Webkim.nl

het zoveelste hardloopblog

Voor 100 karmapunten: deel je voorraadkast

Door:

Eigenlijk had ik pas zondag een update willen geven over de Adventschallenge, waarvan de eerste opdracht luidt:

Verzamel iedere dag een voorwerp waar je niets meer mee doet en geef het weg.
 

Maar ik schrijf toch maar eerder iets, in de hoop sommigen van jullie te inspireren. Misschien kan je deze week doen wat ik deed.

Kijk, het zit zo: ik ben een gezegend mens. Ik heb een lieve man, drie toffe (edoch lawaaiïge) kinderen, we wonen in een koophuis en we leven relatief zorgeloos. Ik sta niet in de Quote 500, maar ik kan gerust zeggen dat wij regelmatig iets leuks kunnen doen zonder dat ik daar over na hoef te denken. Of dat nu een uitstapje is, of iets simpels als een reep Tony’s Chocolonely in mijn winkelwagentje kieperen. Het enige schuldgevoel dáárover heeft betrekking op mijn heupen, niet op mijn bankrekening.

Omdat ik in januari van dit jaar startte met het opruimen van ons huis meldde ik me destijds aan bij een lokale weggeefgroep op Facebook. En daar zie ik tegenwoordig dagelijks de andere kant van de medaille. Mensen voor wie elke dag een puzzel is. Mensen met heel veel geldzorgen. Verborgen armoede. Ouders, die in deze tijd van het jaar hun hoofd breken over schoencadeautjes of pakjesavond omdat het eigenlijk niet kan, financieel. Mensen die zichzelf het eten uit de mond sparen om een cadeautje voor hun kind(eren) te kopen.

Het raakt me. Ik voel me bij het lezen van zulke verhalen wat schuldig over wat ik allemaal heb en ik zou het liefst de halve weggeefgroep te eten vragen. Of schoencadeautjes voor al hun kinderen gaan inslaan bij de Action.

Maar ik zei het al: ik sta niet in de Quote 500, dus zocht ik naar een kleinere oplossing. En die diende zich aan toen ik van het weekend ging koken.

Voorraadkastjes

Van de week trok ik een pak rijst uit de kast en zag er nog twee staan. Ik ben zo iemand die bij het boodschappen doen vergeet wat er nog in huis is. “Oh,” denk ik dan, “dan neem ik het voor de zekerheid toch maar mee. Dat komt wel een keer op.”
Met als gevolg dat ik meerdere keren per jaar mijn voorraadkast naloop met een vuilniszak in mijn hand. “Over datum. Over datum. Goh, ook over datum.” Zo zonde; ik sta eten weg te gooien, terwijl sommige anderen het zo lastig hebben.

Dus vandaag ruimde ik mijn voorraadkast uit vóórdat de houdbaarheidsdata verstreken waren. Het leverde een mooi pakketje levensmiddelen op, waar ik ook nog een bloemkool aan toe kon voegen die niet was opgegaan en een zak soepgroenten uit de diepvries voor bij de pot Basis voor Soep die ik ook in de kast vond.

deel je voorradkast

Blijmaker

Via de beheerders van de weggeefgroep werd ik gematcht aan een moeder die in zwaar weer zit. Zij stond hier vanavond wat schuchter, maar ook heel dankbaar aan de deur om de oogst uit mijn kastjes bij me op te halen. Je moet je waarschijnlijk over heel wat trots heen zetten om eten te gaan ophalen bij een wildvreemde en dat vond ik zo knap van haar. Ik had zoveel willen zeggen, haar zoveel willen wensen, maar het bleef bij een: “Blij dat ik je wat heb kunnen helpen, geniet ervan,” terwijl ik haar gauw een volle boodschappentas in haar handen duwde.

Doe mee!

Ben jij ook zo’n boodschappenramp, met vier pakken macaroni, twintig zakjes kaassaus, drie pakken couscous, vier blikken rode kool, tig blikken soep, een kuub tomatenpuree en vier flessen limonadesiroop in je kast?
Of misschien heb je een vriezer vol dingen waar je het bestaan bijna niet meer van wist of heb je er heerlijke zelfgemaakte gerechten in zitten, waarvan het hel tof zou zijn als een ander ze proeft? Ruim het eens uit en maak er iemand heel gelukkig mee. Via de voedselbank, een lokaal inzamelpunt of, zoals ik deed, de plaatselijke weggeefgroep op Facebook.

Je voorziet in een basisbehoefte van iemand die er zelf hoofdbrekens over heeft, je ruimt je kastjes wat op en je wint honderd karmapunten. Win-win-win!

Klaar voor de start? Af!

En natuurlijk lees je zondag hier mijn volledige verloop van week 1: wie maak ik nog meer blij en waarmee?

Ook leuk om te lezen!

0

Reacties

reacties

Comments

  1. Ik ben dus inderdaad die andere kant van de medaille. De moeder die vaak nee moet verkopen aan haar kind en die elke week eurootjes loopt om te draaien.
    Na jaren mijn mond gehouden te hebben en vele vervelende reacties uit mijn omgeving te hebben gekregen over onze situatie hebben mijn man en ik besloten onze situatie en financiën open te gooien op mijn blog. Niet om hulp te krijgen, maar om begrip te krijgen. Mensen in te laten zien dat we uit een situatie willen komen, maar dat het simpelweg niet lukt. En ik heb inderdaad bij iemand thuis een kadootje gehaald voor mijn zoon omdat we het niet konden betalen. En in de auto heb ik gehuild als een klein kind. Van schaamte, verdriet, boosheid en onmacht!
    Nadat we het ‘open’ hadden gegooid hebben we begrip gekregen. Heel veel lieve reacties, dat mensen niet wisten dat het er op deze manier aan toe ging bij ons thuis. De vervelende reacties zijn verdwenen. Er zijn mensen gekomen, gewoon om te luisteren, maar ook om ons boodschappenkaartjes te geven voor de duurzame boodschappen te kunnen doen ( van de postcodeloterij, geloof ik ) Iemand heeft ons zelfs een doos met kadootjes opgestuurd zodat we de kinderen iets in hun schoen konden stoppen en zodat we op 5 december ook iets kunnen geven.
    Het is erg dat het bestaat, die verborgen armoede. Wij hopen dat we met ons verhaal mensen die in dezelfde situatie zitten kunnen helpen door ze mee te laten lezen met welke instanties we te maken krijgen. Maar het is juist heel mooi om te lezen dat een persoon zoals jij spullen weggeeft. En dat jullie de quote 500 net niet halen ( 😉 ) is niet iets om je voor te schamen. Het is fijn dat jullie niet na hoeven te denken en ik hoop dat ik ooit ook in die positie terecht kom, waarbij ik mensen iets kan geven. Gewoon, omdat ik het kan. 🙂
    Laura onlangs geplaatst…Shoplog: Duurzaam boodschappen doenMy Profile

Categorieën