Afgelopen vrijdag kon ik voor het eerst in lange tijd weer zonder jas naar school fietsen om mijn twee oudsten op te halen. En dat heb ik geweten. Het viel de schoolpleinmoeders ineens massaal op dat ik wat afgevallen ben. Of nouja, wát, een kilo of 15 sinds december 2013.
”Hoeveel ben je kwijt?” wilde de één weten. ”Hoe heb je het voor elkaar gekregen?” vroeg een ander. ”Hoe lang heb je erover gedaan?” was ook al zo’n prangende vraag. Iedereen was bloednieuwsgierig en er werd nog net niet in mijn armen of – oh hell, het idee alleen al – in mijn buik geprikt.
Ik ben erg trots op hoe ver ik inmiddels gekomen ben: eindelijk op een punt waarop ik geen overgewicht meer heb, na drie zwangerschappen. Maar voor al die moeders had ik eigenlijk geen pasklaar antwoord. Niet het succesrecept waar iedereen op hoopt in ieder geval. Ik heb mezelf niet ingesprayd met een magisch soort ontvetter, al heb ik wel vaak gewenst dat er zoiets bestond.
Het is eigenlijk een combinatie van logische factoren waardoor het me, toen ik eenmaal de knop weer om kon zetten, vrij gemakkelijk en vlot afging.
Daarover vertel ik graag wat meer, misschien hebben sommigen van jullie er nog iets aan.
En het liefst had ik dit blog even voorzien van een smeuïge voor en na foto, maar ik blijk helemaal geen voor-foto’s te hébben. Ik ben heel routineus geworden in het uit de weg gaan van camera’s en als dat dan eens niet lukte staat er toch nooit meer van me op de foto dan mijn hoofd. Zelfs op onze vakantiefoto’s van vorig jaar zomer sta ik zelf geen enkele keer.
Maar Kim, hoe viel je dan af? Nou, dat ging ongeveer zo.
Een reep voor je hóófd kan je krijgen!
Ik stopte rigoureus met snacken en snaaien.
Moeilijk, moeilijk. Ik ben een notoire zoetekauw. Eén koekje in m’n mond wordt bij mij het hele pak in m’n buik. Een blokje chocola? HAHAHAHAHA! Ha! Ha… En een hersluitbare verpakking M&M’s? Waar is dat in hemelsnaam goed voor? Wie zou zo’n verpakking überhaupt WILLEN hersluiten? Nou?!
Afijn. Ik pakte het dus maar rigoureus aan. Aangezien ik hier degene ben die de boodschappen doet kon dat ook gemakkelijk: ik haalde gewoon geen rommel meer in huis. Geen koek. Geen snoep. Geen chips. Wat er niet is kan je ook niet eten. Zo simpel is het. En voor mij werkte het verschrikkelijk goed. Voor mijn chipsminnende man wat minder, die was bij vlagen echt not amused dat hij zijn dagelijkse avondchips moest missen.
Weet wat je vreet
Alles valt of staat natuurlijk met wat je in je mond stopt. Of nee, met wat je in je mond stopt en kauwt en doorslikt, want van kauwen op je pen kom je niet aan.
Mijn eetpatroon ging dus op de schop. Ik ging regelmatig en puur eten. Ik sloeg geen maaltijden meer over. En ik stopte met koken uit pakjes, zakjes en potjes. Er kwamen alleen nog pure ingrediënten de keuken in. Veel gezonder dan al die Unix, Honig, Maggi en Knorr troep en ook nog eens veel lekkerder. Uiteraard koos ik steeds de betere alternatieven. Rundvlees, kip of vis in plaats van varkensvlees. Havermout in plaats van boterhammen. Als ik zo eens terugdenk heb ik ongemerkt best een boel veranderd in de manier waarop ik eet.
Move that ass!
Gelukkig houd ik van sporten. Niet altijd al, maar op mijn zoveelentwintigste werd ik lid van een sportschool en voor ik het wist was ik fitness- en groepslesinstructeur. Ik sportte meer dan 12 uur per week intensief. Door de zwangerschappen stopte ik met sporten en ik gooide alle remmen los qua eten. Daardoor werd ik zwaarder dan ik ooit geweest ben.
De kennis om weer in vorm te komen heb ik zelf in huis, maar om dat op jezelf toe te passen vond ik knap lastig. Om me heen vond ik veel hulp en motivatie. Daardoor lukte het me om met een kwartaal heel hard trainen weer een stuk beter in mijn vel te geraken. Letterlijk maar ook figuurlijk.
Sporten maakt gelukkig: je maakt tijdens inspanning namelijk het gelukshormoon endorfine aan.
Wat ik dan dééd, qua trainen? Krachttraining! Plain old gewichtheffen, met dumbells en halters en hier en daar een apparaat. Minstens 4 keer per week neem ik bij de schoolpoort afscheid van mijn kinderen met de woorden: “Tot vanmiddag lieffies! Doei! Mama gaat ook naar school.” “Ja,” lachen ze dan, “naar de sportschool.” En zo is dat.
Het is verreweg de beste manier om strakker in je vel te komen: daar kan geen crosstraineren, hardlopen, Zumba of andere groepsles tegenop, maar daar vertel ik binnenkort nog wel eens meer over. Misschien vind je het wat intimiderend; bij de gewichten in de sportschool staan vaak de brede kleerkasten te zwoegen, maar laat je daardoor niet tegenhouden. Ze bijten niet, ze vinden het geweldig als vrouwen zich ook aan de gewichten wagen en ze zijn vrijwel allemaal nooit te beroerd om je iets uit te leggen of voor te doen. 🙂
Stay focussed
Als ik een doel voor ogen heb wil ik het altijd snel behalen, het liefst NU! En als dat niet kan gewoon morgen. Maar om af te vallen heb je een flinke portie geduld nodig. Naar het schijnt duurt het een week of 12 voor je omgeving verschil gaat zien, al merk je het zelf natuurlijk al stukken eerder. Maar goed: het kost dus gewoon tijd. Soms gebeurt er ook op de weegschaal even niets, terwijl je kleding wel beter gaat zitten. Uiteindelijk gaat het ook om het verliezen van centimeters, dus staar jezelf niet blind op getallen op je weegschaal.
Wees ook niet té streng voor jezelf. Een slechte dag moet af en toe best kunnen. Soms heb je een dag echt echt écht geen zin of tijd om te sporten. Soms eet je toch een stuk taart op een feestje of een onverantwoorde hap onderweg. Het belangrijkste is dat je daarna de draad weer oppakt en verder gaat waar je gebleven was.
Waar ik nu sta?
In de winter van 2013 droeg ik maat 46. Inmiddels ben ik een maat of drie geslonken en ik voel me heel goed. En ik ben heel benieuwd hoe mijn lijf zich verder zal ontwikkelen. Deze gezonde levensstijl is er in ieder geval één die ik goed en met plezier kan volhouden. En waar ik jullie zo nu en dan nog wel meer over zal gaan vertellen. Stay tuned.
Wow, dit was nu nét wat ik nodig had om het laatste duwtje richting sportschool te krijgen. Na mijn zwangerschap durf ik niet eens naar mijn ‘before’ kleding te kijken. Helaas is het er door tijdsgebrek nog niet vam gekomen, maar daar komt NU verandering in. Me time! Respect Kim voor wat je hebt bereikt!
Respect! Knap dat je al zover bent gekomen bent en de motivatie blijft houden om door te gaan. Je hebt echt een knop op moeten zetten en veel moeten aanpassen. Veel vrouwen willen wel maar weten niet waar te beginnen. Je bent een goed voorbeeld hoever je met doorzettingsvermogen en de wil kunt komen! Succes verder. Werkt erg motiverend om je te volgen.
Ik vind je geweldig!!! Door dik en dun