Ja maar, huilde ik op Twitter, wat móet ik dan ook alweer op een weblog? Ik schrijf al zolang niet meer dan 140 tekens dat ik het gewoon echt niet meer wist. Meer Kim en minder moeder, verzocht iemand. En dat blijft malen, tussen de boodschappenlijstjes, kinderdagverblijfroosters en speelafspraken.
Ik wil zelf óók wel meer mij en minder mama. Meer good hair days en minder etensresten aan mijn kleding. Meer slaap en minder gesus. Maar het zit er even niet in. Het moederschap is iets dat me opslokt. Met huid en haar. Het is wat ik altijd al wilde en ik ben er dolgelukkig mee MAAR AF EN TOE!
Af en toe zou ik eens tijd voor mezelf moeten nemen. Af en toe zou ik eens diep adem moeten halen en de schoonheid van kleine dingen weer moeten zien. Af en toe zou ik eens naar de kapper moeten gaan en nieuwe kleren moeten kopen, in hemelsnaam! Zoals toen ik nog heel veel Kim was en heel veel minder moeder.
Zelfs met 1 kind wat 3 dagen op t kdv zit, heb ik moeite om die tijd voor mezelf te plannen. Want kind op t kdv = werken op kantoor, en de rest van de tijd ga en wil ik niet zo snel me losweken.
Terwijl het wel fijn is. Want toch blijkt (bij mij althans) mama blij = kind blij. En ik word wel heel blij als ik kapsel heb ipv een uitgewassen gordijntje. Of een fijne kleren aan heb. (of gewoon eens mijn benen heb geepileerd! )
Misschien oppervlakkig, maar ja!
Oh zo herkenbaar! Waarschijnlijk herkent élke moeder dit. Of anders tenminste elke moeder die grotendeels thuis is bij de kinderen. Soms heb ik zin om 5 dagen per week weg te gaan omdat ik alleen maar moeder ben maar als ik daar dan weer aan denk krijg ik ook alweer de kriebels. Moederschap is passen en meten. En snot afvegen.