De laatste schooldag – #IBZD

Ik zie mezelf nog staan daar in 1991, op dat podium van aan elkaar geschoven tafels in de hal van De Borchstee, de basisschool waar ik me als een vis in het water voelde. Alle ouders, opa’s, oma’s en meesters en juffen in elkaar gevouwen op onze schoolstoelen voor onze neus. Ons publiek voor de avond.

We waren een enorm diverse, leuke groep 8. We zagen elkaar allemaal dagelijks buiten school, waar we middagen lang rolschaatshockey speelden, met de slappe lach vrouwen-bellen-gratis lijnen belden vanuit de telefooncel aan de haven, voetbalden en meededen aan de melkpakkenrace in de Flevohof. En nog zoveel meer. Want elke dag was eindeloos.

Nouja, zoals dat altijd gaat met fijne momenten of periodes: die laten zich niet zo goed vangen. Je zou erbij geweest moeten zijn.

De eindmusical

Even terug naar dat podium. Waar we een musical speelden waar we maanden op geoefend hadden. En waarvoor ik samen met Rebecca nog een extraatje had geschreven.

Een lied over onze meesters en juffen en over wat markante momenten in onze schoolloopbaan. We zongen bibberig om de beurt een couplet. De refreinen deden we samen.

Op de wijs van een nieuwe Nederlandse soapserie, waar de hele klas naar keek, maar ik niet, omdat mijn vader het volstrekt niet educatief! vond en tijdverdrijf! en pulp! zongen we het liedje, waarvan de eerste twee regels en de refreinen intact hadden gelaten:

De tijd van onbezorgdheid is voorbij
Vandaag begint de lange weg naar morgen

Nog niet het kleinste vermoeden hoe waar dat zou zijn.

Andere koek

Je middelbare schooltijd, dat is andere koek.
Voorbij zijn de eindeloze middagen buiten spelen. Want er is huiswerk.
Voorbij zijn de ochtenden waarop je uit de kast pakt wat je leuk vindt. Want wat zouden de anderen daarvan vinden?
Voorbij zijn de dagen waarop je alleen maar doet wat je leuk vindt. Er moet een toekomst uitgestippeld worden.

Je moet ineens schoolvakken kiezen, op basis van wat je wil. Later. Of eigenlijk vooral op basis van wat je denkt te willen. Want wat weet je daar nou van op die leeftijd? Dan ben je meer als Bambi op het ijs. Volkomen oncontroleerbaar door alle groeien en razende hormonen glij en zwiep je maar wat heen en weer. Soms pakt dat goed uit. En nog veel vaker ga je plat op je gezicht op het ijs.

Maar je moet ervoor zorgen dat je goed scoort, want je werkt naar een doel. Een vervolgopleiding. Een baan. Een toekomstplaatje.

Je leven wordt een stippentekening

Vanaf groep acht wordt je leven zo’n stippentekening, waarop je voortdurend je best doet de juiste nummers met elkaar te verbinden. In de hoop dat er een mooi plaatje ontstaat.

De tijd van onbezorgdheid is voorbij

Dat realiseerde ik me nog maar eens, toen ik van de week halverwege de ochtend op de school van mijn zoons moest zijn. In en rond de aula krioelden allemaal verklede bijna-pubers. Sommigen nog zo kind. Sommigen al zo groot. Vanaf het podium klonk gezang.

Ik kreeg er weke knieën van.

Omdat ik me nog zo goed kan herinneren dat ik daar stond. Dat ik een groep acht-er was.
Het is pas even later. En ik ben ineens zesendertig!

En omdat mijn oudste na de zomervakantie al naar groep vijf gaat. Groep vijf! Dus over drie stappen, twee keer knipperen en een zucht zit ik zelf voor dat podium. Als ouder. Terwijl mijn kind groep acht uitzwaait.

Dan is zíjn tijd van onbezorgdheid voorbij.

Dan moet er iets van het leven gemaakt worden. Dan moeten er doelen gesteld. Dan moet het koppie erbij blijven. Dan moet er gefocust worden. Dan gaan de verantwoordelijkheden zich opstapelen.

Ik vind dat niet te geloven, de snelheid waarmee alles soms voorbij lijkt te razen.

Heel veel buitenspelen.
Lanterfanten.
Je brood door je moeder laten smeren en haar je kamer laten opruimen.
Ondersteboven op de bank liggen dagdromen, met je benen over de rugleuning.
Jezelf eindeloos vervelen, omdat zoveel kán, maar je gewoon niet kan kiezen.

Heel veel van dat wens ik hem nog de komende jaren.

Die lange weg naar morgen, die wacht nog wel even.

Wat weet jij nog van je groep 8, van die laatste dag en van de zomer voor je naar de middelbare school ging?

Ik doe mee met #IBDZD, de Ik Blog De Zomer Door uitdaging van met-K.com. In de zomer is het vaak wat stiller op blogs. Omdat de inspiratie ontbreekt. Of omdat ook bloggers maar mensen zijn en we met mooi weer minder tijd maken om te bloggen.

Blogcoach Karin Ramaker bedacht deze challenge, om bloggers lekker aan het schrijven te houden in de zomer. Ze serveert elke week een opdracht op een mooi presenteerblaadje, aan nu al ruim 70 bloggers van allerlei pluimage.

De derde opdracht luidde:

Schrijf een blogpost over je herinneringen op de laatste schooldag van groep 8, of te wel de zesde klas. De zomervakantie begon en je nam afscheid van een belangrijke periode, om uit te kijken naar een nieuwe periode. Kun jij je nog herinneren, die laatste dag in groep 8, wat vroeger de zesde klas was? Was het een mooie dag, een verdrietige dag? Hoopvol? Eng? Scheen de zon en zei een leraar nog iets speciaals tegen je? Beschrijf in detail hoe die dag was en hoe het je gevormd heeft.

0

Reacties

reacties