Eerlijk is eerlijk: ik had er niets mee. Met dat gerollebol op een mat, in die witte pyjama’s. Of badjasjes. Of eigenlijk een beetje van beide, alsof de drager niet kon kiezen tussen een badjas of een pyjama.
Judo. Een beetje de roerei onder de vechtsporten. Halfzacht gedoe. Tae-kwondo, karate, krav maga, dát zijn vechtsporten. Met trappen en maaien en pijn en blauwe plekken. Judo, een beetje omduwen enzo, tssk.
Heel enthousiast was ik dan ook niet, toen er vanuit school een judo-clinic werd georganiseerd. Maar ik was natuurlijk zwaar outnumbered. De man werd vol-ko-men nostalgisch, daar was geen zinnig argument meer bij neer te leggen. Zelf een blauwe maandag op judo geweest als klein Frankje. Tja, dan krijg je dat.
De kinderen vonden het gewoon tof. “Mogen wij daarop mama?” Ach ja, vooruit dan maar. Het had zo zijn voordelen:
- ook al is het dan een pyjama-activiteit. het is wél een sport.
- het is als ouder stukken minder afzien dan voetbal. Bij judo kan ik wachten in een comfortabele foyer.
- mijn oudste kon wel wat weerbaarheid gebruiken.
- en mijn middelste mocht best een beetje leren in te dammen.
Verder is die Dennis van der Geest natuurlijk een enorm leuke kerel. Nou ja, als dat een judo-invloed is, dan mogen mijnes er voorlopig wel op blijven. Ideale schoonzoons kweken, daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen.
Wat judo voor mijn kinderen doet
Mijn jongens zitten nu een paar maanden op judo, bij Sportcentre Reflex in Den Bosch, en het doet hen echt goed. Ze hebben er elk op hun eigen manier baat bij. Niet alleen vanwege het judo an sich, maar ook vanwege de fantastische leraar die ze getroffen hebben (I’m looking at you, Rens Holleman) en die echt een enorm talent heeft voor het positief stimuleren van kinderen!
Minder verlegen
Mijn oudste is een verlegen kind. Hij is groot voor zijn leeftijd, wordt daardoor steevast ouder geschat, maar is een echte kat-uit-de-boom-kijker van nog geen zeven. Judo daagt hem uit. Zowel mentaal als fysiek.
Dingen als de eerste stap zetten, binnen de grenzen van de regels aan een ander duwen en trekken, op jezelf en een ander vertrouwen door te durven vallen; hij groeit in allerlei opzichten tijdens zijn wekelijkse uurtje op de mat.
Ook het systeem van de tussentijdse examens, waarmee ze steeds naar een nieuwe slip of band toewerken motiveert hem enorm. Dat geldt trouwens ook voor zijn broertje. “Hebben we papa al ingehaald mam? Welke band had papa?”
Nou ehm. De gele slip, duizend jaar geleden, dus ze staan al gelijk. En oudste had een handige manier om z’n vader nog veel meer af te troeven: “Als ik binnenkort jarig ben vraag ik aan oma een zwarte band.”
“Moet je doen!” stelde ik voor. “En dan eens zien of je er de mat mee op mag.”
Rust en respect
M’n middelste is de drukke rauwdouwer. Hij leert bij judo hele andere dingen. Rustig blijven. Gefocust luisteren tijdens een uitleg. Respectvol met anderen omgaan, bijvoorbeeld door netjes te groeten en elkaar daarbij in de ogen te kijken als je samen geoefend hebt. In plaats van zijn snelle knikje, wat meer een kleuterversie van het niet bijster geïnteresseerde kthanksbye is. Niet meteen piepen als je ergens een stootje of een duw krijgt of een potje niet wint.
Beide jongens halen hele andere dingen uit het judo en ze vinden het allebei nog steeds heel leuk.
Hai sensei
Ik vind het verbazingwekkend hoe hun sensei het hele klasje moeiteloos in het gareel houdt, terwijl al die kleintjes ook nog een uur heel aardig judoën. Het lijkt af en toe wel een puppycursus voor jonge kinders. Ik weet niet of deze jongen zelf al kinderen heeft, maar als hij ze ooit krijgt gaat het zo’n ongeëvenaard gehoorzaam gezelschap zijn dat het ook niet uitmaakt of hij er nou twee heeft of zes of vijftien.
Natuurlijk overwicht heeft -ie. Dat koop je nergens. Maar gelukkig dresseert hij mijn kinderen wekelijks een uurtje voor mij en werkt het effect altijd nog even door. Als ik thuis ferm MATÉ! roep aan de eettafel (dat is judo’s voor KAPPEN NOU!) wordt er acuut gestopt met sperziebonen gooien.
Dus tja, ik ben helemaal om! Je kinderen op judo: ik kan het iedereen aanbevelen.
Heb jij judoka’s in huis? Wat doet het voor jouw kind(eren)?
Leuk geschreven stuk over de voordelen van het volgen van Judo lessen. Persoonlijk raad ik het iedereen aan om een verdedigingssport te beoefenen, of het nu Judo, Jiu Jitsu of karate is. Er word tijdens de lessen gehamerd op discipline, weerbaarheid en zelfvertrouwen. Ook op oudere leeftijd kan je daar nog veel van opsteken.
Ook ik ben helemaal enthousiast geworden van de judo! Mijn zoon zit sinds enkele maanden op judo, en is sinds 3 weken, 4 jaar!! Toen hij begon was hij een heel verlegen mannetje, vond het moeilijk om nieuwe dingen te doen en zeker met veel en ook nog eens oudere kindjes!! Elke week zie ik hem groeien! En het maakt hem nu niet meer uit of ze groter of ouder zijn! Hij gaat er helemaal voor! En wat een zelfvertrouwen heeft hij gekregen!! Hij is nog steeds een rustig mannetje maar hij is niet meer extreem verlegen en kan veel beter met andere kindjes omgaan zonder dat hij zich onzeker of geïntimideerd voelt!! Echt een aanrader voor alle kindjes die zelf willen, want ik vind dat niet wij het moeten willen, maar dat het vooral een keuze is van het kind zelf.
Via de website van Kim Polling kwam ik je verhaal tegen. Treffender kan je judo niet beschrijven. Ik heb een linkje op onze site gezet.
Johan onlangs geplaatst…Welkom bij judovereniging CHI-DO
Mooi woorden.
Ik ben zelf judo papa en judo meester.
Wat jullie hier schrijven is wat ik tegen iedereen vertel.
Het is een mooie en leuke sport. Ieder kind haald er uit waar haar of zijn behoefte licht. En judo is voor jongens én meisjes, helaas zijn dier er vask in de minderheid.
Hier ook een “judo-moeder” en aaaaaape trots op zoon-lief en zeker zijn beide judo leraren! Judo: een super sport!
Wat een geweldig stuk, mijn naam had er onder kunnen staan! Ook ik had er helemaal niets mee, totdat ik zag wat het voor onze zoon doet. Dit betekend zoveel voor hem, respect, weerbaarheid, discipline, kan nog wel even doorgaan.
Bedankt voor je mooie verhaal over een geweldige sport!
Hoi kim…
Leuk stukje om te lezen… Ik zit zelf al geruime tijd op judo… Wel heel wat jaren tussenuit geweest… Ben nu 34 .. Net weer een paar jaar bezig (nu voor mijn dan-examens)… … Mocht vroeger van mijn ouders op judo…Maar blijf het leuk vinden. Mijn zoon wil ook graag op judo ( gelukkig geen voetbal) Groet brian
Zelf al vanaf mijn 3e jaar op judo, nu bijna 17 jaar en ik vind het nog steeds super tof ! momenteel bruine band en in de toekomst ook graag mijn zwarte band halen !
Toen mijn energieke drukke maar onzekere zoon met zijn vijf jaar op judo ging wisten we nog niet wat dit allemaal teweeg zou brengen. Hij kreeg zelfvertrouwen en dwong respect af toen hij al heel snel als klein ventje bij de selectie zat en elke week een prijs mee naar huis nam. Nu is hij vijftien en zit bij de top van Nederland maar dat niet alleen hij is topfit heeft nog steeds erg veel plezier in het judo en kan er zijn energie in kwijt. Sociaal scoort hij hoger dan het gemiddelde kind terwijl hij ADHD heeft. Judo zou eigenlijk vaste prik moeten zijn in de opvoeding want ze leren er zoveel van. Discipline, luisteren, sociale vaardigheden,rekening houden met je trainingspartner, RESPECT en wat te denken van de motorische vaardigheden. Mijn judoka is goed in elke sport en scoort met gym de hoogst haalbare score omdat het lichaam zo goed is ontwikkeld en judo het vertrouwen in je eigen kunnen enorm vergroot. Ja judo heeft ons hart gestolen en mijn zoon gaat nu voor de zwarte band en wil later zijn kennis overdragen aan andere judokaatjes.
Wat een leuk artikel. Ik ben zelf judomoeder en heb in De Meern (Utrecht) ook ouder-kind judo gestart voor kinderen vanaf 2 jaar. Het leren bewegen met andere kinderen om je heen, positief stoeien en niet te vergeten veilige vallen zijn onderdelen die bij ons aan bod komen. Het is fantastisch om te zien hoe een soms schuchtere peuter zichzelf en zijn eigen kunnen ontdekt en maar zo verandert in een stoere judo-kleuter! Dus namens mij en mijn collega’s: bedankt voor de positieve aandacht 🙂
Eerst proberen wil je het weten.
Ben het er volkomen mee eens. Eerst eens proberen.
Wat fijn! Het toeval wil dat hier net voor de deur een nieuwe judozaal komt, waar ze vanaf vier jaar kunnen beginnen. En ik dacht nog dat ik dat wel zou overwegen voor Dexter, en nu dus zeker. 🙂
lilith onlangs geplaatst…5 beelden, 5 dingen
Oh, ik zou hem absouluut een paar proeflesjes laten meedoen ja! Ik ben echt razend enthousiast geworden over judo.
Dat klinkt goed!
Het zou voor mijn oudste denk ik ook heel goed zijn, maar ik ben een beetje huiverig dat heel heel de les op z’n kop zet. Misschien toch maar eens een proefles proberen…
Vos onlangs geplaatst…Valentijnskaarten knutselen
Ik denk dat je verbaasd zal staan over hoe gedisciplineerd het er allemaal aan toe gaat bij judo. Daar zal je oudste ook vast wel in mee gaan. Inderdaad, proefles doen?