Vanmorgen voelde iedereen zich toch prima? flitst er door mijn hoofd als ik halverwege de ochtend SCHOOL in het scherm van mijn iPhone zie oplichten. Zou er nou echt iemand ziek zijn geworden? Maar nee.
Het blijkt erger dan dat.
Veel erger dan dat.
“Kan je alsjeblieft je jongste twee meteen komen ophalen?” vraagt de juf. “Ze zitten vol met hoofdluis.”
Mijn schrik en verontschuldigingen wuift ze meteen weg: “Je bent lang niet de enige die ik moet bellen. En ik ben zelf ook de klos.”
Luis, we hebben die akelige kriebelaars vier jaar lang uit de weg weten te gaan. Pas nu mijn jongste ook naar school gaat is het voor het eerst raak.
Operatie Luis
Gelukkig is Frank vrij vanochtend, dus besluiten we tot een teamoperatie. Ik ga naar de drogist. Hij haalt de kinderen uit school. Bij de drogist zwiep ik met één armzwaai de halve luizenplank in mijn mandje. Lotion. Shampoo. Een netenkam. Een elektrische luizenkam. Ik ben bereid álles te kopen, als we er maar snel vanaf zijn.
Aan de kassa verzucht ik tegen de verkoopster dat mijn kinderen de sjaak zijn en dat Operatie Luis van start gaat. We keuvelen even, terwijl ze de spullen aanslaat en inpakt en ik denk alleen maar: Niet krabben! Niet krabben! Niet krabben!
Zelf loop ik namelijk al een week aan mijn hoofd te schurken, maar ik weet dat aan de blondshampoo die ik gekocht had en die mijn haar zo droog als Sinterklaas zijn kont maakte. Zou dat het niet zijn geweest? Zou ik ook..? Oh lieve hemel, nee toch? Niet krabben! Niet krabben! Niet krabben!
Luizenmoeder
Zodra de jongens thuis zijn zet ik ze op een krukje, leg een witte tissue op het aanrecht en begin te kammen. Brrr, ik heb meteen beet!
Ik heb sinds ik ze als kind zelf ooit had nooit meer een hoofdluis gezien, maar dit kan niet missen, dit is er één. En nog één. En nog één.
Beide jongens ondergaan mijn bloedfanatieke gekam en laten vervolgens gedwee hun haren vol Prioderm lotion smeren.
Terwijl dat intrekt onderwerp ik mijn eigen hoofd aan een inspectie. En dan blijkt: ik ben niet alleen figuurlijk een luizenmoeder. Iew! Ook mijn eigen haren kam ik grondig uit en ik gebruik een enorme hoeveelheid luizenshampoo. Want getver, wat voel ik me vies.
De kriebelige feiten
Ik voel me dan wel vies, als moeder met luizen, maar dat is het niet. Wat kriebelige feiten:
- De luis is van alle tijden. Hoofdluis bestaat al zeker sinds de middeleeuwen en zal er nog wel heel lang blijven.
- Luizen maken geen onderscheid tussen vies of schoon haar, of je ze krijgt of niet staat volledig los van je persoonlijke hygiëne.
- Luizen kunnen niet springen of vliegen. Je besmet elkaar door haar-tegen-haar contact, dus door te knuffelen met je kind lopen ze gemakkelijk over naar jou. Zo werd ik dus ook een luizenmoeder. Het zou pas gek zijn als ik ze níet gekregen had.
- Hoofdluizen overleven niet lang op textiel, dus er is vanuit het RIVM tegenwoordig geen advies meer om beddengoed, knuffels en jassen heet uit te wassen of luizencapes te gebruiken op school.
- Het is belangrijk dat iedereen tegelijk gecontroleerd en behandeld wordt als er hoofdluis wordt geconstateerd. Dus kammen, kammen, kammen, herhaaldelijk blijven controleren en hoofdluislotion of -shampoo gebruiken als je levende exemplaren aantreft.
De komende week zal hier nog wel in het teken staan van de hoofdluis. Elke dag iederen uitkammen, om de achtergebleven neten allemaal weg te krijgen en om er zeker van te zijn dat er op school geen verse exemplaren bij komen of zijn uitgekomen. Hopelijk is iedereen op school zo strikt en is deze uitbraak snel onder controle.
En voor iedereen in mijn omgeving die deze week constateert:
“Hee Kim, wat zit je haar goed!”
– “Dankjewel! Luizenshampoo!”
Want – geluk bij een ongeluk – Dimeticon shampoo blijkt wonderen te doen voor hoe m’n krullen vallen.
Zijn die kleine ellendelingen bij jullie al langs geweest? Ik lees graag al jullie ervaringen en tips in de comments. En: een welgemeend sorry voor al jullie fantoomjeuk nu.
Jakkie jakkie jakkie, als ze weer op school zijn heb ik de neiging ze al die weken ziek te melden, gelukkig hebben ze goed doorkambare haartje en vinden ze dat gefriemel van mij heerlijk. Succes
Maai onlangs geplaatst…Familieselfie – Making of
Ik begon spontaan te krabben tijdens het lezen van je artikel.
We hebben al enkele keren een brief meegekregen dat hoofdluis rondging de klas of op school, en dat we onze kinderen moesten controleren. Gelukkig telkens zonder resultaat. *hout vasthouden*
Zelf had ik er als kind ook last van en het maakte me enorm onzeker… 🙁
Ester onlangs geplaatst…Jules & Alixe vieren feest!
Oh, ik zit nu ook te krabben. Als kind heb ik er zelf vaker last van gehad dan mijn eigen kinderen. Brrrr.
Het op laten halen van school mag volgens mij helemaal niet. Elk kind heeft recht op onderwijs. En een luis meer of minder maakt echt niet uit hoor voor die paar uur. Als je er meer dan 5 hebt loop je er echt al wat langer mee rond (helaas). Bij thuiskomst is beginnen met behandelen wel handig natuurlijk.
Ik kan het nu niet vinden, op de site van het RIVM staat het wel genoemd dat naar huis sturen niet verplicht gesteld kan worden. Ook in het voorbeeld protocol van het landelijk steunpunt hoofdluis staat dat je kinderen niet direct naar huis moet sturen.
Alleen als er na een vakantie nog geen contact is geweest met andere kinderen is het zinvol.
Ik heb slechte ervaringen met luizenshampoo met dimeticon. Kammen, kammen en nog eens kammen. Dat werkt. alleen shampoo niet, en ik durf te beweren alleen kammen wel. Na wéken shampoo heb ik toch grootmoeders tips (groene zeep, en uitspoelen met azijn) geprobeerd. Goedkoop. Niet best voor je krullen. Maar wel waren we er toen eindelijk van af.
Vreemd dat je daarvoor je kinderen met spoed op school moet komen halen. Want zo’n luizenplaag is toch ook niet op een dag bedwongen?
Oh ik krijg direct jeuk. Ik had ze vroeger heel vaak, goed bloed zullen we maar zeggen. Succes met de luizenplaag!
Jaaa, ik zit meteen te krabben nu, hahaha. Vroeger kreeg ik dat een keertje op vakantie. Niet makkelijk hoor, luizenproduct zoeken in Italië 🙂
Lottes Anekdotes onlangs geplaatst…Wat ik niet had gedacht toen ik zei dat ik ga verhuizen
Vreselijk! Twee jaar terug hadden twee van mijn drie kinderen het…plus ik. Brrrr….notabene ontdekt op de camping in Frankrijk.
Kammen – kammen -kammen….twee keer per dag…dat is het enige wat echt heeft geholpen. Luizenmiddeltjes hebben hier toen niet gewerkt.
Sterkte ermee!!!
Of het waar is weet ik niet maar bij ons op school wordt gezegd dat je je haar niet hoeft te wassen met lotion maar gewoon vol moet smeren met gel. Luizen schijnen een hekel te hebben aan gel. Ik heb het nog niet in de praktijk hoeven te brengen. En veel kammen om de neten eruit te krijgen.
Gelukkig bleek miss N luisvrij. Maar het komt door die dino-rage! Al die koppies tegen elkaar om over die boeken hangend plaatjes te ruilen. Die luizen hebben ruim baan zo 😉
Al sinds december duurt de uitbraak op school nu. En telkens als ik denk dat het nu klaar is, wordt er weer iemand gevonden. Oudste was bij ons de klos. Eerst dacht ik aan eczeem maar nadat ik beestjes zag lopen wist ik genoeg. Behandelingen hielpen prima en ook de neten gingen dood. Helaas kon zijn huid er minder goed tegen en dus ging de luis naadloos over in schilferige eczeem. Waar de luizenmoeder weer niet blij mee was en me discussies opleverde of het nou een schilfer of een dode neet was (Who cares, een dode neet is eh..vrij dood ). Inmiddels zijn wij luisvrij en spuit ik regelmatig wat azijn in het haar, houden ze volgens de kapper niet van.
Succes! Enne uit ervaring, die fantoomjeuk houdt nog wel ff aan 😉