Oud & Nieuw met kleine kinderen

Ik ben nooit een Oud & Nieuw partyganger geweest. Back in the days vierden we feestjes thuis, met vrienden. We deden bordspellen, keken de oudejaarsconference en deden ons tegoed aan hapjes en drank. Avontuurlijker dan dat is het voor mij als huismus nooit geworden.

Toen Frank en ik kinderen kregen veranderde er dus weinig. We gingen met ons kroost naar één van onze beide ouders, om daar met z’n allen het nieuwe jaar in te luiden, met kind(eren) boven in een kampeerbedje. Onze Oudjaarsavond bestond dus nog steeds uit spelletjes doen, tv kijken en lekker eten en drinken.

Beeld: Flickr – Nicole Beauulac

Oudjaarsavond 2014

Inmiddels hebben we drie kinderen, waarvan de oudste twee het leuk vinden het feest een beetje mee te vieren. We hebben het altijd zo gedaan dat we de kinderen voor hun tweede verjaardag niet wekten. Maar als er eentje wakker werd van het vuurwerk haalden we hem natuurlijk gezellig naar beneden.

Mijn oudste twee kijken alweer erg uit naar Oud & Nieuw. Die dag ziet er altijd een beetje hetzelfde uit. ’s Middags vuurwerk en sterretjes kopen met papa. En vuurwerkbrillen natuurlijk. Dan naar oma, die zelf oliebollen bakt. Daar moet natuurlijk gelijk van geproefd worden. Dat zijn onze terugkerende ritueeltjes, de jongens erg van genieten.

Op Oudjaarsavond eten we extra vroeg, zodat ik de kinderen vroeger dan gebruikelijk in bed kan stoppen. Zo tegen kwart over elf, half 12 gaan we hen wekken en trekken we hun kleren over hun pyjamaatjes aan. Dat is lekker warm buiten, bij het kijken naar het vuurwerk en het aansteken van de sterretjes.

Oudjaarsavond 2013, Frank probeert onze oudsten te wekken.

Beneden kijken ze hun ogen uit. Opa en oma zijn er. De kaarsjes branden, er zijn hapjes, de televisie staat aan en buiten is er al wat vuurwerk. De heren krijgen wat drinken en een oliebol en vlak voor twaalf uur tellen ze om het hardst mee af:

“TIEN! NEGEN! ACHT! ZEVEN! ZES! VIJF! VIER! DRIE! TWEE! EEN!

GELUKKIG NIEUWJAAAAAR!”

Om vervolgens van iedereen drie dikke zoenen te krijgen.

Dan gaan de schoenen en jassen aan en staan ze met hun halfslaperige koppies te glunderen voor de voordeur, met sterretjes in hun handen. Nadat ze eerst een kwartier hebben staan weifelen of ze wel naar buiten dúrven en Frank als Brugman op ze inpraat, omdat hij het zo leuk vindt zijn zoons al dat moois in de lucht te laten zien.

Zo’n eenvoudige avond wordt met kinderen toch weer extra speciaal en feestelijk en ik kijk er nu alweer naar uit het woensdag door hun ogen te bekijken. Waar ik dan weer iets minder naar uitkijk is the day after, waarop zij ieder jaar al héél vroeg weer fris en fruitig zijn. In tegenstelling tot hun geradbraakte ouders. Want tja, wij zijn ook geen twintig meer.

Wat zijn jouw plannen met Oud & Nieuw?

 

0

Reacties

reacties