Opvoeden is vaak compromissen sluiten. Het ene na het andere. Soms denk ik wel eens dat er geen einde aan komt.
Compromissen met je kinderen. “Als je nou eerst even opruimt kunnen we straks nog wel even een spelletje doen.”
Compromissen met jezelf. “Ach, wat zeur ik ook over die winterjas. Pick your battles. Hij zal geen longontsteking oplopen van zijn zomerjack.”
En compromissen met je partner. Want je kan nu eenmaal niet overal hetzelfde over denken. Net als iedereen hebben Frank en ik dingen waarin we elkaar niet vinden. Waarover we het Oneens zijn, met een hoofdletter O. Neem nou de entertainmentwaarde van The Voice. Of de inrichting van het huis.
Ook waar het de kinderen betreft zitten we niet altijd op één lijn.
Ons meest recente en vrij langdurige meningsverschilletje ging over haar.
Het haar van Dex, om precies te zijn.
Het werd wat langer, het begon wat te krullen, het was vol en zacht en ik kon er zo heerlijk in kroelen. Bovendien stond het hem zo leuk. Vond ik.
Frank vond van niet. Hij vindt wat langer haar iets voor meisjes of voor bepaalde soorten honden of katten, maar zéker niet voor een jongetje. Hij is denk ik ervan overtuigd dat alle jongens met lang haar later bij Arie Boomsma op tv uit de kast zullen komen of in een lakleren string zullen rondparaderen op Roze Maandag.
Dat ik het haar van één van zijn zoons wat langer liet woorden vond hij verschrikkelijk.
“Het is toch geen meisje?” zei hij om de drie zinnen misprijzend tegen me.
Of: “Laat me hem toch even mee naar de kapper nemen, Kim.”
En ook: “Dit is toch ook geen doen zo: hij smeert er elke avond zijn eten in. Moet je kijken, zijn haar zit vol appelmoes!”
Waar hij gelijk in had. Maar in kort haar zou hij dat ook smeren en ook daar zou ik het net zo liefdevol elke avond uitwassen.
Ik hield mijn poot stijf. Geen schaar in Dex’ haar! Ik nam hem zelfs even stiekem mee om alléén zijn pony te laten knippen, zodat hij de eerstkomende tijd zeker niet meer naar de kapper zou hoeven. Ik liet hem niet meer alleen met Frank. En misschien leerde ik hem ook wel per ongeluk hartgrondig: “IK WÍL NIET NAAR DE KAPPER!” zeggen.
Vandaag verloor ik. Mijn lekkere kleine langhaartje veranderde rigoreus in een schoffie. En weet je wat zo gek is? Hij is nog steeds de allermooiste peuter. Ook zonder zijn kroelkrullen.
(En die groeien vanzelf weer aan!)
Wat vind jij van langharige jongens? Heb je zelf een zoon met lang haar? Wordt hij ooit voor een meisje aangezien? Wat voor reacties krijg je? Ik lees het graag in de comments!
Hoi! Ik heb vandaag pas dit blog ontdekt. Leuk zeg. Ik heb twee jongens en een meisje. Mijn tweede zoon heeft lang met lang(er) haar rondgelopen. Stond hem geweldig. En nee, hij werd nauwelijks voor een meisje aangezien. Vorig jaar ging hij kort (hij was toen 6,5) en nu laten we het toch weer groeien. Het past bij hem. Zijn oudere broer staat juist kort heel goed,
Ik vind het nogal conservatief gedacht van die mannen die vinden dat lang haar, nagellak etc. niet horen bij jongens: rem ze niet in hun enthousiasme en laat ze dat lekker zelf bepalen. In hokjes denken kan altijd nog.
Is toch niet lang?? Oooh wat erg die krulletjes.. Het korte koppie is ook mooi hoor, maar I love krulletjes!
Nicole onlangs geplaatst…Week van de opvoeding
Moet wel een beetje grinniken. 🙂
Maar nog steeds een mooierd, die Dex.
Hier nu ook een jochie met langer haar. Ik laat het nog even zo. Vind het hem leuker staan. Maar ja, met een man die dagelijks een tondeuse over zijn hoofd haalt ben ik benieuwd hoelang ik dat kan volhouden.
Nee hoor, wat langer haar kan prima voor jongens, als je ze maar niet onder dwang een jurkje aantrekt!
kimske onlangs geplaatst…Stoofpeertjes zonder suiker
Hier 2 knullen met tondeusekort haar. Ideaal, al wil de oudste het nu iets langer voor de winter. Prima, tegen de tijd dat de zo’n weer schijnt, moet die dikke bos er vanzelf weer af, van hem. Veel te warm en plakkerig. Overigens kroel ik ook graag, dus geen gel bij voorkeur, slechts bij hoge uitzondering. Ik heb een dochter met haar tot over haar achterste, dat vlecht ik in. Leuk om te doen, maar als ze gaat zeuren, mag het er van mij net zo goed af. Ik vind het korte haar van Dex leuk, maar het zou nog korter mogen.
Wat een knap fris koppie heeft Dex nu!
En ja: I love jongens met lang(er) haar! En dat van Dex noem ik niet lang overigens, hoor.
Lekker warrig, nonchalant…Helemaal hip ook, bij ons op school heeft iedere jongen dat bijna lijkt het.
En ja…die van mij ook. Volle bos donker haar met slag. No way dat hij zo’n ‘gelkoppie’ wordt! Gelukkig denkt papa daar net zo over 😉
Maarrrr….als ik nu zie hoe fris en ‘open’ Dex er nu uit ziet…hmmmmm….(denkdenk)
Hier heb ik het vol gehouden tot Koen 4 was. Ik liet er wel altijd model inknippen. Maar de laatste keer bij de kapper zei hij zelf ik wil stekels! Tja en dan…. Dan krijgt hij stekels. Ik mis zijn lange blonden krullen nog elke dag. Mijn surferdude is een schooier geworden. Gelukkig met een beetje gel lukt het aardig om een leuke coupe te maken. En ja hij werd wel eens aangesproken als meisje. Daar zat hij niet zo mee, ik ook niet maar papa…. Zelfde discussie met nagellak niks leukers als peuter om net als mama rode nageltjes te hebben, vond papa ook niet zo’n goed idee. Koen had er lak aan en liep trots met zijn handen in de lucht. Nu roept hij wel dat her voor meisjes is 😉
Lang haar voor jongens?! Vaak leuk. Niet altijd. Moet wel mooi zijn. Liefst beetje stoere (lange) coupe met krullen 🙂
In de klas van dochter zit er ook een met echt “meisjeshaar”, steil tot halverwege zijn rug. En hij heeft ook een nogal meisejesachtig gezicht. Vind ik niet zo geweldig.
Mammalien onlangs geplaatst…De dag van …
Haha herkenbaar! Niet bij mezelf natuurlijk maar mijn nichtje heeft ook een zoon met lang haar, ze vroeg mij dan om mijn mening maar ik vond het vreselijk.. Ik vind kort ook bij Dex leuker 🙂
Veronica onlangs geplaatst…Mijn neefjes