geplaatst…Moestuin tip tegen slakken
Glittertjes zijn een ramp. Ik herhaal een ramp! Ik ben moeder van zo’n meisje. Ze is ook een echte schmink fan. En geloof mij die glittertjes vind je weken lang overal. In bed (ook als je het verschoond heel vreemd), op de bank, op mezelf.. Overal dus. Laatst hadden ze op de psz besloten dat make-up wel leuk was voor de Kids. Ramp was het. Glitter oogschaduw, glitter lippenstift, glitter op de wangen. Help dacht ik. Liters make-up remover later heb ik het opgegeven. Dan maar met glitter naar bed. Dus tja het is en blijft een dingetje 😉