Het moment waarop Thomas letterlijk overeind sprong, omdat de hongerige, uitgemergelde arme Sjakie tóch nog een gouden wikkel vond in een Willie Wonka reep.
Mán! Ik had nog net niet de tranen in mijn ogen staan.
Wat vind ik het heerlijk dat de dokter in het ziekenhuis mijn liefde voor lezen zo goed door zijn genencocktail heeft geroerd.
En wat was ik blij toen ik eindelijk de dozen met het label ‘KINDERBOEKEN’ achter het schot op zolder vandaag kon sjouwen. Sjonge, ik trok nog net niet een fles bubbels open tussen de kerstversieringen, de fotoalbums, de fonduepan en het stof, om het te vieren.
De helft van mijn oude schatten was echt niet meer van nu. Maar mijn Roald Dahl collectie is gelukkig van alle tijden.
Ik heb de boeken eindeloos herlezen en ooit zelfs een spreekbeurt over de beste man gehouden, toen ik ook zijn autobiografische boeken Boy en Solo had uitgespeld. Wat nou Jason Donovan? Tsk. Ik was fan van iemand op niveau!
Boeken als bananenschuimpjes
Die Dahl was een briljant schrijver, met zijn combinaties van griezeligheid, gekkigheid en ondeugd. En zijn boeken zijn als bananenschuimpjes: als je er eentje neemt ben je verloren. Je kan je het niet helpen; je vreet achter elkaar de hele zak leeg. En daarna heb je spijt.
In het geval van de schuimpjes, omdat je zo kotsmisselijk bent dat ze er bijna via je neus weer uitkomen.
In het geval van de Roald Dahl boeken, omdat je stiekem tot veel te laat hebt doorgelezen en je de volgende dag weer naar school moet. Of omdat je zo wel heel vlot door de hele stapel heen bent. En wat kan je in hemelsnaam daarna nog lezen dat net zo goed is?!
Mijn zesjarige lijdt aan een serieus geval van leeshonger!
Hij verslond achter elkaar De Reuzenperzik, De Fantastische Meneer Vos en De Griezels.
Ik las het prachtig geïllustreerde De Minpins aan hem voor. Iorg Idur was een fijn kort tussendoortje.
We lachten ons rot om Joris en de Geheimzinnige Toverdrank, dat ik ’s avonds voorlas en waarin Joris die ouwe tang van een grootmoeder van hem te grazen neemt door een drankje te maken met alle gore troep die er in huis is. Van zeeppoeder tot motorolie en van schoensmeer tot mierengif.
Ook De GVR ging er in rap tempo doorheen. Griezelig, maar fantastisch! Een klein meisje wordt ontvoerd door een reus, die gelukkig een vríendelijke reus blijkt en samen beramen ze een plan om de kleine kindertjes overal ter wereld te redden van de mensenetende Bottenkraker, Kinderkauwer, Mensenmepper en Bloedbottelaar.
Ik las steeds voor tot ik schor was en de volgende avond lag de boekenlegger vaak al een of twee hoofdstukken verder, omdat Thomas bloednieuwsgierig was naar hoe het verder zou gaan.
En afgelopen week kon Matilda weer terug op de plank: óók al uitgelezen!
Tijdens het lezen van dit boek ontdekte we dat we meer gemeen hebben dan blonde haren en een voorliefde voor pindakaas.
We zijn ook allebei nogal sadistisch aangelegd. We moesten onze ogen droogvegen van het lachen toen juf Bulstronk de snoezige Lavendel aan haar vlechten over de muur van de speelplaats slingerde.
Daar kan geen Geronomo Stilton tegenop!
Echt niet hoor. Alle respect voor die muis die geen avontuur uit de weg gaat en heel leuk al die geurbladzijdes en 3D platen en de prachtige vormgeving, maar de Fantasia boeken zullen nooit klassiekers worden. Denk ik.
Thomas leest nu Sjakie en de Chocoladefabriek en daarna hoeven we nog steeds niet in een zwart gat te vallen!
Want dan hebben de Daantje de Wereldkampioen nog. En De Heksen, môh, dat wordt heerlijk griezelen!
En als we er dan echt-echt-echt door alle Roald Dahl kinderboeken heen zijn? Als hij werkelijk op mij lijkt, die oudste van me, dan zal hij zijn favorieten vast nog herlezen. En natuurlijk hebben we dan ook de films van Matilda, De Heksen en Sjakie nog!
Ben jij ook zo’n Roald Dahl fan? Wat is jouw favoriet? En die van je kroost?
En Rijmsoep, die vind ik ook heerlijk.
Dochter is nog te klein voor Roald Dahl, dus ik heb mijn collectie in afwachting uitgeleend aan de dochter van vrienden, die tijdens een bezoek aan ons opeens stiekem in een hoekje in ‘mijn’ Mathilda zat te lezen. Topkind!
Ik heb de boeken van Roald Dahl eigenlijk nooit zelf gelezen, moet ik bekennen. Maar onlangs wel Sjakie gekocht op een rommelmarkt, maar deze is nog wat te moeilijk voor m’n dochter van 4,5 volgens mij. Zijn er boeken van hem beter geschikt voor 4,5-jarigen of moet ik gewoon nog een tijdje wachten?
Mijn bijna vijfjarige heeft erg moeten lachen om Joris en de Geheimzinnige Toverdrank, misschien kan je die proberen?
Bedankt voor de tip! Ik ga ‘m bij de bieb halen!
Oh die kan ik dan ook eens gaan proberen! Thanks!
Heerlijk, ik ben ook dol op Dahl. Meneer Vos en Daantje hebben we al voorgelezen. En Adtrid Lindgren (Ronja!), Paul Biegel (De kleine kapitein!) en oma Annie. Van de laatste lezen we nu Abeltje. Van zolder
Adtrid… Eh ja, dikkw vibgers 😉
Ohja, de andere auteurs die je noemt zijn natuurlijk ook echte klassiekers! Ronja is ook ons huis al binnengeslopen en Annie, tja, wie is er niet groot mee geworden en wie zál er niet groot mee worden. Zo tijdloos zoals Pluk en Otje, dat kan niet anders of die worden nog generaties lang gelezen.
Geweldig!!!
De opa-Jacob sprong uit Sjakie was bij ons thuis een gevleugelde uitdrukking voor als je ergens heel erg blij om was. Kale Per in Ronja de Roversdochter van mijn andere jeugdliefde Astrid Lindgren deed ook een prachtige toen Ronja geboren was.
Ik heb laatst een boek met allemaal korte verhalen van Dahl gekocht op een beurs. Ik merk dat de meesten nog te moeilijk zijn voor Isis helaas.
Heb je zijn volwassen verhalen ook gelezen? Die zijn ook briljant.
Nee, ik ken nog niets van zijn werk voor volwassenen. Stom eigenlijk, daar ga ik me dit jaar ook maar eens op storten. Als dat ook maar half zo goed is joh, dan vind ik het al een heerlijk vooruitzicht.
Oh ja net zo fantastisch als zijn jeugdwerk. Bizarre plotwendingen, soms tikkeltje ontdeugend en geweldige ontknopingen. Heerlijk! Oom Oswald is bijvoorbeeld geweldig.
Oh heerlijk. Daarvoor alleen al zou ik aan kinderen willen beginnen. Ik verslònd Roald Dahl’s boeken als kind en heb er ook een spreekbeurt over gegeven, haha! Mijn lievelingsboek was Matilda (ik heb lang heel hard zitten proberen om ook voorwerpen te doen bewegen door ernaar te staren!) en Joris en de geheimzinnige toverdrank. De Mispins was ik helemaal vergeten, bedankt om me die te doen herinneren!! Inderdaad heerlijk boek! Jammer genoeg gingen wij altijd onze boeken in de bib halen en heb ik dus zelf geen enkel Roald Dahl boek in m’n bezit. Misschien toch eens wat boekenmarktjes afschuimen.
Claire onlangs geplaatst…Claire breekt een lans voor de mastel
Ik geloof dat ik dat ook wel geprobeerd heb ja, telekinese, zonder succes natuurlijk. :-))
Een Roald Dahl collectie is altijd goed. Dus inderdaad: speuren maar!
Jaaaa, ik hoopte zo dat ik net als Matilda dingen kon laten vliegen! Maar nee… helaas niet. Echter ook hier dus, grote liefde voor Roald Dahl. Ik ben overigens ook de trotse bezitter van het Roald Dahl griezelkookboek (google maar eens). Misschien nog eens leuk om aan Thomas cadeau te doen, Kim?
Nathalie onlangs geplaatst…Wat ik nu lees #1 …door Nathalie