Ik ben dol op de zee en op lange strandwandelingen. Op het gevoel van mijn blote voeten in het zand. Met liefde veeg ik daarom meerdere keren per dag zo’n strandhuisje aan als we op vakantie zijn. Want zand is klein en geniepig: het valt bijna niet op, maar voor je het weet zit het OVERAL.
Tijdens een weekje weg vind ik dat geen probleem. Hoort erbij, denk ik dan glimlachend en ik voel me een ultiem goede huismoeder, terwijl ik voor de -tigste keer in een zomers jurkje de vloer sta te bezemen.
Maar dat betekent nog niet dat ik dát onderdeel van het vakantiegevoel thuis wil herbeleven. Elke dag.
Toch gebeurt dat.
Op het moment dat ik de kinderen ’s middags ophaal, ze naar binnen stuiven om wat te drinken en moe op de bank neerploffen ben ik me nog van geen kwaad bewust. Maar als ik zelf op de bank ga zitten en ineens iets onverklaarbaars zie liggen bedenk ik me weer:
oh neeeee! De schoolzandbak!
Beeld: Flickr – Jorunn D. Newth
Tussen de kussens ligt letterlijk een hoopje zand, zo uit een broekzak van mijn vierjarige gegleden. Die komt elke dag met zulke volle zandzakken thuis dat hij goed van pas zou komen bij een dijkdoorbraak.
Mijn ogen schieten naar zijn voeten. Te laat! Hij heeft zijn schoenen ook al ergens uitgetrokken. Maar waar? Aha, in de keuken, zie ik al aan het zandspoor tussen daar en de bank.
Uitschudden, uitschudden, uitschudden!
M’n jongens zitten al zo lang op school en toch vergeet ik het nog steeds vaak:
tussen maart en oktober moet ik de kinderen elke dag grondig uitschudden voor ik ze mee naar binnen neem.
Ik zou er deurstickers voor moeten gaan verkopen: KINDEREN UITSCHUDDEN! Daar is vast markt voor, bij moeders met net zulke graafgrage jongens als de mijne.
Met hun schoeninhoud kan ik na een kwartaal een beste zandbak vullen. En ik moet vooral ook de broeken niet vergeten: als een sergeant commandeer ik de jongens op mijn niet-vergeetachtige dagen hun schoenen en broeken uit te trekken op de deurmat. Ik schud bergen zandbakzand in de tuin (die inmiddels 50/50 uit tuinaarde en zand bestaat), klop hun sokken nog eens extra af en pas dan krijgen mijn zandmannetjes toestemming om naar binnen te gaan.
De schoolzandbak zal wel weer bijna dichtgaan bedenk ik me, terwijl ik voor de zoveelste keer de stofzuiger uit de kast pak, omdat het uitschudden van de kinderen nooit helemáál afdoende is. Ik loop hun sporen even na en maak korte metten met elke korrel. Dat strandhuisjesgevoel bewaren we wel voor op Texel, Terschelling of Kos.
Vind jij ook overal zand in huis? Zijn jouw kinderen zandbakfanaten? Ik vind het leuk om van je te lezen! Wist je dat je mijn blogpostst kan liken met het hartje hier beneden? En je kan ze natuurlijk ook delen, met de social icons. Dat vind ik leuk!
Las je stukje zonder dat het me echt raakte of een gevoel van herkenning gaf.
Tot vanmiddag…en kleuterzoon een berg zacht zand onder de lunchtafel liet glijden…uit zijn broekspijpen..
Zucht…Oh jaaaaaa, DAT bedoelde je 😉
Haha ja heel herkenbaar. Hier ook altijd veel zand. Vooral als je net hebt gestofzuigd grrrr. Tref het hier ook vaak aan in sokken die al in de was geweest zijn…
Kaboutertuin onlangs geplaatst…Een kijkje achter de schermen #1
Elke avond word ik weer verrast met een lading zand die uit de schoenen komt. Toch apart dat het me elke avond weer verrast. Overigens weet het zand ook heel goed de luier van dochterlief te vinden. De zandbak staat hier garant voor heel veel speelplezier maar aan de einde van de dag vervloek ik het ding. We hebben een haat-liefde verhouding.
Petra onlangs geplaatst…Tijd voor mij
Wij hebben een zandbak in de tuin. Een echte. Echt beste aanschaf ever maar zuigen lijkt wel een onbegonnen zaak. Op zandbak dagen moet ik dat wel aantal keer per dag doen, al was het alleen maar om te zorgen dat er niemand uitglijdt hierbinnen want dat spul is ook meteen zooo glad.
Maai onlangs geplaatst…Wat gaan we doen: Camperen bij de boer
Mijn kinderen zijn de zandbak inmiddels ontgroeid maar ik herinner het me nog. En dat zand gaat echt overal tussen en in zitten.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Wat klopt er niet aan dit plaatje in het bos?
Heel herkenbaar. En dat liedje zou inderdaad ook broekzakken, jasakken, haren, oren en neuzen moeten bevatten.
Hier gaat de zandbak nooit dicht. Het kleuterschoolplein is de zandbak. Niet over nagedacht toen mijn man en ik samen gelukzalig van blijdschap naar de mooie natuurspeeltuin van de kleuters keken toen we besloten dat dit de beste plek voor onze zandgraver zou zijn.
Pfff, die schoolzandbak ja. Zo jammer als je huis net schoon is en het dan weer overal kraakt van het zand.
Maar ja, nog even dan is de zandbak weer dicht. En dat is dan eigenlijk ook weer jammer.
Oei, betekenT bedoel ik…
Bij ons in de wijk zijn ze de straten aan het ophogen en dat duurt al weken. Ik hoef zeker niet uit te leggen wat dat betekend?
Ja herkenbaar. In omgeslagen broekspijpen, onder de losse zooltjes in de schoenen, in de haren! En wij hebben zelf ook een zandbak en dat vind ik soms een geniale beslissing en soms een idiote beslissing…
Ruth onlangs geplaatst…De knuffelplant ~ Planten verpotten
Ik las je stuk en dacht: vreemd, mijn kinderen spelen/speelden toch ook altijd graag in de school zandbak, maar dit herken ik niet… Waarom niet? Maar ik snap het al, het ligt aan de kleuterjuffen die altijd bij de ingang van de school het volgende infantiele doch effectieve liedje staan te zingen na de pauze: ‘Even kloppen, even kloppen, even kloppen, ja ja! Even stampen, even stampen, even stampen, ja ja!’ De kinderen komen de school pas in als hun kleren en schonenen grondig van zand zijn ontdaan. Dat leren de kinderen zichzelf daarmee zo aan, dat ik dat idee van een zandbak in huis helemaal niet ken. (Wel van bergen rotzooi, maak je niet ongerust.)
dat liedje zingt juf met onze dochter ook, maar ze zingt niet, schud al je zakken uit, die van je jas, jurk en vestje. En ook niet, schud het zand uit je haar, uit je schoenen en… ik zou niet weten waar want op een een of andere manier vindt onze dochter de zandbank ook de plaats om helemaal los te gaan. Ik snap niet dat er nog zand in dat ding zit 😉