Afgelopen week stuitte ik op de YouTube video van Loey Lane, die viral ging dankzij de sterke boodschap. De titel van de video luidt Why Fat Girls Shouldn’t Wear Bikini’s en Lane, zelf een plus-size blogger maakt korte metten met alle argumenten die mensen daarvoor aanvoeren. Want hee, wie bepaalt de norm? Wie bepaalt wie wát mag dragen? Dat is toch zeker helemaal je eigen keuze?
Ik was het roerend met haar eens. En toch, tóch handel ik er niet naar.
Een belerend badpak
Met onze Frankrijk vakantie in het vooruitzicht kocht ik geen bikini voor mezelf, maar een badpak. Een corrigerend badpak. Of eigenlijk een belerend badpak: “Buik: jij moet hier! Tieten: dáár blijven! Love handles, waar zijn jullie, kom eens hier? Beetje indammen jullie, denk eraan!”
Ik adem in dat strakke pak alsof er een vrachtwagen op mijn buik staat, maar ik ben wel nét iets minder bang dat ik terug de zee in gerold zal worden, omdat de kustwacht me voor een walrus aanziet.
Om die reden kocht ik ook een turquoise badpak in plaats van een grijs, om de kans op verwarring tussen mij en een zeezoogdier zo klein mogelijk te houden. Ooit een zeehond gezien in de kleur van een smurf? Nee? My point exactly!
Ben ik dan dik? Nee. Ik ben stevig, maar niet enorm. En toch ben ik al zeker twintig jaar enorm onzeker over mijn lijf en zou ik graag voldoen aan de gestelde norm. De belachelijke ooit door iemand bepaalde West-Europese norm. En daar lijden mijn kinderen onder.
Want hun moeder gaat liever niet mee naar het zwembad, omdat ze géén MTV-bips heeft en wel dikke dijen. Hun moeder gaat liever niet met ze van glijbanen, omdat ze onterecht bang is dat dat niet zal passen of dat ze er uitziet als een idioot. En van hóge glijbanen durft hun moeder sowieso niet.
Hun moeder doet niet fanatiek mee als er ouders-op-de-mat is bij judo, omdat ze zich veel te bewust is van elke vierkante centimeter van zichzelf. Hun moeder rent liever niet met ze mee, omdat ze in haar hoofd de vergelijking met een gelatinepudding maakt. En hun moeder stoeit niet graag, omdat ze zich dan enorm voelt.
Ik hoop nog steeds op geniale spaaracties bij de Jumbo of AH:
“Wilt u ook liposuctiezegels?”
Of:
“Spaart u mee voor de mommy-make-over?”
Ik zou zegels plakken als een malle!
En dat komt alleen maar doordat ik me meet aan anderen. Ik maak hele dagen vergelijkingen – een wiskundige zou het nog tegen me afleggen – en ben er inmiddels een expert in. Maar tot hier en niet verder. It has to stop!
Durfdag
Gisteren had ik een durfdag. Ik stortte me met mijn jongste van één van de hoogste (en krapste) glijbanen in Irrland. En raad eens? Het paste. Niemand lachte me uit. En mijn kind vond het zo fantastisch dat ik het gewoon nog eens deed.
En ik stoeide. In het openbaar. Met mijn drie jongens tegelijk, op een loeigroot waterkussen. Ze vonden dat geweldig. Ik vond het geweldig. Ik ben niet viral gegaan met een haha-check-die-dikke-koe foto op Facebook. En de vriendin die met ons mee was maakte stiekem iPhone kiekjes van het hele gebeuren, waarnaar ik met een glimlach kan kijken.
Want ik heb geen maat 36. Maar fak it: 36, 44, 56, het zal mijn kinderen echt worst wezen. Ik kan gewoon allemaal leuke dingen met ze doen. En dat zal ik nu ook!
In Frankrijk loop ik van de zomer zonder gêne het zwembad of de zee in met m’n knullen. Zonder pareo’s. Zonder omslagdoeken. En zonder mopperen. Van je kin omhoog en genieten maar. En misschien koop ik ook nog wel een bikini!
Laat jij je onzekerheid soms dingen met je kind(eren) in de weg staan?
Ik volg je blog nu al een tijdje maar reageer haast nooit. Maar dit moest ik toch even kwijt. Wat heb jij een geweldig gevoel voor humor echt heerlijk om te lezen. Volgens mij ben jij een super mama en je hebt een hartstikke mooi figuur. Daar mag menig andere vrouw jaloers op zijn. En je hebt wel 3 kinderen gedragen! Dus gewoon doen die bikini!!!
Wat tof dat je dan nu toch een reactie plaatst Rosanne! En met mooie complimenten ook nog. <3 Dankjewel.
Kim, je bent prachtig….. volgens mij een mooie gemiddelde bouw! En dan bedoel ik niet dik!
Misschien eens vergelijkend waren onderzoek houden 😉
De walrus grapjes en zo herken ik wel…. ik gebruik ze ook, ik ga niet zwemmen ook al zwemmen onze dochters veel en is er regelmatig een verzoek of ouders mee doen met een training. Nou ja, het is altijd de eer aan papa hier 😉
Volgens mij kan jij prima in een gewoon badpak of bikini!
Nathalie onlangs geplaatst…Wow, wat knalde het! Onweer in Wageningen
Ik zwem ook niet graag, wegens erg bewust van mijn lijf, maar het is nooit te laat om je daar overheen te zetten he? Ik ben dat ook druk aan het proberen, want de kinders vinden het echt gewéldig als ik meedoe.
En je draagt een korte broek! Dat vind ik dan weet het toppunt van stoer, want dat durf ik nauwelijks. Ja, hier op de Balkan waar geen hond me kent.
Ik vond dat zelf ook wel stoer. Het is ook mijn enige, pas gekocht voor onze Frankrijkvakantie waar het zo’n beetje honderd graden zal zijn.
Webkim onlangs geplaatst…Gishwhes: een doldwaas opdrachtenspel
Wat een goed stuk ! En zoals gewoonlijk, met de nodige portie humor! Waarom humor? Om het artikel minder zwaar te maken. Versta ik volkomen!
Het is best een serieus onderwerp, waar veel vrouwen zich in herkennen. Die knipoog waarmee je het schrijft maakt het -vind ik persoonlijk- minder deprimerend.
Al kijk ik naar je foto’s en denk: Dat lichaam na drie kinderen? helemaal perfect! toch?
Ester onlangs geplaatst…Met kids naar zee: het nut van een verdwaalbandje ! (+ WINACTIE)
Thanks Ester. Tja, die zelfspot, ik kan het niet laten, die staat bij mij altijd aan.
En tja, ik zie ook moeders van veel aan wie ik helemaal niet zie dat ze ooit zwanger zijn geweest. Dat eeuwige meten en vergelijken, het is zo stom!
Vergelijken kan wel maar dan moet je wel heel goed vaststellen wat het doel is (jezelf naar beneden halen?). En dan moet je zorgen voor een echte meting, met een echte steekproef waarin je dan niet een voorselectie maakt die je goed uit komt. = Statistiek.
Jij vergelijkt jezelf met alle mensen die naar jou idee dunner zijn? Of strakker, of minder putjes, of wel allemaal samen? Ik heb het ook hoor. Dan heb ik ook nog een probleemhuid. Lelijke aderen en haar op plaatsen waar ik het niet wil hebben en wat niet eens een fatsoenlijk tijdsbestek wegblijft.
Een keer prachtig filmpje gezien. Dames op een rij in ondergoed gesorteerd op gewicht. Allemaal ongeveer even lang. Komt een vrouw met vragen over haar zelfbeeld erbij. Ze moest de juiste plaats in de rij gaan staan. Dus tussen een ‘dunner’ en ‘dikkere’ vrouw in gaan staan. Iedereen schatte zichzelf veeeeeeeel dikker in. Je zag de 60 kilogram vrouwen gaan staan waar iemand van 80 of meer had moeten gaan staan.
Sinds ik dit gezien heb probeer ik niet meer te vergelijken. Maar zo moeilijk.
Die video ken ik ja. En ik zou mezelf waarschijnlijk ook niet op de juiste plek neerzetten. Toch gek, wat een vertekend lichaamsbeeld veel vrouwen hebben.
Mooi geschreven! Ik noemde me ook altijd een walvis, en die bikini is toch wel een dingetje he? Ik ben ook stevig, met de nodige lovehandles, buikje e.d.. Maar inderdaad, wat is er nu leuker dan gewoon met je kids die dingen doen die hun blij maken en waar je zelf, als je je schroom aan de kant zet, ook blij van wordt? Zo schreef ik laatst ook een blog over mijn lichaam en de opmerking dat ik binnenkort met mijn dochter, zonder schaamte, in bikini (!!), naar het zwembad ga. Die dag is morgen, spannend, maar wat zal dat een bevrijding zijn! Ik hoop dat je een heerlijke dag hebt gehad met je jongens, de foto’s zien er in ieder geval stralend uit. Enne, je bent mooi zoals je bent 😉
Heel veel plezier morgen! Ik hoop dat je geniet, met je kinders!
Oh, en nog een persoonlijke bemerking, om de discussie open te trekken. Ik herken de manier waarop jij jezelf beschrijft, het hele walvisgrapje en al, maar ik vind het zo onnodig. Niet alleen omdat je er jezelf mee naar beneden haalt, maar ook anderen, die vaak nog zwaarder zijn dan jij. Ik weet heel goed dat het zo niet bedoeld is, maar kunnen we gewoon gezamenlijk stoppen met onszelf walvissen te noemen? We zijn gewoon leuke vrouwen, toch?
lilith onlangs geplaatst…lilith en de styliste: deel twee
Ja, het is bij mij elke morgen ‘licht aan – zelfspot aan’, ik kan het gewoon niet laten.
Ik denk dat het voortkomt uit het gevoel dat als ik al grappen over mezelf maak het niet zo hard aankomt als iemand anders dat ook doet.
Overigens zegt mijn eigen lichaamsbeeld helemaal niets over hoe ik naar anderen kijk.
Zoals gezegd: zeer herkenbaar. En dat laatste weet ik best, alleen weet ik nog dat het me erg raakte als slankere vriendinnen zichzelf vroeger bestempelden als monster, omdat ik dan altijd dacht “wat denken jullie dan van mij?”. 🙂 Klein traumaatje. 🙂
lilith onlangs geplaatst…lilith en de styliste: deel twee
Dat was inderdaad een beetje mijn reactie: “oei, al zij een walvis is dan ik ook!” En ik ben nog niet eens echt dik ofzo. Aaaah zelfspot 🙂
Claire onlangs geplaatst…Tien om te zien in Blankenberge
Goed van je, en nu gewoon verder doen. Ik denk altijd dat mijn kind en mijn man niks hebben aan iemand die zichzelf zit te haten aan de rand van het zwembad, in plaats van dat ze er samen met hen inzit.
We zijn gezond, kunnen alles, en dan moeten we ons niet gek laten maken door wat we zouden moeten zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik ben toch maar mooi met mijn cellulitisbillen naar zee gestapt vorige week, heel het strand over, en dat was zo bevrijdend na jaren van mezelf wegsteken. En ook: ik begin steeds meer te beseffen dat mensen zo druk met zichzelf bezig zijn dat ze je niet eens opmerken.
Indien wel: goed voor hen. Binnen tien jaar ga ik vast willen dat ik nog maar zo weinig cellulitis had als vandaag, dus nog maar even van profiteren. 😉 Go you!
lilith onlangs geplaatst…lilith en de styliste: deel twee
Kijk die kinderen stralen! Dat is toch het allerbelangrijkste? Die jongens willen gewoon een mama die zich goed in haar vel voelt en speelt met hen, de rest kan hen helemaal niet schelen!
Maar ik begrijp het wel hoor. Ik heb dit weekend een bikini gekocht, na jarenlang een tankini en corrigerend badpak. Ik heb nu al gedurfd om in de tuin ermee rond te lopen. Het ergste van al is dat ik dit durfde nadat mijn buurvrouw -die in mijn ogen beetje voller is dan ik- ook in bikini rondliep. Het is soms sterker dan mezelf dat vergelijken.
En eerlijk gezegd had ik het na deze post ook: ik dacht “oei, voelt zij zich al dik? Dat is helemaal niet! Wat moet ik dan denken?”
Erg hè, wat we onszelf soms aandoen?!
Hoe hard ik over mezelf oordeel zegt niets over hoe ik anderen zie Nelle, of over hoe anderen zichzelf zouden moeten zien. Ik heb gewoon een twisted mind op dit vlak, dat komt voort uit vroegere toestanden.
Wat goed dat je een bikini aanschafte! Ik hoop dat je je er snel zeker en prettig in voelt, want dat zou echt los moeten staan van je gewicht. Ik ga er deze zomer ook voor!
Jij bent helemaal niet dik! Maar ik weet dat ik dit ontelbaar vaak tegen je kunt zeggen. Jij bent gewoon stevig, maar ook lang zeggen mensen tegen mij. Yeah right kan ik alleen maar denken..je bent hoe je je voelt, en dat kan de ene dag heel anders zijn dan de andere, met nét zoveel kilo’s!
Ja, dat kan je inderdaad 1000 keer zeggen zonder dat het landt, maar ik werk eraan. 🙂
Dat filmpje heb ik ook gezien, ik zou het dus niet durven. Ook hier een corrigerend zwempak. Maar draag nog flink wat kilo’s meer mee dan jij. Ik doe het wel, mee naar zwembad etc. maar ben altijd opgelucht als ik in het water ben en me een beetje kan ‘verstoppen’. Ik zou er wel iets aan willen doen, maar heb nog gebrek aan zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen op dat vlak.
Linda onlangs geplaatst…Kleine Fabriek 2015
Het kost mij ook heel wat moeite om me over mijn onzekerheden heen te zetten hoor, maar het is echt een missie voor deze vakantie. Voor de kinderen.
Ehh…ik ben even flabbergasted. Vind jij jezelf echt te stevig? Ik heb nu nog nòòit gedacht amai die Kim, toch een dikkerdje hé! If anything moet ik me nu helemààl dik voelen (help, vergelijkingsmodus kicking in)!
Ik heb geen kinderen maar ken het gevoel. Ik zet er mij over, want wat heeft iemand eraan dat ik zielig in mijn eentje op het strand blijf zitten als iedereen in zee gaan spletsen? Hooguit denken ze dan even bij zichzelf dat ik wel wat veel ijsjes gegeten heb de laatste tijd. Alleen voor foto’s heb ik een veto 🙂
Dat fotoveto heb ik ook. En als mijn lief dan toch gaat fotograferen gooi ik vaak nog het één en ander weg.
En ja, ik vind mezelf te stevig, maar dat zegt helemaal niets over hoe ik anderen zie hoor. Ik heb al bijna 20 jaar een heel verstoord lichaamsbeeld en ben veel te hard voor mezelf.
Ik vind nochtans dat je er goed uit ziet! Helaas weet ik uit ervaring dat wat anderen zeggen en wat je zelf denkt niet altijd met elkaar stroken 😉 Goed bezig!
Lotte onlangs geplaatst…Ivana + Lotte
Thanks Lotte!
Tja, er is inderdaad een heel verschil tussen werkelijkheid en gevoel. Misschien slaag ik er ooit nog in dat gat te dichten…
Doen die bikini. Ik dacht juist bij die actiefoto’s tjee wat is zij slank er blubt niets uit. En die glijbaan kijk hoeveel ruimte. Go en geniet (zo makkelijk gezegd maar doen…)
Wat een lieve woorden. Ik was zelf ook blij verrast door de foto’s, want in de spiegel zie ik mezelf echt heel anders…
Ik kocht heel impulsief wél een bikini voor een dagje aan zee, heb daar heel de dag in rondgelopen en denk toch nog bij het zien van de foto’s achteraf: “Hmm, misschien toch maar beter niet…” Maar ik hou vol en trek hem volgende keer weer aan, die bikini!
Sabrina onlangs geplaatst…Bijna vakantie #happydays
Dus jij bent ook al zo streng voor jezelf, op basis van een ideaalbeeld wat ook maar ooit door iemand bedacht is…
Voor Afrikaanse normen zouden mijn heupen het gewéldig doen. En mijn billen ook.
Het is maar net met welke maat je meet.
Knap van jou!
Ik kan zeggen dat je er, imo, gewoon top uit ziet! Maar dat moet je vooral ook zelf vinden en voelen.
Stoeise met die mannen!
En wat is Irrland toch leuk he!
Wat je ziet en wat je voelt zijn lang niet altijd hetzelfde inderdaad. Dankjewel voor je compliment.
En Irrland is fan-tas-tisch! Wat een heerlijk park, daar zal ik nog heel vaak komen met mn jongens de komende jaren denk ik.
In onze eigen stad laat ik soms wel dingen, vroeger nog meer dan nu. Alsof ik samen met het ‘werpen’ van men dochter ook enkele complexen kon wegwerpen. En op reis/daguitstap? Dan print ik in m’n hoofd dat ik de ‘kijkers’ toch nooit meer zal zien en stoei ik (misschien toch wat belemmerd) met m’n kids. Njah, deze wereld creëert een laag zelfbeeld bij mensen die niet het juiste lichamelijk plaatje hebben… En alles is een beetje een cirkel. Je voelt je belemmerd, waardoor je je minder goed in je vel voelt en dus eigenlijk toch weer iets in je mond propt omdat (het ook lekker is;-) ) je je dan toch eventjes weer goed voelt. Om er dan weer beetje spijt van te hebben achteraf…
danine onlangs geplaatst…naaimodus #52; Roxane krijgt een Grace
Oh, dat dingen buiten je eigen omgeving veel gemakkelijker gaan herken ik ook heel erg ja. Ik wandel echt veel liever op een buitenlands strand rond dan bij de recreatieplas hier in de stad hoor.
En toch zou dat niet zo moeten zijn!