Ik geloof dat het goed is om af en toe eens rigoreus uit je comfort zone te stappen.
Om dingen te doen die je normaalgesproken niet zou doen of om iets te doen dat je eigenlijk niet zo goed durft.
Daar kunnen geweldige dingen uit voortkomen.
Want als je alleen maar doet wat je altijd doet, gebeurt er ook alleen maar wat er altijd gebeurt.
Je sluit mooie nieuwe ervaringen en kansen uit. Zonde!
Daarom steek ik eens per maand eens mijn hoofd om het hoekje van mijn comfort zone. Om vervolgens een grote sprong te nemen en te kijken wat ervan komt.
Gisteravond deed ik dus iets wat ik al heel lang wilde, maar waar ik bibberknieën van kreeg bij het idee alleen al.
Ik volgde een proefles Crossfit.
Als je niet weet wat dat is, bekijk dan even deze video en je begrijpt misschien waarom ik me al maanden zo geïntimideerd voel door het concept.
(klik hier als je de video niet kan zien)
Het is andere koek dan wat ik een paar keer in de week in de sportschool uitspook. Bij Crossfit ga je tot het uiterste. En dat hield me dus tegen.
Maandenlang heb ik tegen mezelf gezegd: als ik ben afgevallen ga ik!
Toen ik 20 kilo kwijt was zei ik tegen mezelf: als ik weer strak en gespierd ben ga ik!
Maar ik ging niet.
Tot ik gisteren deze blogreeks bedacht. Waarvoor moet ik nou écht uit m’n comfort zone, vroeg ik mezelf af. En nog geen vijf minuten later had ik mezelf ingeschreven voor een proefles Crossfit.
Vlak voor vertrek had ik nog ernstig mijn bedenkingen. Ik heb nog geeneens een testament!
Crossfit: een proefles
Wat een ideale dag had ik uitgekozen. Het was zesentwintig graden en toen ik even voor zevenen de box van Crossfit Den Bosch binnenstapte gutste het zweet van de deelnemers aan de zes uur les nog in het rond. Ze waren op keiharde muziek aan het touwtje springen, squatten, gewichtheffen en pull-ups aan het doen.
Dat zag er heftig uit!
Het zou me niet verbaasd hebben als je bij binnenkomst een eigen emmer zou krijgen. Om in te kotsen. Maar dat viel mee, de andere deelnemer en ik kregen alleen een hartelijk welkomstpraatje en een uitleg over het concept van trainer Wijnand Lamboo.
Daarna konden we van start. We begonnen met een warming-up van drie rondjes van 3 pull-ups of – in mijn geval – rows, 6 push-ups en 9 squats.
En ja hoor. Ik was warm. Of eigenlijk: ik liep leeg. Uit al mijn poriën.
Vervolgens deden we een AMRAP, wat staat voor As Many Rounds As Possible. In een van tevoren vastgestelde tijd doe je zoveel mogelijk herhalingen van de aangegeven oefeningen. Dat moet je vooral zeggen, tegen een competitief iemand als ik. Ik wilde koste wat het kost de jongen naast me voor blijven. Al zou het m’n dood worden. Nee maar echt. Ik kreeg een waas voor m’n ogen en het kon me niet schelen dat ik van tevoren niet gecheckt had of er wel iemand was die kon reanimeren.
In 8 minuten deden we dus zoveel mogelijk rondjes van 8 push-ups, 10 ball slams en 12 sit ups. Die eerste en laatste spreken voor zich. Bij de ball slams til je vanuit squat een verzwaarde bal op, die je met gestrekte armen boven je hoofd brengt en dan weer hard tussen je voeten smijt.
Ik was wat teleurgesteld dat er nog geen gewichten aan te pas kwamen – ik HOU van gewichten – maar dit voelde ook al heel goed. Met een verbeten hoofd zo snel mogelijk doorgaan, dóórgaan, DOORGAAN! terwijl je het aantal rondjes heel hardcore tussen je zweetdruppels op de grond turft met een krijtje.
Net wat voor mij. Zweet. Afzien. Groepsdruk. Yeah!
Crossfit blijkt veel harder werken dan mijn krachtschema in de sportschool. Ik ben namelijk wel heel sterk, maar niet superfit en dat merkte ik gisteren meteen. In korte tijd ging ik tien keer meer kapot dan tijdens m’n setjes bankdrukken en shoulderpressen en bicepscurlen en zulks.
Ik ontdekte dat ik het gewéldig vind.
Dat vermoeden had ik al een tijd, maar ja, die comfort zone he. Achter Crossfit kan een vinkje. En kom maar op met dat abonnement, want ik wil heel snel weer!
Heb jij iets dat buiten je comfort zone ligt, maar wat je wel graag zou willen proberen?
Vertel me er over en schraap wat moed bij elkaar!
Wat goed dat je zo uit de comfortzone bent gestapt! Ik heb ook mijn eerste les gepland staan. Het is goed om te lezen dat het zo goed is bevallen, want ik vind het nog wel een beetje spannend. Het lijkt me heerlijk om er zo tegenaan te gaan.
Mooi stukje Kim, nu nog Frank nog 1 keer overhalen.
Die laat zich liever in elkaar meppen bij het kickboxen Twan. 🙂
Hey Kim,
Erg goed omschreven weer!
Leuk dat je crossfit bent gaan doen! Welcome to the community!!
Laat me weten wanneer je een abonnement hebt, dan ga ik naast je staan tijdens de WOD!
Top idee Bas! Let’s do that.
Wat leuk dat je crossfit ook hebt ontdekt. Ik doe het nu zo’n 4 weken en het blijft supertof maar ook afzien! Wees maar niet bang, de barbell komt er vaak genoeg aan te pas 🙂
Ja Niels, ik vind het echt heel tof! Dacht ik al wel, maar pfff, die drempelvrees af en toe. Waar Crossfit jij? DB of Vught?
En wat leuk jou op m’n blog te zien ook. Hoe ben je hier beland? 🙂
Ha! Ik train in den bosch… En ik ben op je blog beland via Mari van de running junkies waar ik elke week mee loop. Het is een kleine wereld! Tot ziens in de box
Dat zou ook ver buiten mijn comfortzone zijn, groepsdruk en maar presteren. Aaah! Doodeng! Goed gedaan zeg!!
Arcadia onlangs geplaatst…Spannende Amerikanen