Op zoek naar de ideale kinderfiets

“Oh nee. Zo één komt er bij mij niet in!” hoorde ik mezelf de praktische moeder uithangen.

De wenkbrauwen van mijn lief rezen. “Waarom niet?! Daar kan hij heerlijk op spelen!”

“Omdat ik degene ben die hier voor de was en de kleding zorgt. Bijvoorbeeld.” hield ik voet bij stuk.Met een flauw jaren ’50 argument ook nog eens.

We waren in discussie over het cadeau voor onze oudste, die over een paar weken verjaart.

Eind februari begint hier de eerste feestmaand van het jaar: we zijn – met uitzondering van mijn lief – allemaal jarig binnen een periode van tweeëneenhalve week!

Een bakfietsverbod voor m’n lange slungel

Thomas, die zeven wordt, wil graag een fiets voor zijn verjaardag. Dat kon ik alleen maar toejuichen. Hij is van zijn huidige fiets afgegroeid: hij ziet eruit als een circusact, met die lange stelten nog net niet in zijn nek.

Ik neem mijn hele spulletje nog vaak voltallig in de bakfiets mee – daarover morgen meer – maar het wordt zwaar. Hoog tijd dat ik oudste uit de bakfiets verban en dat hij alles zelf gaat fietsen. In het stadsverkeer, waar ik eerder al over schreef. Naar school, naar zwemmen, naar judo, naar vriendjes. Net zoals ik dat vroeger deed. Elke dag trappen. Da’s gezond!

Tijd voor nieuw transport dus en ik ben maar wat blij dat we het nuttige met het aangename kunnen verenigen. Thomas gaf zelf aan dat hij graag een fiets voor zijn verjaardag wil. “Een nieuwe mam. Die nog niet van een ander kind is geweest.”

We zijn dus op fietsenjacht. Voor mijn kerel die een centimeter lijkt te groeien, per boterham met pindakaas die hij wegwerkt!

Maar wat is er veel te kiezen! Fietsen met en zonder versnellingen. Low-riders. Transportfietsen met zo’n rekje voorop. Mountainbikes. Fietsen met een rechte stang en fietsen met een schuine. Loekie, Apina, Gazelle, Cortina, Batavus. Een mens zou er keuzestress van krijgen.

Welke fiets kies je voor je kind?

We gingen van de week even bij twee fietsenzaken kijken. Om eens te zien wat er zoal te koop was en om te bekijken welke maat fiets Thomas nodig zou hebben.

In de tweede winkel werden zijn ogen groot als schoteltjes toen hij een mountainbike van Giant zag. “Nee Thomas. Dat is niet zo’n handige fiets voor school,” vertelde ik hem meteen. Maar de verkoper nam daar geen genoegen mee. “Je wil er zeker wel even op zitten hè jongen?” vroeg hij sluw. En voor ik het wist zat hij erop te glunderen en mijn lief straalde met hem mee, vanwege zoveel jongensgeluk.

En nu is het aan mij om die droom in duigen te helpen. Want een mountainbike heeft geen kettingkast: dat is vragen om in de ketting blijven hangen met broeken of andere fietsen in de stalling. En zo’n ketting moet je schoonhouden ook nog eens. De fiets had geen spatborden. Ik zag m’n kereltje al overal aankomen met een rug en benen voor water- en modderspatten. Geen fatsoenlijke verlichting. En geen bagagedrager om een school- of sporttas op mee te kunnen nemen.

Niet alleen oudste keek me teleurgesteld aan toen ik niet enthousiast werd. Alleroudste deed dat óók.

Ik toonde hem diezelfde dag nog leuke alternatieven op internet. “Maar kijk nou,” pruilde hij-van-zevenendertig. “Die hebben allemaal een bagagedrager. Dat is toch zo uncool!”

Ik heb hier nog wat te doen. Qua overreding en qua uitzoeken van de perfecte compromis: de ideale kinderfiets.

Op wat voor een fiets rijden jullie kinderen en waarom koos je daarvoor?

0

Reacties

reacties