Waarom ik soms jaloers ben op kinderloze stellen

Als kleuter verkondigde ik al dat ik later moeder wilde worden. Ik was een witblonde krullenbol met een hele familie poppen. Zorgen voor iets levends, in plaats van voor plastic meisjes van wie de ogen wegdraaiden als ze gingen liggen, zal me helemaal het einde geleken hebben. Bovendien had ik een heerlijk rolmodel, in de vorm van mijn eigen zorgzame moeder.

We schrijven dertig jaar later. Ik ben getrouwd, heb drie kinderen en midden in de heksenketel van alledag voel ik heel af en toe een sprankje jaloezie naar bewust kinderloze stellen.

Begrijp me niet verkeerd: ik zou mijn gezin voor geen goud meer willen missen. Ik heb een heerlijke man en drie fantastische schoffies. Maar het is wel altijd rennen en vliegen. Ik mis soms de rust. En de stilte.

Eigenlijk weet je pas hoe het is om een gezin te hebben als je dat eenmaal zelf ervaren hebt. Moeder worden doe je op instinct. Tenminste, zo deed ik dat. Maar eerlijk: ik had geen idee.
Zou ik met de kennis van vandaag nogmaals dezelfde keuzes maken? Meestal wel, maar op mindere dagen heel-heel-héél soms ook niet.

Ik besloot eens een opsomming te maken, met dingen van kinderloze stellen, waarop ik soms jaloers ben. Bewúst kinderloze stellen. Want het verdriet van wel willen, maar niet kunnen, dat heb ik zelf ook ervaren en daar is niets jaloersmakends aan.

Dingen waar ik soms jaloers op ben

1. Stilte

Ik ervaar zelden absolute stilte in huis. Vrijwel altijd als ik thuis ben zijn mijn kinderen dat ook. En dan is er één en al rumoer. En ruzietjes. En zeuren en huilen. Met gelukkig ook tonnen gezellig gekwebbel, gezang en gekkigheid om dat te compenseren, maar toch: er is altijd geluid. Daar komt trouwens ook mijn grootste zonde uit voort: veel te lang opblijven. In the after hours geniet ik zo enorm van de rust in huis, dat ik het jammer vind om te gaan slapen. Maar oef, wat lijkt het me soms heerlijk om ’s avonds om een uur of zeven binnen te stappen in een huis waar het stil is. Of om ’s morgens te dag te beginnen zonder kindergekwetter.

2. Goed slapen

Wat moet het hemels zijn om elke avond om een uur of 11 naar bed te gaan en ’s morgens tussen 6 en 7 op te staan. Zonder te zijn gestoord. Zonder nachtmerries weg te kroelen, glaasjes water rond te delen op onzalige uren, zonder indringers in mijn bed en zonder koude voetjes tegen mijn rug. Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe uitgerust ik voor mijn dertigste geweest moet zijn.

3. Vakanties en uitjes

Ik zie ze maar reizen, uit eten gaan en festivallen, die kinderlozen in mijn omgeving. Wat is dat heerlijk ongecompliceerd, als je geen rekening hoeft te houden met al dan niet omheinde tuintjes, al dan niet bewaakte zwembaden en de kwaliteit van het animatieteam. Als je geen oppas hoeft te regelen als je naar een restaurant wil. En als je impulsief kan besluiten er op uit te gaan. Weekendje Berlijn. Paar dagen Brugge. Reizen door een land waarvoor je een handvol gekke vaccinaties nodig hebt. Dat mis ik misschien nog wel het meest. Ongecompliceerd leuke dingen doen met mijn lief, zonder plannen.

4. Veel sporten

Kinderen zijn geen excuus om met je dikke bips op de bank te blijven zitten, want waar een wil is is een weg. Met een beetje planning kan alles. Maar voor ik moeder werd sportte ik 15 uur per week. Dat zit er echt niet meer in. Tegenwoordig is het kijken waar er een uurtje vrijgemaakt kan worden en dan dobbelen mijn lief en ik nog net niet om wie dat uurtje krijgt.

5. Shoppen

De kinderlozen zie ik er lustig op los shoppen. Voortdurend nieuwe kleding aan, fris gekapt, shiny shoes. Mij lukt het niet meer. En dat ligt niet zozeer aan mijn kinderen, als wel aan mezelf, want ik zet mezelf niet meer op de eerste plaats sinds ik moeder ben. Maar zij zonder kids doen dat als vanzelf wel. En dat helpt echt bijzonder hard mee, in hoe patent je eruit ziet.

6. Ander soort relatie

Relationeel verandert er ook het één en ander als je ouders bent. Ik mis wel eens wat hij en ik waren voordat we kinderen kregen. Zij-zonder-kroost zie ik nog één en al tijd voor elkaar hebben. Samen op pad, samen eten. Je blijft dan meer in elkaar investeren, dan wanneer je een groot deel van je tijd over je nageslacht communiceert, veronderstel ik. Dat lijkt me soms ook heel fijn.

7. Een schoon en opgeruimd huis

Witte muren, met witte stoelen en een witte bank in een opgeruimde ruimte. Ik kén mensen die dat hebben. Er zijn ook dingen die zij niet hebben: een Trofast. En kinders. Benijdenswaardig soms, hoe keurig je dan nog kan wonen!

8. Lekker eten

Gewoon koken waar je zin in hebt. Zonder rekening te moeten houden met de lussikniets en vinnikviezen van een stel kleine mensjes. Och, wat zouden mijn avondmaaltijden er heerlijk uitzien! Net als die van mijn kinderloze kennissen, van wie ik regelmatig jaloersmakende bordjes vol lekkers voorbij zie schuiven op Facebook. Mmmmm! Jaloers!

Egoïsme

Als je de punten hierboven eens goed bekijkt valt vooral op dat het een zekere mate van egoïsme is die ik mis. Als je geen kinderen hebt draait je wereld nu eenmaal voornamelijk om jezelf. Je hoeft jezelf een stuk minder weg te cijferen dan zij mét offspring.

Ik ben het clowntje met de slobberbroek en de geforceerde lach, dat minstens vijf jongleerballen hoog staat te houden (mijn kinderen, mezelf, mijn relatie, mijn werk, De Was).
De kinderlozen zijn de acrobaten in een paillettenpakje, die wat meer door het leven hupsen en zwieren en al het cools doen waar ze zelf zin in hebben.

Kan ik dat ook? Jazeker. Kan ik dat zonder een boel heisa en geregel? Nope.

Mijn jaloersmakende dingen

Zou ik als ik NU tien jaar terug in de tijd gezwierd werd besluiten geen kinderen te willen? Nee! Ik koos absoluut weer voor het moederschap.

Want ik heb zelf ook genoeg jaloersmakende dingen.

De mogelijkheid vreselijke familiefotokerstkaarten te maken. Het ultieme excuus “Sorry, ik heb geen oppas.” voor alles waar ik niet zo’n zin in heb. En bergen liefde waar ik iedere dag opnieuw onder bedolven word.

Ben jij ook wel eens een beetje jaloers op mensen met kinderen? Of heb je ze niet en zijn er jaloersmakende dingen aan het ouderschap? Ik lees heel graag jullie reacties!

0

Reacties

reacties