Ergens in mij zit een muzikaal mens. Het scheelde weinig of ik was met mijn dwarsfluit op het conservatorium beland, maar toen mijn knappe Portugese muziekdocent besloot terug te keren naar zijn thuisland hing ik als treurende puber mijn instrument in de wilgen. Ook al had hij mijn ouders gemaand me dat nooit te laten doen.
Die dwarsfluit is jarenlang met me meeverhuisd in een doos op zolder en uiteindelijk bij de kringloopwinkel beland. Hou niet vast aan het verleden, moet ik gedacht hebben.
Zou ik vandaag opnieuw een instrument mogen kiezen, dan zou ik niet weer als een ekster op een fluit afrennen. Ik zou een gitaar kiezen. Of een piano. Veel veelzijdiger en daarbuiten ook nog mooiere solo-instrumenten, vind ik.
In een kamertje in mijn hoofd zit een beeld van een piano oefenend jongetje. Op een mooie dag, waarop de zon naar binnen schijnt verlicht hij de ruimte nog eens extra met vertederend hakkelig spel.
En als het jongetje weer buiten is om te ravotten kan ik stiekem achter de piano kruipen. Een nooit eerder uitgesproken droom, maar wat lijkt het me heerlijk om opnieuw een instrument te leren bespelen. Om er weer zo bekwaam in te worden dat ik het tot leven kan brengen en mijn zo geliefde Yann Tiersen muziekjes zelf door de kamer kan laten dwarrelen. Het lijkt me een heerlijke manier om tot rust te komen.
Daarom houd ik al een tijdje mijn ogen open voor elektrische piano’s. Want dit is een grijpbare droom. Nu nog eens peilen wie-van-de-drie er net als mama op pianoles wil. Misschien wel allemaal!
Heb jij als kind pianoles gehad? Heb je er goede herinneringen aan? Of ben je als volwassene gaan spelen? Vertel het me; ik wil er alles over weten!
Piano spelen is heerlijk. Ik speel al sinds mn 8e. Maar yann tiersen stukken zijn wel hoog gegrepen hoor. Ik kan best goed spelen, al zeg ik het zelf, maar zelfs die stukken lukken me niet perfect. Ik zou eerder gaan voor de stukken van yiruma. Zijn net zo mooi en iets makkelijker. Ennuh, je bent nooit te oud om te leren. Gewoon doen! Veel succes en plezier alvast
Maris onlangs geplaatst…Klusjes
Ja! Ik had jaren pianoles als klein meisje, maar daarna is het wat op de achtergrond geraakt. Ik heb nu een keyboard staan (wat vriendelijker voor de buren hier in de flat) en sinds een tijdje oefen ik daar weer op met mijn oude pianoboeken. Zo leuk weer om op te pakken!
Mijn dochter (6jaar) zit op pianoles sinds januari. Mijn man is een pianotalent, ik heb ook les gehad, heb ook een paar jaar saxofoon gespeeld, wat ik leuk vond maar waar ik weinig talent voor had. Ik geloof dat Isis wat dit betreft helaas mijn genen heeft. Oefenen vindt ze niet zo heel leuk maar ze gaat wel langzaam vooruit en heeft zelfs laatst bij haar ‘dit ben ik kring’ op school Old MacDonald gespeeld. Ik hoop dat ze lang door zal gaan en er steeds meer plezier in zal krijgen. Haar juf is vreselijk lief.
En m’n zoon heeft het er nu al over dat ie straks op gitaarles wil. Ik denk dat hij talentvoller is dan zij, kan mooier zingen en beter melodieën herkennen. Maar we zullen zien!
Hoi Kim, ik zit met hetzelfde maar dan anders: ik heb 9 jaar pianoles gehad (jaja), na de toen nog verplichte twee jaar blokfluit. Ik heb in combo’s gespeeld, jongerenkoren en solisten begeleid. Klassiek geschoold Door een vreselijk strenge vrouw. Zeker niet altijd leuk (zeker niet als puber, toen wilde ik liever lichte pop e.d. spelen), maar wel veel van geleerd. De piano heb ik, 30 (!) jaar later nog steeds, al speel ik nog maar weinig sinds ik vorig jaar eindelijk mama mocht worden. Heb ook een tijdje gitaar gehad (er stond tot zoonlief begon te kruipen een Western gitaar in onze woonkamer) en in 2013/2014 heb ik vijf maanden saxofoonles genomen, bij een muziekvereniging. Gestopt vanwege spannende zwangerschap & gezeur met de buurvrouw over het harde “fluiten”… Ik hoop dat die piano er komt – en dat je net zoveel vreugde uit je spel zult halen als ik heb gehad! Laat je weten hoe jouw verhaal verder gaat? 🙂