Marie Kondo moet haar bovenkamer nog opruimen

In een middag las ik het uit, het opruimevangelie dat de halve wereld bezighoudt:
Opgeruimd! van Marie Kondo of, zoals het in het Engels heet, The Life-Changing Magic Of Tidying Up.

Want vertel me dat opruimen iets is wat niet elke dag hoeft, maar iets dat je maar één keer hoeft te doen en ik hang aan je lippen!

Ik vind ontrommelen een intrigerend onderwerp en ik schreef er al een reeks blogs over.

• Weggooien en loslaten
• Kinderspeelgoed overload
• Declutter je keuken
• Zis is zie laundryroom
• Alvast begonnen: voorbereidingen voor de vrijmarkt

Uit deze stukjes blijkt maar dat opruimen bij mij een altijd maar doorgaand project is en de bewering dat ik er in één keer vanaf zou kunnen zijn deed m’n hartslag stijgen: daar móest ik meer van weten!

 

Wat een fantastisch boekje. In het genre comedy.

Marie Kondo ruimt alles op, maar haar bovenkamer is ze duidelijk vergeten. Zo is ze namelijk van mening dat je sokken nooit, nooit, nóóit in zo’n aardappelvormig bolletje mag opvouwen, omdat ze moeten bijkomen na een hele dag de klappen opvangen tussen je voeten, je schoenen en de vloer. En zo met dat elastiek om zich heen gevouwen staan ze onder spanning en rusten ze nog niet uit!  Sokken moet je daarom vouwen en rechtop wegzetten.

Je moet trouwens álles rechtop wegzetten, want stapelen deugt niet. Een stapel wordt ongemerkt steeds hoger en – veel erger nog! – je spullen staan onder voortdurende druk als je ze stapelt. Vooral dingen met wat gewicht, zoals boeken, of dikke truien. Zeker de onderste op de stapel heeft het zwaar te verduren! Mede daarom dus: sokken rechtop. Uit respect en dankbaarheid.

Marie heeft respect en dankbaarheid in overvloed. Zo bedankt ze ’s avonds haar jas, als ze die uittrekt en weghangt. Ze begroet haar kamerplant en aait hem even over zijn bladeren als ze haar huis binnenkomt. En ze maakt iedere avond haar tas leeg, omdat het ook voor een tas niet prettig is om met een volle maag te slapen.

Je zou dus kunnen constateren dat deze dame volkomen koek-koek is. En toch zit er wel wat in, in die methode van haar.

Opruimen zou een eenmalige gebeurtenis moeten zijn, stelt Kondo. Als je eenmalig je huis opruimt heb je nooit meer dat vervelende jojo-effect van rommelig en netjes. Dan heeft alles een vaste plek en heb je precies genoeg spullen.

Hoe werkt het, dat opruimen volgens Kondo?

Marie Kondo’s opruimmethode heet konmari. Dat is haar bijnaam, een afgeleide van haar achter- en voornaam. De konmari methode werkt zo:

• Je ruimt je huis niet kamer voor kamer op, je werkt per categorie. Werk van makkelijk naar moeilijk. Dus eerst kleding. Dan boeken. Dan keukenspullen, paperassen, hobbyspullen en wat voor categorieën er nog meer op jou van toepassing zijn. Pas helemaal aan het einde – als je er helemaal in zit en het systeem goed begrijpt – mag je je bezighouden met foto’s, brieven en andere dingen met emotionele waarde.
  En dan flikker je ook blind al je brieven van Jean-Pierre weg en je oude schoolwerkjes, je bevallingfoto’s, je trouwalbum en de foto’s van de kinderen, in zo’n opruim-indoctrinatie flow zit je dan.
• Breng alle spullen uit de categorie waarmee je aan de slag gaat in één ruimte. Bijvoorbeeld kleding. Haal je hele kast leeg, maar haal ook je kleding uit je washok, van de kapstok, uit je sporttas, uit die opbergdoos met kleding van buiten het seizoen. Zorg dat je álles bij elkaar hebt verzameld.
• Nu komen we bij het essentiele punt van het hele konmari gebeuren: neem één voor één alles in je handen. Word je er blij van? Dan houd je het. Doet het je niets? Dan moet het weg.
• Bedank voor het weggooien het item in kwestie nog even voor de bewezen diensten. Marie Kondo stuurde met haar nieuwe telefoon een sms-je naar haar oude: ‘Bedankt voor wat je al die tijd voor me hebt gedaan ♥  ‘
  Waarna het toestel promp de geest gaf, ‘alsof het wist dat zijn taak erop zat.’ Uh-huh Marie, sure.

De achterliggende gedachte van Marie Kondo’s opruimevangelie is

Bepaal niet wat je weg zal gooien. Bepaal wat je graag wil hóuden.

Items die je graag in je leven wil, omdat je er blij van wordt of omdat ze heel nuttig zijn, zet je met zorg terug op een vaste plaats. Je moet er, volgens de Engelse vertaling, een spark of joy bij voelen. Alles wat geen joy sparkt gaat een vuilniszak in! Want je hebt geen opbergdozen, manden en systemen nodig om op te ruimen. Alleen veel, heel veel vuilniszakken.

Bij het terugzetten van de blijmakende spullen concentreert alles van één categorie  zich op één plek. Op die manier schep je een overzichtelijke woonomgeving en vanuit daar wordt je hele leven beter. Tenminste, dat preekt het opruimorakel.

Wat vind ik?

Met al die weggooierij is Kondo weinig duurzaam, maar ik geloof wel dat het meer zoden aan de dijk zet dan dozen vol dingen bewaren voor ooit-op-Marktplaats. Of voor van de week eens naar de kringloop.
De leegte die ze in huis weet te scheppen spreekt me ook enorm aan. Ik word altijd enorm gelukkig in een hotel of een vakantiehuis. Met al m’n essentials in een koffer en alle ballast thuis. Een rustige omgeving is een rustig hoofd, voor mij werkt dat zo.
Hoe dwaas deze opruimtante ook is, ze inspireerde me wel. Ik kreeg zin om zo’n grote container voor te laten rijden en er alles in te gaan gooien wat geen joy sparkt. Inclusief het boek zelf en de strijkplank.

Wat vinden jullie?

Nou, die heeft zeker geen kinderen! kreeg ik vandaag geregeld als reactie als ik weer een dwaze Kondo-quote op Instagram of Twitter slingerde.
Nee, die heeft ze niet. Of misschien had ze ze ooit en heeft ze ze inmiddels opgeruimd. Nadat ze ze bedankt heeft voor de mooie tijd samen.

Is de konmari methode haalbaar voor een gezin met kinderen? Waar zich onevenredige hoeveelheden spullen ophopen, waarvan álles belangrijk is, tot het kleinste verrassingseiprulletje.

Daar ga ik morgen mijn licht op laten schijnen.

Tot dan!

Hoe goed ben jij in weggooien?
Las je dit boek al? Ben je het van plan? Ik lees graag wat je vindt. Zelf schreef ik op Goodreads ook nog een korte review.

2

Reacties

reacties