Mijn schoonouders beginnen er op te rekenen dat ik in het weekend met een pannetje soep aan kom zetten. Ze vragen er nog net niet om, maar ze laten wel duidelijk blijken hoe fijn ze het vinden. Dus ook vandaag maakte ik maar een dubbele hoeveelheid. Van een Thais soepje dit keer.
Een soepje dat niet alleen in mijn buik zwom, maar ook over de bodem van de bakfiets. Iets met een hoge verkeersdrempel bij het wegbrengen van een pan soep, oeps!
“Mam, IIEEEUWW, mijn schoenen!” jammerde het ontredderde kroost. “Komt wel goed schatjes,” riep ik, niet helemaal zeker van mijn zaak.
Zo’n tafeltje-dekje-service verloopt niet altijd vlekkeloos.
Maar goed, terug naar de soep, zodat jullie -em ook kunnen maken.
Ingrediënten
– 1 paksoi, in reepjes
– 2 bosuitjes, gesnipperd
– doosje champignons, in plakjes
– 250 gr. verse spinazie
– 200 gr. grote garnalen
– wat verse basilicum, gesnipperd of gescheurd
– 1 blik kokosmelk
– groene currypasta
– 1 liter groentebouillon
Aan de kook!
Zet je soeppan op een klein vuurtje en doe de currypasta erin. ‘Fruit’ het even; zo komen de smaken en geuren lekker vrij.
Doe de bouillon en de kokosmelk erbij en breng je soep aan de kook.
Voeg er de gesneden paksoi, de garnalen (ik kocht dit keer een zak gepelde jumbogarnalen uit het vriesvak van de Jumbo) en de champignons aan toe en laat het een paar minuten zachtjes koken.
Vlak voor het serveren roer je de spinazie door je soep en strooi je er een handje bosui en basilicum overheen.
De nog-in-de-pan foto doet m’n soepje helemaal geen recht: de garnalen zwemmen onder de oppervlakte en je kan niet ruiken hoe lekker het is, maar echt, dat is het! En waarschijnlijk nog veel meer bij winterse temperaturen.
Ook dit is geen bewaarsoepje, maar hij is weer zo lekker dat -ie zo op is. Niet zo geschikt voor mensen die niet erg van heel gekruid eten houden. Mijn schoonvader moest even hoesten en merkte op: “Wel een pittig soepje zeg!” Dat klopt. And I like!
Ga jij -em proberen? Heb je andere soeptips voor me?
