Mijn jongens als Vestingloop cheerteam

Weekenddagen: je moet je kinderen toch zien te entertainen. Vaak doen we dat door ze lekker mee naar buiten te nemen of door een bezoekje te brengen aan opa en oma. Maar vandaag was er een prachtig evenement in onze stad Den Bosch. De Vestingloop werd gelopen en daarom besloten de kinders en ik onze dag in te vullen als cheerteam.

Cheerteam?

Ik ben zelf dol op hardlopen, maar ik heb sinds afgelopen herfst te kampen met een enorm valse blessure. Of eigenlijk slijtage in mijn rug. Dat gooide nogal roet in het eten, qua alles, en daarom kon ik dit jaar niet meedoen aan de Vestingloop.

Wat ik uit ervaring weet is dat zo’n trimloop als amateur heel pittig kan zijn. Familie en vrienden komen vaak wel supporteren, maar die staan meestal bij de finish, om de lopers binnen te halen. Onderweg moet je het dus meestal zélf doen. Ook tijdens een fysieke of mentale dip.

Daarom besloten wij vandaag voor IEDEREEN te gaan juichen. Voor al die duizenden vreemdelingen, die zich hadden ingeschreven voor Vestingloop 2015. We maakten ’s morgens vroeg twee borden en posteerden ons met de bakfiets, twee toeters en een tamboerijn langs de route, die vlak langs ons huis liep.

Go go go!! Zelfs buiten de stad moedigen de kleintjes iedereen aan! pic.twitter.com/EXsnMeMpIi

— Vestingloop (@VestingloopDB) May 17, 2015

GO jij, GO!

We moedigden de 15 en de 10 km lopers aan op de rotonde bij ons huis en fietsten na de laatste loper steeds mee op het fietspad langs de route, om aanmoedigingen te roepen, te klappen en te juichen en vervolgens stonden we in één van de laatste lussen nog eens met onze borden. En voor de 5 km mensen stapten we nog eens op de fiets, om ze te gaan aanmoedigen op de Ophoviuslaan, bij de ingang naar het Prins Hendrikpark.

Ik ontdekte dat cheeren bijna net zo leuk is als meedoen! Mijn zevenjarige las de namen van alle startnummers en had voor iedereen een persoonlijk woordje en een dikke duim. Die hij ook in veelvuid terugkreeg. Hij oogstte high fives, kreeg wandelaars weer aan het rennen en toverde bij honderden deelnemers een lach op het gezicht.

“Kom op Hanssss!”
“Goed bezig Maaike!”
“Jaaaaaa Tom!”
“Hou vol Els!”
“Goed zo mannen!”

Jongste kon er ook wat van:

“Zet het op! Jaaaaa! Zet het op!” en de vreselijke not done leus: “Je bennerbijna!”

En mijn kleuter stond de 10 km lopers op het 4 km punt toe te juichen dat ze op de helft waren. Haha, mental mindfuck, misschien heeft het gewerkt.

We hebben elke keer gewacht tot de aller-aller-allerlaatste lopers en heel hard voor hen geroepen en geapplaudisseerd. Voor hen het meeste respect, want het is mentaal verschrikkelijk om helemaal in de staart te rennen, voor de bezemfiets. En toch hielden deze mensen het vol. Sterker nog: zij renden het langst van iedereen. Boel knap!

Feest in eigen stad

Wat een feest was het! Ik kan me voorstellen dat het jammer is om niet meer door het Bossche Broek te rennen, maar wat biedt deze nieuwe route veel ruimte voor feest. Overal kan publiek staan en ik spotte carnavalsmuziekskes, een podium met een dikke band, talloze supporters en ik las over een cheering zone van Running Junkies Den Bosch, die zeven kilo confetti hadden ingeslagen. Top allemaal!

Gefeliciteerd aan iedereen die vandaag over de finish ging. Geniet van je prestatie!

Volgend jaar zijn we er zeker weer bij, al weet ik nog niet of ik er dan als supporter of als loper ben.

Heb jij vandaag meegedaan aan de Vestingloop? Heb je mijn Vestingloop cheerteam gespot? En hoe is het gegaan; blij met je resultaat?

0

Reacties

reacties