Ontslonzen: hoe ik het aanpak

Gisteren vertelde ik jullie al dat één van mijn november missies Project O. is: Project Ontlslonzen.

Ik wil er niet meer uitzien als een vermoeide, verlepte moeder. In plaats daarvan wil ik laten zien hoe ik me tegenwoordig voel: jong, overwegend gelukkig, energiek en toch ook wel mooi. Jep, ik zei het hardop: ik vind mezelf namelijk tegenwoordig best wel weer oké! Als je me al langer kent weet je dat dat grote winst is. Mijn vel zit me lang niet altijd lekker.

Ben je benieuwd hoe ik dat ontslonzen concreet aanpak? Ik vertel het je hier beneden, in vijf stappen.

Er is één belangrijk doel:

In november wil ik er iedere dag uitzien alsof ik een afspraak buiten de deur heb. Een kwestie van nieuwe gewoontes kweken.

1. Haar

Het begint ’s morgens al in de badkamer. Ik maak mezelf er niet meer vanaf met een paar natte handen door mijn haar. Ik zorg er daadwerkelijk voor dat mijn kapsel een beetje zit zoals het bedoeld is. Na het douchen wordt er dus geföhnd en in model gebracht. Elke ochtend. En ik moet binnenkort ook maar weer eens naar Soap, voor een new indepentent hair design. Zelf noem ik dat een kapsel, maar hey, je moet niet in discussie gaan met iemand die een schaar vasthoudt.

2. Hoofd

Ik kan maar weinig met make-up. Ik heb als tiener nooit de moeite genomen het te leren; ik hing toch alleen maar op de manege rond en het kan zal zo’n paard echt zijn bips roesten of je nou wel of niet lekker in de make-up zit. Bourjois zou trouwens wel een prima naam voor een pony zijn. Net als Catrice. Of Maybelline. Of Rimmel, voor zo’n treurigerd die ooit een hengst was.

Later vond ik dat make-up loze allemaal wel prima. Ik vond dat ik het niet nodig had mijn gezicht zo te beschilderen. Dat vind ik eigenlijk nog steeds. Maar ik ben geen twintig meer. En ik kom tegenwoordig echt wel wat beter uit de verf (pun intended) met een beetje BB Cream, wat eyeliner, een vleugje oogschaduw en een paar klodders mascara. Elke ochtend dus. Kleine moeite, groot plezier. Of een boel gemopper, 10 zwarte wattenstaafjes en een eyelinerstift in mijn oog, als ik me teveel haast.

3. Heerlijke kleren

Ik gooide alle kleding die eigenlijk niet meer om aan te zien was uit mijn kast. Daar kan je nu moeiteloos door naar Narnia: hij is zó leeg. Gelukkig heb ik hier en daar alweer wat ruimte opgevuld, want ik ging vorige week op jacht. Ik kocht jurkjes, vestjes, shirtjes, een jasje, een paar laarzen, panty’s. Sjonge, ik had al lang niet meer zoveel geld uitgegeven aan mezelf. Laat staan aan kléding voor mezelf.

Maar whoopteedoo, ik kan nu elke dag Iets Leuks aan. Zodat ik er dagelijks uitzie alsof er een feestje is. Of alsof ik Iets Leuks ga doen. Of Iets Belangrijks. En daar ga je je toch net even wat anders door voelen. Net als bij die verjaardagsjurken van vroeger: die hadden ook magische krachten. Je trok er één aan en het begon als vanzelf confetti te regen, er stond een taart voor je neus en het was meteen een feestdag. Dat werkt dus ook nog als je vijfendertig bent en niet jarig, zo blijkt.

4. Hachelijke hakken

Hakken. Elke dag. Geen hoge, maar op mooie schoenen – of in mijn geval: laarzen – voel ik me heel anders dan op m’n afgetrapte platte stappers. Die werkelijk nog kaler waren dan het hoofd van Humberto. Ik kocht dus mooie hoge laarzen. Op mijn verlanglijstje staat ook nog een paar halfhoge veterlaarsjes. Tegenwoordig is er ook in mijn maat 42/43 keuze genoeg, ik ben niet meer veroordeeld tot lompe schoenen of alleen maar sneakers.

5. Hou vol

Heb ik zin om elke dag zoveel moeite te doen? Tot nu toe vind ik het leuk, maar het is dan ook pas 6 november. Ik las eens ergens dat het 21 dagen kost om een nieuwe gewoonte te kweken. Daarom wil ik dit gewoon eens een maandje volhouden.

De beloningen volgen al. “Mama, jij hebt een mooie jurk aan!” complimenteerde mijn oudste me al een paar keer. Middelste hield het bij een: “Waaauuuw mama!” Mijn man is blij en steekt zijn lof ook niet onder stoelen of banken. Zijn handen ook niet trouwens. En jongste moet ik nog een beetje opvoeden: “Niet aan mijn kleren trekken liefje. Niet aan mijn jurk hangen. Pas op voor mijn pan-..” Jep, de eerste ladder is er al. Maar dat is het tot nu toe allemaal meer dan waard.

I feel good!

Hoe zit het met jou en je persoonlijke verzorging? Hoeveel moeite doe jij qua hoofd, haar, kleding en schoenen? Ik vind het leuk om van je te lezen in de comments!

0

Reacties

reacties