Ik vertelde gisteren in m’n Hoe Schoon Is Jouw Huis post al dat een dierenverblijf in Artis wel eens schoner zou kunnen zijn dan onze woonkamer aan het einde van de dag.
Maar dat is niet omdat ik niets dóe.
Oost-Indisch blind voor troep
Met name mijn wederhelft schijnt wel eens te denken dat ik Oost-Indisch blind ben voor kruimels, vieze vingerafdrukken, zwerfzand en rondslingerend speelgoed.
Woest maakt me dat af en toe!
Vooral op dagen dat onze offspring fanatiek aan het spelen is geweest en ik er de hele dag als mevrouw Helderders lang verloren zuster achteraan geredderd heb. Als ik al kindertjes heb ontvingerverfd, klei onder nageltjes vandaag heb gekrabd, drie keer heb gestofzuigd, twee bekers sap heb opgedweild én een ongelukje op de wc.
Waarna ik de vaatwasser uitruimde, drie wassen deed en er één de kasten in werkte. En toen nog een volle vuilniszak naar de kliko sjouwde, een stofdoek door de woonkamer haalde en zoals elke dag mijn magic op de toiletten losliet.
En tussendoor ook nog tig pakketten verzond, mails wegwerkte, kinderen uit school haalde en voor ze kookte.
Magnetisch veld
Om vier uur ’s middags had ik nog trots om me heen gekeken. Een drukke dag gehad met de kinderen en toch zag het er allemaal nog heel acceptabel uit. De woonkamer was in een ik zou gerust mijn moeder durven binnen laten-staat.
Ergens voor, tijdens of na het eten is er een plotselinge omslag. Alsof onze woonkamervloer een magnetisch veld is en alles in de ruimte metaal bevat. Álles wordt aangetrokken door het parket. Eten, speelgoed, boekjes, bestek.
Als ik in mijn linkerooghoek een vork opraap ligt er in mijn rechter alweer een sperzieboon. En wie kiepte vlak voor de aan tafel gingen de hele bak Duplo leeg? En waarom zitten alweer álle zesentwintig vaatdoekjes in de was net nu de derde beker sap omgaat? Nou?
Juist dit soort momenten verkiest mijn lief om moe de voordeur binnen te lopen en op de bank te ploffen. Hij rekt zijn nek uit als een periscoop, draait hem en overziet het slagveld dat er voor de avondspits nog helemaal niet wás. Waarna hij – alsof ik de boel volstrekt niet onder controle heb – verzucht: “Misschien moeten we morgen samen even poetsen schatje? Het is hier zo’n rommel!”
Dat zijn avonden waarop ik hem het liefst zou waterboarden met een lekker fris sopje of een plumeau rectaal bij hem zou willen inbrengen. Toch houd ik het maar bij rollen met mijn ogen. En de volgende dag poets ik extra hard.
Heeft jouw wederhelft in de gaten hoeveel werk het kan zijn, zo’n huishouden?
haha, herkenbaar! Ik hou het de hele dag vol, maar tegen 17u30 als ik aan het eten begin gooi ik de handdoek in de ring. Waardoor het een uurtje later, als mijn Meneer thuiskomt, net een ontplofte speelgoedwinkel is!
Lien onlangs geplaatst…Liefde is…
Of ik het herken?! Absoluut! Sterker nog: ik ga dit stukje nu naar hem mailen 😛 En dan is Tobias nog maar klein en maakt vooral rommel… Echt plakkerige vlekken enzo hebben we nog niet eens echt!!
Daantje onlangs geplaatst…Hou jij van geld?
Ik heb – na zo’n uitspraak – eens twee dagen volslagen niets gedaan. Geen dweil, stofdoek of zelfs maar een duploblokje aangeraakt. Ik geef toe het was moeilijk, maar sindsdien durft hij zoiets nooooooit meer te opperen.
Kruimel onlangs geplaatst…Het is stiller
Mannen …
Kei herkenbaar.
Waar ik me enorm in erger is volgende situatie:
We zitten samen aan tafel, spaghetti it is! Helaas heeft mijn zoon de neiging om met zn eten te gaan smijten wanneer hij voldaan is. Dus, spaghetti beland op de grond en mijn wederhelft zucht “pfff… waarom doe je dat nou? Nu mag ik straks weer gaan dweilen *zucht* ”
Say what?!
MIJN VRIEND HEEFT DE LAATSTE 2 JAAR NOG GEEN DWEIL AANGERAAKT!
Ester onlangs geplaatst…Wat bewaar ik voor later? De herinneringsdoos
“En de volgende dag poets ik extra hard.” Dan heeft ie het toch maar mooi voor mekaar 😉
Mijn man is gelukkig van elke opgeruimde cm2 diep onder de indruk, dan komt doordat hij meer thuis is dan ik 🙂
Misschien gewoon eens proberen niet op te ruimen overdag. Er is dan, naar mijn ervaring, na etenstijd waarschijnlijk toch niet veel verschil of je nu wel of niet heel de dag hebt lopen opruimen en poetsen. En dan het aanbod van je man aannemen. Spaart je uren werk en oogerol, want je man doet de helft én je hebt de héle dag om andere, leukere dingen te doen.
Dat doe ik nou ook 😉
Hier zet ik wederhelft altijd aan het werk, hij ziet het gewoon niet en het interesseert hem ook gewoon niet. Als ik iets vraag doet hij het, voorbeeld is de douche dat is zijn taak in huis. Echter als ik niet vraag wanneer hij van plan is het te gaan doen zou misschien twee keer jaar schoongemaakt worden ipv met grote regelmaat 🙁
Mannen…. ‘rommel/viezigheidblindheid’ 😉
Groetjes,
Nathalie
Nathalie onlangs geplaatst…Mam, ik wil oorbellen….
Baha, fantastisch. 😀
lilith onlangs geplaatst…As we speak #8
geniaal stukje!!!!!!!!
Pffff irritant is dat he. Maar dan wel vergeten dat je ‘ s morgens eerst een spoor van ze hebt opgeruimd… huishouden blijft geeoon ondankbaar werk. Het plezier dat je er van hebt is ook maar van zon korte duur…
kaboutertuin onlangs geplaatst…Zelf hygiënische doekjes maken