Ik bedacht een woord voor dat vervelende gevoel dat ik zo vaak heb. Maar toen ik het Googelde bleek het gewoon al te bestáán. Ergens wel geruststellend. Dan ben ik tenminste niet helemaal gek: er zijn kennelijk meer mensen die er last van hebben. Van slaapnijd.
Beeld: Flickr – Bhong
Er zijn echt niet zoveel dingen waar ik jaloers van word. Ik kan het prima hebben als mijn lief mooie vrouwelijke collega’s heeft, ik word er niet onzeker van als hij met andere vrouwen sport of in de sauna zit, ik hoef niet meer zo nodig het lijf van de afgetrainde chick op CrossFit. Mijn valkuilen qua jaloezie heb ik de afgelopen jaren aardig dicht weten te scheppen.
Toch is er iets waar ik nog enorm groen van jaloezie van kan worden: slaap. Ik heb er een chronisch tekort aan. Ik ga te laat naar bed, omdat ik geniet van de rustige avonden waarop ik geen ranja uit het tapijt sta te deppen, geen luiers verschoon en geen ruzietjes sus. ’s Nachts komen er steevast nog kinderen spoken en mijn dagen beginnen vroeg.
Mensen die me glimlachend, zen en netjes in de make-up vertellen dat hun kinderen uitslapen (“Ik moet Devon altijd wakker maken voor school! In het weekend slaapt hij tot na tienen!”) zou ik dan ook het liefst een BBQ-spies door hun slaapkwab willen jassen. En dat is dan alleen nog maar de externe slaapnijd. Ook binnenshuis steekt het de kop op.
De wrijving van de slaap
Enorm frustrerend vind ik het, als ik ’s avonds nog zeker een half uur wakker lig terwijl naast mij al heerlijk geronkt en gesnurkt wordt door m’n wederhelft. Of dat hij lekker doorslaapt, terwijl er links van me én schuin over me een kind komt liggen. Waarvan één met een klamme, bijna doorlekkende luier, die de hoeveelheden nachtplasjes nooit aan kan.
Nog erger vind ik het als ik voor dag en dauw met de kinderen opsta, terwijl hij zich nog eens lekker omdraait. Omdat hij tot laat gewerkt heeft. Of omdat hij later die dag moet gaan werken.
Eigenlijk moet ik het enorm vaak met een paar ons slaap stellen, terwijl mijn man gerust een kilo en een beetje pakt. Zware slaap voor hem. Een licht beetje voor mij. Het leed van een thuiswerkende webshopmoeder. Want als ik met mijn hoofd in een bubbel van vermoeidheid rondloop doe ik dat tenminste niet bij een baas. Terwijl fouten door vermoeidheid van m’n lief vervelende gevolgen kunnen hebben.
Vaak kan ik die slaapnijd wel relativeren, maar soms word ik er ronduit chagrijnig en een beetje gemeen van. Dan vind ik dat om 08:00 uur de bovenverdieping nodig gestofzuigd moet worden. Dat de kinderen gerust met de muziekinstrumentjes mogen spelen. Of – wat ook altijd goed werkt – ik zeg tegen de jongens: “Liefjes, gaan jullie papa wakker maken?” Waarop ze met z’n drieën naar boven stuiven en in tegenstelling tot hun moeder echt géén genade kennen.
We zitten hier nu op een punt dat we beide zo moe zijn dat hij zich na het opstaan verontschuldigt voor zijn slapen en ik loop te mopperen omdat ik het weer niet voldoende gekund heb. Ik gun hem zijn slaap, maar ik gun het mezelf ook zo. Tropenjaren zijn het, met drie vroege vogels, een kind met nachtmerries en twee ZZP’ers met zoveel onregelmatigheid in hun leven.
Als die man van mij me wil paaien hoeft hij geen bloemen voor me mee te brengen. Ook geen Tony’s Chocolonely. Of mooie lingerie. Een lekkere pyjama en een keer tot kwart over negen uitslapen, dat is één van de grootste cadeaus die je me deze dagen zou kunnen geven.
Slaapnijd, herken je het? Ik lees graag jullie reacties!
Ja ik ben gelukkig niet de enige. Ik kom al sinds de eerste zwanerschap slaaptekort. Soms nog best knap hoe ik functioneer. Manlief kan wakker worden van de kids er naar toe gaan en weer verder slapen. Ik lig vervolgens uren wakker. En uitslapen ik zouecht niet meer weten wat dat is.
Petra onlangs geplaatst…Vriendenboek
Oh zo herkenbaar! Hier ook drie kinderen van dezelfde leeftijd…pffffff…soms is het een wonder dat we nog blij en gelukkig samen zijn. Want gebrek aan slaap doet niet veel goeds met je. Irritaties onderling en een ‘gevecht’ over wie het meest moe is en dus het meest ‘recht’ heeft op extra slaap en zo meer. ‘Hetiseenfasehetiseenfase’ is ons mantra maar….
Soms ga ik in het weekend ’s middags even met de jongste liggen (hoewel dat middagdutje ook schommelt), al is het maar om even rustig een boek te lezen. En zo een of twee keer per week met boek of filmpje op laptop om half 10 al in bed duiken. ‘Hetiseenfasehetiseenfase’…
Yep. Zeker herkenbaar. Ik ben sowieso een ster in wakker liggen en te weinig (kunnen) slapen. Man gaat naar bed, leest drie bladzijden, draait zich om en valt rustig in slaap. Standaard. Wreed jaloers ben ik daar op.
Super herkenbaar! Hier is het meneer de bouwvakker die moe is van het zware werk, maar mama die rondreizend werkt (blijkbaar licht werk) mag duidelijk wel zonder slaap de baan op………. Tot deze mama eens een accident voor heeft , dan zal meneer de bouwvakker er wel spijt van hebben!
Wat erg, ik zou het geschreven kunnen hebben…. Wat slaap al niet met je doet. Sterkte.
Maai onlangs geplaatst…Mama, dat doe je toch niet?
Ja, slaapnijd! Omdat ik geen lief heb, ben ik altijd de sigaar, ook nu de natuurlijke wekker van mijn dame is vervroegd naar 6 uur en ze dan klaarwakker is en uiteraard wil spelen. Met mama. Ik heb slaapnijd richting alle moeders die vol trots vertellen over hun kind van 3 weken dat al 12 uur achter elkaar slaapt, ook al lijkt me dat ongezond. En die me aanraden om over te gaan op pyjamapapjes, want dan slapen ze zo fijn.
Hier hebben we 1 x per maand/2 maanden een logeerweekendje bij opa en oma, dan kan ik mijn slaapgebrek voor eventjes wegslapen terwijl ik weet dat er aan de andere kant van het land door 3 mensen intens wordt genoten!
Oh, wat zwaar, dan mag ik niet mopperen. Fijn dat je af en toe een bijslaapnacht kan inplannen!
geen kids hier, maar wel een man die oneerlijk goed slaapt! 🙂
As we speak ligt hij nog een beetje te slapen terwijl ik op een zondagochtend als twee uur naar zijn gesnurk zit te luisteren. Straks krijgt hij toch een duw, compleet per ongeluk ;).
Kim Deconynck onlangs geplaatst…Wereldvoedseldag – Sorry is niet genoeg!
Ja, heel erg herkenbaar!! Ik ben vooral jaloers omdat mijn man altijd en overal kan slapen. Ik kan alleen in een bed slapen en ook alleen ’s avonds en ’s nachts. Manlief gaat ook weleens overdag naar bed tegelijk met ons zoontje. En eigenlijk kan ik dat niet hebben… Jaloers!!
Als hij dus ook zegt dat ie een uurtje naar bed gaat, maak ik hem lekker wakker na dat uurtje 😛 Tenzij ons zoontje nog slaapt, dan geniet ik even van de stilte 🙂
Daantje onlangs geplaatst…Ik zag een muis….
En of ik het herken. De kinderen zijn nu wakker na een nacht spoken en manlief ligt nog op een oor. Baal daar wel heel webcam. Zou ik ook graag een keertje willen.
Linda onlangs geplaatst…DIY: Sensopatische herfsttafel
Whahaha wat schrijf je dat heerlijk. Ik heb hardop zitten lachen. Ook hier herkenbaar. Vanmorgen nog…. het was mijn “uitslaapochtend” maar tegen de tijd dat hij er uit gaat met de kinderen ben ik al klaar wakker. *zucht*
Kaboutertuin onlangs geplaatst…De reis en het vermaak
Oh, ook dat klinkt bekend! :-))
heeeeel herkenbaar… of er snachts uitgaan en iets te luidruchtig terug, zodat hij toch ff wakker wordt.. #evil
Als er bij ons iemand echt úit gaat ’s nachts is hij dat vaak Kimske. Daar bof ik dan weer mee.
Heel herkenbaar 🙂 vriendlief heeft 24-uurs diensten en zijn wekker staar daardoor een stuk minder dan de mijne. Hoe moeilijk is het uit bed komen als zijn warme lijf daar mag blijven liggen…
Laura onlangs geplaatst…Verliefd op Ibiza
Soms is het maar oneerlijk verdeeld in de wereld. 🙂
En trouwens, als moeder heb je ook 24-uurs diensten.