Hoe ik voor individuele aandacht voor elk van mijn kinderen zorg

Met drie jonge kinderen heb ik regelmatig het gevoel dat ik armen tekort kom. En ogen. En dat ik oren teveel heb. De dagen zitten vol en ik probeer alles zo efficiënt mogelijk te doen. Toch vind ik het ook belangrijk dat al mijn jongens individuele aandacht krijgen.

Waarom ik 1 op 1 tijd met mijn kroost zo waardevol vind?

• Ik vind het heel gezellig.
• Het is goed voor hun zelfvertrouwen.
• Het is goed voor onze onderlinge relatie.
• Ik kom aan de weet hoe het écht met hen gaat en waar ze allemaal aan denken of mee rondlopen.

Het is soms lastig om aan alle kinderen apart toe te komen, omdat ze meestal allemaal tegelijk thuis zijn. Soms zou ik me wel in vieren willen kunnen splitsen. Eén moeder voor elk kind en eentje voor de was, om te sporten of gewoon even te relaxen.

In de loop der tijd hebben we gelukkig handige manieren gevonden waarop ze allemaal dagelijks wel een fijne portie 1-op-1 tijd krijgen.

Mijn jongste komt sowieso aan individuele aandacht niets te kort. Hij is twee en is thuis bij mij als zijn broers (nu 4 en 6 jaar) op school zijn. Voor mijn oudsten probeer ik bewust hier en daar wat eigen momentjes in te bouwen.

Badritueel

Als het even kan douche of badder ik de jongens omstebeurt. Dat geeft me de gelegenheid lekker te kletsen met degene met wie ik in de badkamer zit. Ik zit op het deksel van de toiletpot en vraag ze – terwijl ik natuurlijk soms word natgespetterd –  van alles of we zingen of maken grapjes.

Voorlezen

Het liefst doe ik dat ook om en om. Alledrie mijn kereltjes kiezen een eigen boekje en ik lees ze een voor een voor, terwijl ik bij hen op bed zit of lig. De rest mag eventueel meeluisteren, maar ík ben even van degene voor wie ik lees.

Boodschappen doen

Mijn kinderen hebben nog de leeftijd dat ze het fantastisch vinden om mee te gaan naar de supermarkt. Dat heeft vast te maken met dat ik altijd wel zwicht voor dingen die ze aanwijzen. „Ah toe mam, kunnen we dat sap nemen?”  Ik combineer het praktische met het gezellige. Het kind dat me mag helpen boodschappen doen voelt zich groot en verantwoordelijk („Kan jij een pakje boter gaan zoeken?”) en tussen de bedrijven door kwebbelen we ook heel wat af.

Een spelletje doen / knutselen

Natuurlijk is ook bij ons het digitale geweld niet meer weg te denken. „Mag ik op de iPad?” of „Netflix mama, alsjepliiieeees?” zijn hier veelgehoorde uitspraken. Soms komt dat goed van pas. Dan mogen ze van mij wel even een filmpje kijken en vraag ik één van de anderen om gezellig een spelletje met me te doen, een armbandje te loomen of een mooi schilderij te verven. Zo is iedereen blij en kom ik even aan één van mijn jongens apart toe.

Helpen in de keuken

Aan het eind van de dag is het druk, lawaaiig en hectisch bij ons. Iedereen is hongerig en iedereen wordt moe, Daarom draai ik de avondmaaltijden vaak gehaast in elkaar en laat ik de kinderen niet zo vaak helpen. Toch weet  weet zeker dat ze het leuk zouden vinden. Daarom gaan we dit maar eens invoeren: de kinderen bij toerbeurt laten helpen met koken. De een kan al helpen groenten snijden, de ander kan alleen nog bij me op het aanrecht zitten en meekijken en kwebbelen, maar het is hoe dan ook gezellig. Er kan dagelijks één van de jongens helpen, behalve op zondag: dan kook ik niet. Zo kunnen ze elk twee dagen in de week mijn keukenhulpje zijn.

Uitstapjes

Het lijkt me heerlijk om, als mijn oudsten nóg wat groter zijn, regelmatig een echt uitstapje met één van hen te maken. Een maandelijkse mama-dag voor elk van hen ofzoiets, als dat in de praktijk haalbaar blijkt. Met Thomas naar het Rijksmuseum bijvoorbeeld. Of met Morris naar een dinotentoonstelling. Naar het Nijntjemuseum met Dex. Daarvoor moet ik wel ook weer een uit-mijn-comfortzone stapje zetten, maar daarover vertel ik jullie later meer!

Ben jij ook moeder van meerdere kinderen? Hoe zorg jij voor alleen-tijd met elk van hen?

0

Reacties

reacties