Er wordt al genoeg gebitcht op internet. Aan het einde van de week geef ik een tegengeluid en deel ik complimenten uit. Vrijdag, vleidag! En hoewel vleien vaak een beetje gemaakte stroopsmeerderij is zijn mijn stukjes bijzonder hard gemeend. Ik houd trouwens niet eens van stroop; heb je dat wel eens geprobeerd uit het haar van een tweejarige te wassen?!
Lieve Thea,
Wat houdt je reis me bezig!
Dat komt door je blog, waarop je elke stap beschrijft. De hele route op weg naar die hopelijk prachtige bestemming.
Niet Zuid-Oost Azië. Niet Zuid-Amerika of de Noordkaap.
Jouw reis leidt langs talloze afwegingen, gesprekken, keuzes en afwachten. Met als eindbestemming hopelijk: een kind.
Je hebt besloten een BAM te worden, een bewust alleenstaande moeder. Daar blog je nu heel frequent over en hoe verder je route vordert, hoe meer je mij als lezer in de tang houdt.
Die cliffhangers..!
Welke donor zou je kiezen? Hoe zou dat gaan, zo’n inseminatie. Wachtweken – ik ken ze; twee van mijn kindjes zijn van Frank én de dokter 😉 -, ik leef zo hard mee! Zou deze poging meteen gelukt zijn?!
Elke keer als je weer een blogpost geplaatst hebt – en gelukkig doe je dat vaak – zit ik op het puntje van mijn stoel aan de ontbijttafel.
En op de dag dat ik lees dat je zwanger bent spring ik waarschijnlijk letterlijk van mijn stoel omhoog. Want ik gun het je enorm en ik vind het heel bijzonder dat je de weg er naartoe zo openhartig deelt.
Liefs, en veel geluk,
Kim
Wat leuk, ik ga volgen! 🙂
lilith onlangs geplaatst…lilith neemt deel aan de verbeelding book challenge
Ik ben het helemaal met je eens Kim!
Karen Mee onlangs geplaatst…Ik vroeg een paar regenlaarzen en toen kreeg ik dít
Super bedankt! Ik had dit niet verwacht dus je had een mooie verrassing voor me!
Bedankt!!!
Thea van Galen onlangs geplaatst…De 1e wachtweek