Er wordt al genoeg gebitcht op internet. Aan het einde van de week geef ik een tegengeluid en deel ik complimenten uit. Vrijdag, vleidag! En hoewel vleien vaak een beetje gemaakte stroopsmeerderij is zijn mijn stukjes bijzonder hard gemeend. Ik houd trouwens niet eens van stroop; heb je dat wel eens geprobeerd uit het haar van een tweejarige te wassen?!
Lieve Tineke,
Voor jou een compliment van een onbekende. Want je kent me niet. Of misschien heb je inmiddels wat rondgeneusd in mijn Twittertijdlijn, nadat ik je daar vanmiddag toevoegde.
Heb jij de afgelopen dagen ook geconstateerd dat de wereld zo langzaamaan compleet zijn verstand lijkt te verliezen? Dat alle moois overschaduwd wordt door grote narigheid en complete waanzin?
Ik had dat wel.
Ik probeerde dus maar het nieuws te ontwijken, in plaats van het op te slorpen via Twitter. Als ik een struisvogel was geweest had ik mijn hoofd lekker even ingegraven voor een weekje of twee. Tik maar op mijn schouder als alles weer normaal is, had ik dan gezegd. Of getjilpt, gekukelt, gegobbeld, of wat het dan ook is dat zo’n dier doet.
Maar helaas ben ik geen struisvogel. Als ik mijn hoofd in de grond zou steken zou ik nog een jaar lang zand achter mijn contactlenzen hebben. Dus stak ik als alternatief mijn hoofd maar in m’n Macbook.
Ik deed een rondje Pinterest, altijd goed om een beetje te verdwalen. En ik klikte toch ook weer even door naar Twitter en stuitte daar via via op jou.
Mijn afspraak ging niet door en nu heb ik voor niks een treinkaartje gekocht. Als je van me houdt koop je een print.
Schreef je. Ik was benieuwd, klikte door en stuitte op een pagina vol vrolijkheid. Jij ziet het mooie in het alledaagse! Ik zal regenpijpen en zonnepanelen met hele andere ogen bekijken de komende tijd.
Dankjewel voor mijn glimlach van vanmiddag, ik kon hem gebruiken! Maak je alsjeblieft nog heel veel blije dingen?
Liefs,
Kim
Leuke rubriek en leuke prints!
gerhildemaakt onlangs geplaatst…Fictie