Voor je kinderen doe je alles en daarom bevond ik me vanmiddag ineens in het voorportaal van de hel. Want in mijn beleving is de hel geen duistere plek vol hitte en oplaaiende vlammen.
Mijn hel is een betegelde ruimte. Waar gillende stemmen tot in het oneindige weerkaatsen tegen betegelde muren en vloeren. Waar je je met honderden mensen tegelijk moet onderdompelen in een bad met chloor. Maar niet voordat je je in een hokje van 30 bij 40 centimeter in veel te weinig verhullende badkleding hebt gehesen en je hele hebben en houden – inclusief winterjassen en schoenen – in een kluisje formaat kartonnen doos hebt gepropt.
Het zwembad is mijn hel
En dat terwijl ik niets tegen zwemmen heb. Mijn sterrenbeeld is Vissen joh, ik hou van water. Het liefst sta ik twee maal daags een half uur onder de douche. Op vakantie in Griekenland rolde ik dagelijks nog voor zevenen mijn bed uit om baantjes te gaan zwemmen. Ik zou ook príma zelf een zwembad kunnen hebben.
Maar naar een openbaar zwembad gaan? Dat is echt living hell voor mij.
Het is gewoon dat zelfbeeld, dat eeuwige slechte zelfbeeld wat met me op de loop gaat.
Bij het inpakken van de zwemtassen begint het al. Dan vraag ik me hardop af waar de stokken, haringen en scheerlijnen van mijn badpak liggen. Eigenlijk is het geen tent natuurlijk, maar er kunnen zeker 3 frêle Italiaanse vrouwtjes in mijn Topvintage kersjesbadpak. Of één ik. En daar ben ik me zo afschuwelijk bewust van in een subtropische zwemhel, in een schoolvakantie, tussen duizend dunne tieners.
Ik slof achter mijn kinderen aan naar het water, terwijl ik alleen maar naar mijn voeten kijk. Niet omdat ik bang ben om uit te glijden, maar omdat ik er uit alle macht niet probeer te zijn. Op dit moment zou ik óveral liever zijn dan hier.
Tijdens mijn tewaterlating verwacht ik dat er elk moment iemand een fles champagne kan komen stukgooien tegen één van mijn heupen: ik voel me een slagschip.
In goed gezelschap
In het ondiepe kinderbadje waar ik met jongste ben ingestapt móet ik wel om me heen kijken. Om ervoor te zorgen dat m’n waaghalspeuter zich niet achterstevoren van de glijbaan stort, zich niet van de rand in het laagje water van 30 centimer stort en om op te letten dat hij geen ruzie zoekt om gietertjes en drijfmatjes.
Ik constateer dat ik in goed gezelschap ben. Overal zijn mensen met kilo’s te veel. Het is een bonte verzameling van buikjes, striae, cellulitus, uitgezakte tattoeages en lichaamshaar in het pierenbadje.
Maar ook dat stelt me niet op mijn gemak.
Elk nadeel heeft zijn voordeel
Het enige voordeel aan deze helletocht is dat het huiswaarts gaan geen straf is, maar een feestje.
Monter sluit ik me met m’n kroost op in een te klein kleedhokje. Droog ik af, hijs ik kleertjes over nog halfnatte lijfjes, dep mezelf enigszins droog met een natte handdoek (want ik had er natuurlijk één te weinig ingepakt) en probeer ik met één hand mezelf aan te kleden en met mijn andere hand m’n peuter te weerhouden van het openen van het deurtje. “Niet doen schatje! Dan schrikken de mensen zo!”
Blij met mij
Ik las bij Kathleen een prachtige post over het Blij met Mij-project waar ze aan deelneemt. Ik moest eraan denken, op de terugweg in de auto. Dat ik op dat vlak nog een afschuwelijk lange weg te gaan heb. De drie blije snoeten op de achterbank maakten gelukkig een boel van de zwembad-helletocht goed. Ik zal in het vervolg eens vaker met hen meegaan: misschien went het.
Voel jij je op je gemak in het zwembad? Of herken je mijn gevoel?
Het grappige is dat ik desondanks een laag zelfbeeld, geen problemen heb met een zwembad. Ik moet dan namelijk mijn bril af zetten en dan ben ik zo goed als blind (ok, misschien net niet, maar het scheelt niet veel). Dus ik zie niet of mensen raar naar me kijken. Ik zie de mensen zelfs bijna niet, dus dan kan ik me er ook niets van aantrekken. I-de-aal! Helaas ben ik al jaren niet meer gaan zwemmen door een plotse chloorallergie en ik ben nog zo’n waterrat (sterrenbeeld: kreeft 😉 ). Boe. 🙁
Kathleen onlangs geplaatst…Shortcuts en lifehacks: Verbeelding style
Ik vind zwemmen heerlijk en die kilo’s teveel interesseren mij gelukkig helemaal niets meer. Ik zet gewoon mijn bril af, zie daardoor niemand meer en geniet van het banen zwemmen. En van mijn zoon die aan de andere kant van het bad lekker aan het spelen is.
Herkenbaar, ja. En toch heb ik gisteren een nieuw badpak gekocht en ga ik opnieuw wat proberen zwemmen. Vooral omdat mijn zwakke enkels momenteel nog niet veel aankunnen. Ik hoop een tijdstip te vinden met minder badgasten, maar vrees ervoor …
gerhildemaakt onlangs geplaatst…Dinsdag Pinsdag #1
Alleen als kind voelde ik me op mijn gemak in het zwembad. Daarna helaas nooit meer gehad 🙁
Daantje onlangs geplaatst…Vraag maar raak – deel 3: over geloof én over besparen
Ik haat het zwembad, vroeger vond ik het al niks. Niet om mijn lijf, dat is best ok, zeker in vergelijking met andere mensen daar. Maar die mini leesboekjes en vooral je weer aankleden! Probeer maar eens je broek aan te krijgen zonder je broekspijp nat te laten worden en dan over je klamme lijf waar het zweet je uit breekt omdat het altijd mega heet is in het zwembad, én vochtig niet te vergeten. Dan je sokken aan, je voeten pas afdrogen als aller laatste omdat een zwembad vloer gewoon goor is en je gesokte voet gelijk op je schoen zetten anders heb je een vieze en natte sok, aargh. Normaal gesproken heb ik geen smetvrees, maar bah wat is die zwembad vloer goor…
Whahaha herkenbaar, maar in mindere mate. Terwijl er denk wel anderhalf van jou in mij past en eigenlijk heb ik er weinig last van. Op goede dagen dan.
Whoehahaha wat een herkenning! Ik heb een gruwelijke hekel aan het zwembad! Niet eens om mijn lijf maar ik vind het gewoon niks. En dan inderdaad het afdrogen en dan een spijkerbroek aanwurmen met een vochtig lijf. Vreselijk!!!
Kaboutertuin onlangs geplaatst…Zelf deodorant maken DIY