Mijn kinderen mogen geen rommel op straat gooien; ik heb ze al van jongsafaan ingepeperd dat dat slecht is voor de natuur. “En voor de dieren he mama?” Ja jongens, ook voor de dieren.
Ze weten dat heel goed en vooral Thomas is oprecht geschokt als hij anderen iets van zich af ziet gooien. Vaak levert hij daar dan op volume megafoon-ingeslikt-vlak-na-de-geboorte commentaar op. Doorspekt van bijvoeglijke naamwoorden natuurlijk.
“Ohhh mama, die dikke meneer gooit zomaar een vieze sigaret op straat!”
“Mam, die jongen met die pukkels moet dat blikje met dat ongezonde spul gewoon in de prullenbak gooien joh!”
“Wat een STOM meisje ! Ze gooit kauwgom op de stoep! Daar gaan de vogels dóód van man!”
Dus. Ik oefen geregeld mijn pokerface, dat snap je.
Beeld: Zwerfafval in de buurt
Wij wonen in de nabijheid van een winkelcentrum en dat merk je in de buurt aan de hoeveelheid zwerfafval. Lege chipszakken, chocoladewikkels, lege energydrink blikjes, het waait hier allemaal door de buurt.
Met name in het park een eindje verderop en in de speeltuin in het park is het vaak een enorme zooi. Terwijl m’n jongens spelen raap ik lege drinkpakjes op, talloze B-merk RedBull blikjes en lege snoepverpakkingen.
Stikchagrijnig gooi ik alles in de vrijwel lege vuilnisbakken, die meestal gewoon twee stappen verderop staan. Niet stoer zeker; iets in een prullenbak doen? Ik vind het ongelooflijk dat mensen gewoon te beroerd zijn om hun troep op een gewone manier weg te gooien.
“De jeugd van tegenwoordig!” bries ik dan binnensmonds, want tja, de veertig nadert. Maar helemaal eerlijk tegenover de jeugd van tegenwoordig is dat niet, want ik zie ook vaak leeftijdsgenoten een papiertje nonchalant – Oeps! Nou zeg, ik kreeg ineens een krampje! – uit hun hand laten glippen, bijvoorbeeld.
Ik spuug zelf nog geen kauwgompje uit op straat, sinds ik ergens las dat vogels het voor brood aanzien, het opeten, wat hun keel blokkeert, waardoor ze vervolgens doodgaan van de honger. Torenhoge boetes mogen er van mij worden uitgedeeld aan mensen die hun rotzooi van zich af keilen. En aan mannen die met een dikke blote pens over straat gaan, maar dat is vooral uitzichtvervuiling, dat is een heel ander verhaal.
Ruim eens een zwerfie op!
Het zou er allemaal een stuk beter uitzien als niemand meer vervuilt. Maar dat is een wat hoge inzet. Dus misschien kunnen we eerst beginnen met opruimen? Raap eens wat zwerfvuil op in je omgeving. En gooi het waar het hoort: in de vuilnisbak.
Leer je kinderen over zwerfvuil
Tijdens een wandeling met je kind(eren) kan je een lege plastic zak meenemen en er een sport van maken zoveel mogelijk #zwerfies, zoals de stukken zwerfvuil op Twitter worden genoemd, op te ruimen. En wat dacht je van een zwerfie-jacht tijdens een dagje uit? Met een lege pedaalemmerzak het bos in. En met een volle zak een iets schoner bos weer uit. Dat voelt goed, promise!
Natuurlijk kan je ook je eigen buurt een beetje schoner maken en je kinderen ondertussen wat meer leren over het milieu. Je directe leefomgeving wordt er prettiger van en je kroost steekt er nog iets van op ook!
Vertel ze wat al die troep met de natuur doet. Vertel ze eens hoe lang het duurt voor vuil uit het milieu verdwijnt.
sigarettenpeuk 1-5 jaar
bananenschil 4 – 6 weken
metalen blikje 1,5-50 jaar
plastic frisdrankfles 5-10 jaar
plastic zak 10-20 jaar
kauwgum 20-25 jaar
aluminium blikje 80 jaar tot 200 jaar
polystyreen frietbakje 90 jaar
plastic sixpack-houder 100 jaar
glazen fles 1 miljoen jaar
Ook jouw kinderen vinden het vast heel leuk iets nuttigs te doen, een waardevolle bijdrage te leveren.
Maar ook zelf dagelijks één stuk plastic opruimen tijdens een rondje met je hondje is al een waardevolle druppel op de gloeiende plaat.
Kijk maar eens naar dit filmpje, waarin het prachtig wordt geïllustreerd.
En hier een meneer die het wel héél goed aanpakt.
Mooi he!!
Project klagen loont echt absoluut niet.
KLEAN!!!