Tijdens de informatieavond in groep 4 werd ook nog even het jaarrooster doorgenomen. “Aan Sinterklaas besteden we natuurlijk ook uitgebreid aandacht in de klas: het grootste deel van de groep gelooft nog in Sinterklaas en dat zal wel het laatste jaar zijn,” aldus de leerkracht van mijn oudste.
Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht: ik was al bang dat ik mijn kind voortijdig uit de droom zou moeten helpen, omdat zijn hele klas al wist hoe het zat. Hij is de jongste in de klas en ik zou niet willen dat hij geplaagd zou gaan worden met zijn onwrikbare vertrouwen in Sinterklaas.
Wankelen
We zijn een maand verder. De eerste speelgoedgidsen zijn in huis, de winkels liggen vol kruidnoten, chocoladeletters en strooigoed en mijn kleuter kreeg van de week een briefje mee naar huis: dinsdag begint het Sinterklaasjournaal weer en dat kijken we elke dag met de klas.
Mijn oudste, nu zeseneenhalf, is plots beginnen te wankelen. Net als ik deed toen ik zijn leeftijd had. Mijn hele klas was al op de hoogte en ik kwam woedend en in tranen thuis, vanwege al die ongelovigheid bij mijn klasgenootjes. “En ze zeggen allemaal dat hij niet be-*snif*staat.”
Oké mam, kom er maar in.
Dat heeft ze kennelijk prima opgelost, want ik heb er geen trauma’s aan overgehouden.
En nu, bijna 30 jaar later, sta ik in mijn moeders schoenen.
Elke dag legt Thomas me het vuur aan de schenen.
Hij bestaat. Hij bestaat niet.
“Mam, volgens mij kopen papa en jij die cadeautjes gewoon.”
“Ja maar mam, Carmen heeft in de klas geroepen dat Sinterklaas helemaal niet bestaat!”
“Jij bent Sinterklaas he mama?”
“Mam, ik herinner me ineens iets. Vorig jaar was jij volgens mij op zolder toen wij in bad zaten en vlak daarna waren er ineens cadeaus.”
“Iemand kan toch geen paar honderd jaar worden? Ik weet niet of die Sinterklaas wel echt kan zijn hoor. Wat denk jij mama?”
“Mama mama mama Sinterklaas mama.”
Élke zin lijkt deze dagen de woorden Sinterklaas en mama te bevatten.
Iedere vraag of opmerking weet ik te pareren met een prijswinnende pokerface. Ik draai, ik jok, ik wriemel en ik konkel.
Want elke keer als mijn oudste zo’n vraag stelt spitsen de oren van zijn broertje zich. En die wil ik met zijn vier jaar graag nog laten genieten van de magie.
Het geheim
Deze Pakjesavond zal voor mijn oudste de laatste ‘echte’ zijn. Volgend jaar is hij definitief van zijn geloof gevallen, dat kan niet missen. Misschien zou ik hem zelfs dit jaar al deelgenoot moeten maken van Het Geheim. Maar mijn twee oudsten zitten elkaar de laatste tijd zoveel in de haren, dat ik bang ben dat de Sint ingezet gaat worden in ruzietjes: “En Sinterklaas bestaat trouwens helemaal niet, stommerd! Dat doen papa en mama allemaal!”
Ik laat het dus nog even zo. Nog één jaartje Sinterklaas met mijn hele kleine geloofsgemeenschap.
Hoe is het bij jou thuis met het geloof in Sinterklaas? Hoe vertel(de) jij je kind dat de Goedheiligman niet echt is? Kan je je nog herinneren wanneer jij van je geloof viel? Ik vind het leuk om weer van jullie te lezen!
Ik had eigenlijk vorig jaar al het idee dat het wel eens het laatste jaar kon zijn. Hij zag dat de pieten in de nek wit waren ( dus het waren ‘geverfde mensen’ …dat was wel een beetje vreemd ) Hij kreeg in de gaten dat de ene sint er anders uit zag dan de andere, en inderdaad: Niemand kan ouder dan 150 worden. Ik heb geantwoord dat de pieten inderdaad wel ‘geverfd’ leken, dat de sint hier er anders uit zag dan die van een paar dagen geleden en dat het inderdaad niet heel geloofwaardig was dat mensen ouder dan 150 werden. Ook verteld dat hij dat soort dingen niet te hard moest zeggen, vanwege zijn jongere zusje.
Maar om de een of andere reden gelooft hij wel nog. Als ik zeg dat we niet naar de bioscoop kunnen omdat we er nu even geen geld voor hebben, dan is het antwoord dat hij dat wel cadeau vraagt aan de sint, want die koopt dat wel. Hij is fanatiek met de speelgoedgidsen en met het schoentje zetten. Hij kijkt op tv naar de sint en fluistert dan in mijn oor dat dit ‘de echte’ is.
Dus ik weet het niet…hij is nu 8 en zus is 5. Ik vermoed dat dit voor hem wel het laatste jaar is , maar helemaal zeker weet ik het niet…
Laura onlangs geplaatst…Welcome to Holland
Wij hebben het over beide mannen verteld……… toen zij 8 maanden waren. Het is hun keuze geweest het niet te onthouden
Zelf weet ik niet veel meer van het moment, wel dat ik heel boos was op mijn moeder.
Mijn zus en ik hebben als tieners ooit een sinterklaasbrief gemaakt en onze schoen gezet op een avond dat mijn ouders uit waren. En ja hoor, de volgende ochtend zat er chocola, mandarijnen en een brief in waarop stond dat het een leuke brief was maar we wel wat groot waren ondertussen. 🙂
Ik herinner me weinig van mijn eigen “geloofsval”, maar die van mijn zusje is leuk gedocumenteerd. Ze had een dagboekje gekregen van sinterklaas… Op de eerste bladzijde staat: dit dagboekje heb ik gekregen van sinterklaas. En op de tweede bladzijde, heel verontwaardigd: sinterklaas bestaat niet. Je ouders doen het! :p
Daantje onlangs geplaatst…Alle honden gaan naar de hemel
Haha, fantastisch! :)) Ik moest hardop lachen vanachter m’n kop thee.
Ik heb onze oudste (bang aangelegd) altijd vertelt dat ze verkleed waren, maar ze bleef er gewoon in geloven. Dit jaar gelooft ze niet meer maar doet ze met ons het spelletje mee voor haar zusjes. En komt ze af en toe een plaatje laten zien, want ja anders weet jij niet precies welke jij moet kopen he
Hoe oud is je dochter? En het mama kunnen instrueren qua verlanglijstje is natuurlijk ook wel heel handig he. 🙂
Ze zijn 7, 5 en 1 :).
Onze dochter is 5 1/2. Ze weet dat wij sinterklaas helpen met cadeaus en dat sinterklaas een verhaal is. Dit doet echter niets af aan haar geloof 😉 . Wij zagen als kind sinterklaas en zwarte piet geschminkt worden, en we geloofden ook heilig…
Ruth onlangs geplaatst…Patroon gehaakte zeemeerminstaart voor Barbie
Sinds wanneer weet ze dat Ruth, of heb je dat altijd al zo gebracht?