Onze eerste laatste schooldag voor de zomervakantie (dat klinkt ingewikkelder dan het is) als moeder is er één die ik niet licht zal vergeten. Waarom hadden alle kinderen tekeningen bij zich? En mokken met verpakte theezakjes erin? En mooie flesjes doucheschuim en scrubhandschoenen en chocolaatjes?
Oh. Voor de juf. Gosh, is die dan jarig en wordt dat vandaag gevierd en heb ik dat gemist?
Nee dus. Het bleken zogenaamde jufcadeautjes te zijn. Kennelijk is het op deze school onder de ouders traditie geworden hun kinderen aan het einde van het schooljaar iets mee te geven voor de leerkracht. Om te bedanken voor het fijne schooljaar.
Aha.
Afijn, het jaar erop kwam ik beter beslagen ten ijs. Ik wist van nu van die gekke traditie, maar ik dacht: hoeveel chocolade kan een juf op en hoeveel badschuim maakt iemand in hemelsnaam op in een mensenleven?
Dus ik deed iets anders.
Een week of twee voor de laatste schooldag gaf ik de juf 32 uitgesneden witte stoffen driehoeken en een zak textielstiften. “Wil je alle kinderen een lapje vol laten tekenen?” vroeg ik. Toen ik alle lapjes terug had naaide ik er een vrolijke slinger van voor in de klas.
Een kunstwerkje ván de kinderen, voor de juf. En zo zag dat er zo ongeveer uit.
Naast de witte reststofjes uit mijn stoffenbak gebruikte ik kinderdekbedhoezen die ik voor een appel en een ei bij de kringloopwinkel kocht. Zo kreeg elk getekend vlaggetje een kleurige achterkant. Zelf voorzag ik een paar lapjes van een boodschap voor de juf.
Alle vlaggetjes gingen tussen meters en meters keperband en ze hangen nog altijd in de klas, dus ik vermoed dat de juf ze een succes vindt.
Heb je schoolgaande kinderen en vind je het een leuk idee? Je hebt nog even tijd voor het zomervakantie is! Dit zou trouwens ook heel goed werken als een kraamfeest- / beterschaps- / gefeliciteerd met je facelift / Hoera! Gescheiden! slinger. Het is maar net welke draai je er zelf aan geeft natuurlijk.
Nog even dit:
Begin hier maar niet aan als je geen knutselaar bent. Maak geen competitie van dat hele cadeautjesgebeuren, er bestaat namelijk niet zoiets als de jufcadeautjesnorm. Een tekening van je kind of een door hem of haar zelf uitgekozen kleinigheidje is natuurlijk net zo leuk: it’s the gesture that counts. Ik maakte dit omdat ik lol heb in af en toe wat gefröbel en ik maakte er een gemeenschappelijk klassenwerkje van.
En weer heimwee Orthen, Palet, naar juf Karolien, klas 1-2c, en de slingers.
Zo ontzettend leuk bedacht.. Qua creatief denken lijk je erg op je paps