Hoe ik merkte dat mijn oudste aan een eigen kamer toe was

Eén van mijn best gelezen artikelen via Google is dat met 4 redenen waarom mijn kinderen een kamer delen. Ik vertel daarin waarom ik besloot mijn oudste twee bij elkaar in één slaapkamer te laten slapen en welke voordelen het delen van een kamer voor kinderen heeft.

Inmiddels is de hele slaapsituatie gewijzigd. Tijd voor een update!

De huidige stand van slapen

Inmiddels zijn m’n jongens 3, 5 en 7. In februari en maart verjaren ze allemaal weer, dus je kan gerust zeggen dat ze bijna 4, 6 en 8 jaar zijn.

Mijn oudste twee slapen niet meer samen. Ik heb ze uiteindelijk ook niet – zoals ik overwoog – met zijn drieën in één kamer gelegd.

We begonnen te merken dat Thomas, mijn oudste, behoefte begon te krijgen aan een kamer voor zichzelf. Daarom delen Morris en Dex nu de grootste slaapkamer en heeft Thomas het kleintje ernaast voor zichzelf.

Een eigen kamer voor m’n oudste

Hoe we merkten dat een eigen kamer voor Thomas fijn zou zijn?

• Hij is ’s avonds tegenwoordig een stukje langer wakker dan zijn broertjes. Hij wil dan vaak nog lekker lezen in bed, maar zijn broertjes hebben last van zijn bedlampje.
• Thomas heeft een nogal temperamentvol karakter. Soms heeft hij echt een flinke driftbui. Daar komt hij bijna niet uit, tenzij hij zich even terugtrekt. Een kamer voor zichzelf helpt daar enorm bij. Zo komen zijn broertjes hem niet achterna gesjouwd als het wit voor zijn ogen ziet.
• Hij kan zijn ingewikkelde bouwsels laten staan, zonder dat een peuter- en een kleuterbroertje er als Demolition Men op los gaan.
• Thomas is een uitslaper. Zijn broertjes staan om 6 uur ’s morgens alweer naast hun bed de polka te dansen, maar daar wordt hij niet meer wakker van.

Is dat wel eerlijk?

Ik heb me wel even afgevraagd of het wel helemaal eerlijk was. We hebben drie kinderen en als ik er één een eigen plekje geef, hebben de anderen daar dan ook geen recht op? Dat kan ik helemaal niet waar maken in deze woning.

Maar mijn zorgen verdwenen al snel, toen bleek dat mijn jongsten het heerlijk vinden om nu een kamer te delen.

Mijn peuter voelt zich veilig nu hij niet meer alleen slaapt: hij staat ’s nachts aanmerkelijk minder vaak naast mijn bed. En mijn kleuter vindt het enorm stoer dat hij nu – zoals ik het idee verkocht – de kameroudste is en in de gaten mag houden wanneer het tijd is om op te staan.

Een hoogslaper

Thomas heeft, omdat hij nu in het kleinste kamertje slaapt, een hoogslaper. Bij Emob4Kids kozen we een betaalbaar exemplaar uit, met een bureautje eronder. Vooral dat vindt hij fantástisch.

Omdat dit een volledig eenpersoonsbed is kan hij er voorlopig mee vooruit en dat bureau is nu al leuk, om aan te tekenen en bouwen, maar op den duur ook noodzaak, om rustig huiswerk te kunnen maken.

Op den duur zal middelste ook wel een eigen plek willen, maar tegen die tijd gaan we opnieuw puzzelen. Dan komt waarschijnlijk de zolder in het spel. Een ruimte voor jezelf is natuurlijk ook wel pure hedendaagse luxe. We passen er hier wel een mouw aan, maar als ons uiteindelijk toch niet lukt is dat ook geen ramp.

Voor nu vind ik dit alweer een hele stap! Thomas heeft zijn eigen kamertje zelf al een beetje aangekleed en ingericht. Ik mag nérgens meer aankomen en als ik om een hoekje kijk zie ik geen kinderkamer meer, maar een tienerkamer. Echt, waar blijft de tijd?

Heb jij kamerdelers thuis? Hoe oud zijn ze en hoe bevalt dat? Of kies je er bewust niet voor en waarom dan niet? Heb jij vroeger je kamer moeten delen? Wat vond je daarvan? Wat was fijn en wat niet? Ik vind het leuk om van jullie te lezen!

0

Reacties

reacties