Fietsen jouw kinderen wel genoeg?

‘Ouders moeten kinderen vaker laten fietsen’ kopt het AD vanochtend. In een artikel belicht de krant dat veel kinderen tegenwoordig niet op de fiets naar school komen, omdat ouders dat niet aandurven. Of omdat het niet in de gezinslogistiek past, omdat de brengende ouder bijvoorbeeld meteen met de auto door moet naar het werk.

Scholen zien steeds vaker af van uitstapjes op de fiets, omdat niet alle leerlingen meer goede fietsers zijn. Kinderen maken tegenwoordig over het algemeen veel te weinig fietskilometers. Zo zijn ze onzekere incapabele verkeersdeelnemers als ze na groep 8 ineens wél zelfstandig naar de middelbare school moeten fietsen.

Vroeger was alles beter

Eigenlijk onbegrijpelijk, voor een land dat bekend staat om zijn fietscultuur. Je wordt hier nog net niet met een zadel onder je kont geboren.

Zelf ben ik opgegroeid in een klein stadje op de Veluwe. Als je niet beter weet zou je het een dorp noemen. Fietsen zat er al vroeg in. Ik woonde op loopafstand van de school, maar buiten schooltijd fietste ik heel wat af. Eerst met mijn ouders. Naar de supermarkt. Naar de stad. Naar de scouting.

En vanaf mijn zevende of achtste ook zelfstandig. Naar dwarsfluitles. Naar de manege. Naarmate ik ouder werd werden de afstanden groter. Ik fietste naar verzorgpony’s en naar vriendinnen op tien tot vijftien kilometer afstand.

Het was een redelijk overzichtelijke omgeving, waarin dat allemaal wel kon. Ik legde als tiener alles bij elkaar misschien wel 250 km per week op de fiets af.

Mijn kinderen

Mijn kinderen fietsen niet zo vaak als wenselijk zou zijn. Thomas (7) gaat regelmatig zelf mee op de fiets naar school, als ik de kinderen wegbreng. Maar veelal doet Frank dat en die kiest steevast voor de auto.

Verder fietsen we naar mijn werk: het magazijn van Babybij.nl, maar dat is maar drie straten verderop. Dan fietst Morris (5) ook mee. Naar school fietsen vertrouw ik hem nog niet toe, met die heksenketel aan auto’s in de smalle straat bij school en de gevaarlijke oversteek tussen de school en ons huis. Waar het monumentje van de begin 2000 doodgereden 12-jarige Faysel me elke dag met de neus op de feiten drukt: pas op!  Linke weg!

Als we naar de stad of naar de bibliotheek gaan fietsen de kinderen bij fatsoenlijk weer ook zelf. Maar de overige dingen – zwemles, judo, halen en brengen naar en van speelafspraken – deden we tot nog toe met de auto of met de kinderen in de bakfiets.

Omdat dat sneller is. En gemakkelijker.

Verbeterpuntje

Eigenlijk vind ik fietsen heerlijk en met de kinderen fietsen wordt ook steeds meer gezellig in plaats van stressvol, nu Morris vlotter en minder wiebelig wordt.

Vanaf komend voorjaar kunnen we denk ik ook de grotere afstanden, zoals naar het sporten, wel op de fiets gaan doen. Ik ontzie de jongens dan vaak nog, omdat ik denk: ahgossie, eerst een stuk fietsen, dan sporten en dan óók nog naar huis fietsen. Vaak ook op een moeilijke tijd, zo heerlijk tussen vijf en zes, als alle magen rammelen. Maar ik weet zeker dat ze het prima kunnen; met de hoeveelheid energie die zij altijd hebben mag dat echt geen probleem zijn.

Wat me ook fijn lijkt: op mooie herfstdagen met de jongens naar het bos fietsen. Ik vind het wat lastig in te schatten wat een zevenjarige aan kan, aan fietskilometers, maar dat kunnen we natuurlijk gewoon uitproberen.

Hoe vaak fiets jij met je kind(eren)? En in wat voor omgeving?

0

Reacties

reacties