Als boertjes met kiespijn stonden mijn twee oudsten vanmorgen op het schoolplein. Met hun rood-wit-gele dassen om. In minstens duizend decibel aan carnavalsmuziek. Om nul acht uur dertig. Tijdens de opening van de carnavalsweek op school.
Lieve hemel! Ik werd er zelf ook niet vrolijk van. Vanachter mijn slapen voelde ik een bonzende hoofdpijn opkomen. Mijn oudste ging met zijn rug tegen de muur staan. En middelste wilde worden opgetild en drukte zijn handen stijf tegen zijn oren. “Ik vind Sinterklaar leuker,” piepte hij in m’n oor.
Carnaval: het zit ze nog niet echt in het bloed.
Import-Brabo
Dat ligt vast aan mijn deel van de genencocktail. Ik groeide op op de doe-maar-vooral-gewoon-Veluwe. Waar iemand die de Staatloterij wint een klein knikje geeft, vergezeld van de woorden: “Da’s mooi.”
Sinds 2000 woon ik in Den Bosch en ik vind het hier nog altijd snel te veel, te luid, te druk, te enthousiast. Vooral die drie dwaze dagen in februari of maart. Ik kan er maar niet aan wennen. Het liefst zou ik een paar dagen onderduiken in een hutje op de hei. Of nou ja, liever in een tamelijk luxe hotelkamer in een leuke Europese hoofdstad naar keuze, maar dat klinkt wat minder dramatisch.
Carnaval hoort bij de opvoeding
Mijn liefste is geboren en getogen in Den Bosch. Carnaval hoort erbij, vind -ie. En daar heeft hij wel een punt. Mijn jongens vieren carnaval op school en met opa en oma in het buurthuis en zo gaat dat waarschijnlijk naadloos over naar carnavallen met vrienden als ze wat groter zijn.
We gaan ook al vanaf het prille begin elk jaar met ze naar de grote optocht kijken. Zij kijken hun ogen uit, terwijl ik mijn papier-maché allergie en m’n confetti-intolerantie met de minuut meer voel opvlammen.
Maar ja, alles voor m’n jongens.
Want, zoals Frank zegt: “Onze kinderen worden hier groot, dus het hoort bij hun opvoeding.”
We zullen ze er op z’n minst elk jaar een beetje van moeten laten proeven. Dan kunnen ze zelf besluiten of ze het lekker vinden, dat geherrie en gehos. Of, volgens hun vader, dat prachtige feest.
Komend weekend ga ik dus – net als elk jaar – voor De Grote Onderdompeling. Ik zet m’n verstand op nul, houd m’n adem in en laat me met mijn gezin stapje voor stapje in het carnaval zakken.
Wordt er bij jullie carnaval gevierd? Is het voor jou een yay of een nee? En voor je kind(eren)?
Eigenlijk hoort het er wel bij ja.. bij ons is het precies andersom, mijn man komt uit het noorden en zelf kom ik uit breda,, maar ook hij is gaan inzien dat het er wel een beetje bij hoort, zeker voor de kinderen, want bij de school/sportclub/vrienden wordt er natuurlijk wel gewoon gecarnavalt. Hij heeft zich afgelopen carnaval zelfs in een piratenpak gehesen! Stiekem vindt hij het ook wel leuk inmiddels.
Neeee….!
Geboren en getogen in Eindhoven en sinds 18e weg door studie, liefde en werk…en die 3 kinderen van mij krijgen dit deel van mijn Brabantse gen mooi niet mee, hoewel oma het wel leuk zou vinden. Vreselijk.
Maar goed, Oeteldonk…je ontkomt er geloof ik niet aan daar.
Wat leuk om te lezen, ik en mijn man komen uit de buurt van Leiden maar wonen nu al een jaar of vijf in Brabant en wij hebben niks met carnaval. Wij blijven meestal het hele weekend lekker binnen. Maar nu hebben we een kleine die over een paar jaar naar school zal gaan en waarschijnlijk ook carnaval zal gaan vieren, krijg er nu al de zenuwen van. Dit jaar maar eens beginnen met het kijken van de optocht 🙂
Wendy onlangs geplaatst…Tag: Let’s get personal
Ik vind carnaval afschuwelijk. Maar hier in de Achterhoek wordt het natuurlijk niet gevierd zoals in het Zuiden.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Een schone badkamer is een opgeruimde badkamer
Als echte Limburgse zou ik natuurlijk een echte carnavalist moeten zijn. Vooral ook omdat de familie van vaders kant allemaal prins Carnaval zijn geweest. Maar ik mis dat gen. Ik heb er echt een serieuze bloedhekel aan en ben volgens mij de enige in het dorp die niet verkleed de deur uitgaat komende week. De kinderen vinden het wel leuk, maar die zitten nog op de leeftijd dat verkleden elke dag van het jaar leuk is. Dus als er dan een verkleedfeestje op school is, dan is het helemaal feest.
Laura onlangs geplaatst…En dan staat Henny Huisman op je stoep…
Wij wonen in het uiterste puntje en vieren ruimschoots Met onze peuter. Ik vind wel dat het bij de opvoeding hoort. Onze kinderen moeten een stukje ‘cultuur’ meekrijgen ipv alleen het zuipfeest gedeelte. Dat vind ik belangrijk dat ze van ons meekrijgen. En niet pas met carnaval in aanraking komen als ze pubers zijn en alleen nog aan de alcohol denken.
Ik en ook wij dompelen ons vanaf donderdag onder in het gedruis en genieten daar volop van. Alaaf!
Hier een man die nu zelfs in de raad van elf zit! Ons meisje heeft dus ook al een pakje… Ik ga dit jaar maar 1 dag carnaval vieren want ik ben naar Berlijn de rest van de dagen
Nicole onlangs geplaatst…De uitnodiging
Hm hij staat er maar voor de helft… in ieder geval, gelukkig heeft mijn man er ook weinig mee, van ons zal onze zoon er dus niet veel van mee krijgen met dat zal inderdaad op school vast ruimschoots ingehaald worden.
Geboren en getogen in Brabant maar een gruwelijke hekel aan carnaval. Toen ik jong was, was vooral het verkleden heel erg leuk maar dan heb ik tegenwoordig liever zoiets als halloween, dat is tenminste zonder die vreselijke muziek