Zaterdagochtend, acht uur. Hij had zich helemaal in zijn Star Wars dekbed gewikkeld, mijn Morris-van-5. Als een gigantische kleutersushi. Alleen bij zijn neus had hij nog een stukje open gelaten, om door te ademen.
“Kom er nou uit,” trok ik nog eens aan de stof. “We komen te laat.”
“Of,” probeerde ik plagerig, “moet ik je er soms uit kietelen?”
“Nee mam!” klonk het zowel geërgerd als resoluut. “Ik wíl niet meer naar judo! Ik wil eraf!”
En daar stond ik dan, met al mijn principes. “Als je ergens op gaat, kan je er niet zomaar af! Dan is het niet voor een paar keer,” heb ik de jongens altijd voorgehouden. En nu had ik het voor het eerst aan de hand: een kind dat het zat was.
Proeflessen
Ik kende de verhalen wel. Van moeders die na vijf weken met ijshockeyschaatsen, een cap, voetbalschoenen of een saxofoon bleven zitten. Omdat hun kind het in de praktijk tóch niet zo leuk vond als het van tevoren dacht. Daar had ik dus helemaal geen zin in: zo zouden het wel extra dure hobby’s worden.
Daarom hebben mijn oudste twee jongens aan allerlei sporten gesnuffeld. Thomas ging als groep 3-er naar Sportmix: een programma van 10 weken, waarin iedere week een andere sport aan bod kwam. Zo kon hij een klein beetje proeven van het grote sportaanbod in Den Bosch.
Vervolgens deden beide jongens een paar weken mee aan voetbaltrainingen, vanuit de gemeente. Helemaal vrijblijvend, op een klein veld in de wijk, konden kinderen kennis maken met voetbal. Zonder meteen bij een club te moeten en spullen en tenues te moeten aanschaffen. En dat was maar goed ook: ze bleken – tot verdriet van papa en opa – beide het voetbalgen niet te hebben. De één vond het gewoon niet tof en de ander kreeg continu buikpijn van het rennen.
Ook via Sjors Sportief probeerden m’n knullen nog wat sporten uit. Atletiek bijvoorbeeld, hiphop en trampolinespringen.
Judo
Inmiddels zaten ze beide al op judo. Daar waren ze beland na proeflessen op school, die ze beide heel leuk vonden. Voor ik hen inschreef heb ik duizend keer dingen geroepen als:
“Je moet er dan wel een tijd op blijven hè?”
“Weet je zéker dat je het leuk vindt?”
“Mama moet wel een pak kopen, dus je blijft het voorlopig wel doen hoor!”
“Weet je zéker dat je het leuk vindt?”
Ze judoën allebei nu ruim een jaar. M’n oudste gaat er nog steeds met enorm veel plezier heen en mag binnenkort weer op examen. Judo heeft beide jongens veel gebracht, maar Morris komt niet meer zo mee in de lessen. Hij is het plezier wat kwijtgeraakt.
Omdat hij thuis graag als een soort ninja om zich heen staat te maaien heeft hij laatste bij dezelfde sportschool een proeflesje Taekwondo gedaan. En eigenlijk was hij meteen verkocht. Hij mocht zijn armen en benen gebruiken! Trappen! Een plankje doorslaan! Het kind was dolblij. Het liefst zou hij gaan kickboxen, maar hij is nog een klein jong schrieltje en ik heb geen zin twee halve Morrissen thuis te krijgen, dus this is as good as it gets voor nu. En hij vind het prachtig!
Dus, huidige status, qua sporters in huis: één kickboxer (37), een judoka (7) en één taekwondoka (ja, ik vind dat ook een mal woord, maar het heet echt zo).
Ik wil eraf
Wat betreft dat stoppen met judo: ik vind het jammer en zonde in de tijd die hij geïnvesteerd heeft. Al had ik nooit de illusie dat hij zou doorgaan tot de zwarte band. Zelf ziet hij dat natuurlijk heel anders: hij vindt het niet meer leuk. En aangezien ik vind dat mijn kinders bovenal plezier in het sporten moeten hebben, hebben we hem laten stoppen met judo.
Al heeft hij er wel een week of drie, vier zeurend en mokkend naartoe moeten gaan. Toen wist ik echt wel zeker dat het hem menens was.
Taekwondo is het dus nu. Ik heb nog geen pak gekocht: hij is na de proefles al een gewone les gaan doen en ik laat het hem eerst nog een paar keer proberen voor ik (al dan niet via Marktplaats) in kleding investeer. Hopelijk duurt zijn nieuwe liefde ook weer minstens een jaar, dan ben ik een tevreden moeder.
Hoe ga jij ermee om: de wispelturigheid van je kind(eren) rondom clubjes, sporten en muzieklessen?
Ik liet ze altijd een proefles doen. En als ze dan wilden zaten ze er ook echt een jaar aan vast bij mij.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Ondergoed dat je niet voelt
Oef, gelukkig moeten wij hier nog niet aan. Ik wil dat ze eerste hun zwemdiploma halen. Gelukkig doet dochter dit met heel erg veel plezier. Ben heel benieuwd wat ze willen daarna. Voor Melle hoop ik stiekem ook judo. Zal zo goed voor hem zijn. Maar zoals je zegt, plezier staat voorop. We hebben er nog niet over nagedacht hoe dat dan moet als ze het toch niet meer leuk vinden. Die proeflessen her en der is wel een goed idee. hoop dat onze school ook zoiets doet.
maai onlangs geplaatst…35x Je hoeft je als moeder niet schuldig te voelen als
Wat een leuke reacties krijg jij op je blog, Kim! 🙂
Ik lees dit artikel gewoon zomaar, want ja, geen kinderen en ik ben ook echt geen sporter, ik vond het gewoon tof om te lezen. Ik zat een aantal jaar op jazzballet en gymnastiek als kind, later alleen nog op gymles, vond ik ook tof, tot ik begon te puberen haha. Maar verder echt van kleuter (of zelfs jonger) af aan gedaan. Ben benieuwd wat onze kinderen later doen. Wat mij betreft scouting want dat lijkt mij dus nog altijd fantastisch 😉
Michelle brouwt onlangs geplaatst…Wie is de Mol? 2016 – aflevering 2: Mineraalzout, meringue en mollen
De oudste dochter (14) zit al enkele jaren bij de Chiro (=Jeugdbeweging), en dit jaar vindt ze het niet zo leuk. Dat licht vooral aan de leiding die anders is dan de voorbije jaren. Maar de vriendinnen maken daar heel veel goed.
Als sport doet ze dan Krachtbal. Dat is een vlaamse ploegsport, met een zware bal, meer kan ik daar niet over zeggen, zelf ken ik de regels daar niet zo van.
Wat ik wel weet is dat ze het in de competitie momenteel op de laatste plaats staan, maar dat blijkt hun ook niet zo te geven.
Vriendinnen hé, dat maakt zoveel goed.
De middelste (zoon van 10) heeft ook de Chiro al geprobeerd, maar dat was geen succes. Hij is daar een 10 tal keer naar toe geweest. We hadden een uniform en zo, … maar het heeft niet mogen baten. Hij heeft zijn jaar niet moeten afmaken.
Elke zondag met tegenzin…. ik ben ook jong geweest, en bij ons was het toen hetzelfde. Ik heb me toen voorgenomen: “Als ze het niet leuk vinden, dan hoeven ze dat echt niet meer te doen”.
Nu zit hij op dansles. Ja echt. En dat vindt hij super. Nooit geen klagen, altijd klaar om op tijd te vertrekken, thuis muziek opzoeken, en de pasjes oefenen,…
En ook de jongste (meisje van 4) is gebeten door de dansmicrobe.
Op 4 jaar heb je nog niet zoveel hobby-keuzes hier in België. Alles begint meestal pas als ze naar de lagere school gaan (=6 jaar). Maar dat dansen vindt ze geweldig.
Binnenkort hebben ze hun eerste grote dansrecital.
Ik houd mijn zakdoekjes al klaar. Apetrots ga ik zijn op mijn 2 kapoenen.
Ahhhhw wat een mooi stukje dit! Te gek! 🙂
Michelle brouwt onlangs geplaatst…Wie is de Mol? 2016 – aflevering 2: Mineraalzout, meringue en mollen
Mijn beide meiden zitten al sinds hun 7e op hockey. Ze zijn nu 14 en 11. Nog nooit met tegenzin gegaan. Nog nooit enige twijfel geweest. Oudste traint 3x per week. Jongste 2x. Lucky me…….als ik het zo lees
Ik vind het erg lastig, onze oudste is begonnen met zwemles, toen door naar wedstrijdzwemmen… met ups en downs, soms geen zin maar de volgende keer weer wel. Als ze nu na dik drie jaar zwemmen zou zeggen ik ben er klaar mee, dan kan ik daar inkomen tussen 5 en (bijna) 9 zit een behoorlijke tijd waarin interesse kan veranderen. De jongste heeft zwemles en tja… die moet gewoon eerst haar diploma’s halen.
Wij hebben als richtlijn dat ze het wel een seizoen/jaar proberen, is het t dan niet dan kijken we wel weer verder.
Nathalie onlangs geplaatst…Tea Topic – Wat zou je doen als…
Lotte zat ook op Judo, na een aantal weken heb ik voor een jaar betaald, omdat het dan veel goedkoper uit zou komen. Pak kregen we dan ook gratis.
Na een maand of 9 a 10 wou ze écht niet meer, ze vond er geen donder meer aan…. heb het nog even proberen door te drukken maar een maand voor het jaar afgelopen was is ze dan niet meer gegaan. Moet wel leuk blijven.
IK weet nog wel dat ik zelf vroeger naar jaren trainen met turnen er ook klaar mee was. Was NL kampioen geweest, en toen moest ik opeens 2 dagen extra trainen, kreeg een andere turnjuf, vroegen veel te veel van me. Was toen 8 of 9 ofzo. Sinds dat moment heb ik ook altijd een hekel gehad aan gym op school.
Liess onlangs geplaatst…De April Mama’s, Davina
Eigenlijk vind ik dit een moeilijk iets. Plezier staat bij mij voorop, maar om ze nou met tegenzin te laten sporten?
Hier gaat onze oudste dochter naar ballet. Alle meisjes hebben dezelfde pakjes en panty’s. Schoentjes geven ze door, gelukkig. We hebben, na een paar lessen, goed gepraat over de aanschaf van zo’n pakje. En ze vindt het leuk, maar turnen zou ze ook leuk vinden. Ik bekijk het nu per betalingstermijn (dus per half jaar), maar als ze echt met tegenzin zou gaan, denk ik dat ze er toch af mag.
Zo’n sportmix klinkt leuk. Jammer dat ze hier zoiets niet hebben.
Oh ja, en ik vind het zo jammer dat ze echt niet op judo wil. Dat vind ik nou zo goed voor kinderen!
Mieke onlangs geplaatst…My life these day’s – 11
Dochter (7) zit sinds dit schooljaar op scouting. Van te voren héél enthousiast: ‘mama, ik hoef niet te oefenen hoor, ik weet zeker dat ik er op wil’. Maar toen we er waren schrok ze van de in haar ogen ingewikkelde rituelen en was ze na één minuut in tranen. Ik doorgezet, maar ze was wel een beetje wiebelig. Tweede keer was ze al voor het begon in tranen. Derde keer was ik niet mee met wegbrengen en heeft papa haar weer mee naar huis genomen. En toch… Had ik het idee dat ze het echt wel leuk zou vinden, als ze even door die spanning van het nieuwe heen was. Dus gevraagd of ik een keer de hele opkomst aanwezig mocht zijn en dat mocht. Dat ging goed en daarna was het goed.
En vorige week heeft ze haar eerste hike gelopen van 10km en ze was apetrots en enthousiast.
Hopelijk blijft ze er nu zeker een flinke tijd op. De investering in blouse, das, sweater, wandelschoenen, ravotwinterjas zijn wel een paar jaar proberen waard wat mij betreft 😉
Ohhh scouting. Ik heb geen kinderen maar o wat vond ik scouting vroeger interessant. Ik ben benieuwd of dat wat voor onze kinderen is later, als we die krijgen 🙂 Zou dat wel heel tof vinden! Heb er helemaal zin in door deze reactie haha!
Michelle brouwt onlangs geplaatst…Wie is de Mol? 2016 – aflevering 2: Mineraalzout, meringue en mollen