„Hoeveel kinderen heb je?”
– Drie.
„Oh leuk. Jongens? Meisjes?”
– Drie jongens.
„Oh…”
Dan valt het vaak even stil.
Alsof ik net gezegd heb dat ik drie steenpuisten heb. Of dat ik al drie keer vastgezeten heb voor autodiefstal. Of dat ik er drie buitenechtelijke minnaars op na houd.
In plaats van dat ik drie kinderen heb met een piemel.
Vaak meen ik een meewarige blik te zien.
Terwijl Frank in mijn geval waarschijnlijk schouderklopjes gekregen zou hebben – een man met drie zoons. Wat heerlijk voor je! Goed werk man! – word ik aangekeken alsof ik alle pech van de wereld heb gehad en meestal begin ik uit mezelf al met verkapte verontschuldigingen.
„Het is een leuk stel zo met zijn drietjes. Ze kunnen zo leuk samen spelen.”
Of: „Ik heb mezelf ook nooit als meisjesmoeder gezien. Ik ben helemaal niet van dat getut.”
Daar blijft het dan meestal bij.
Hoewel ik ook vaak nog een „Het zal wel druk zijn!” te verwerken krijg.
Maar soms is er een durfal die De Impertinente Vraag voor mijn voeten werpt:
vind je het niet jammer dat je geen meisje hebt?
De Impertinente Vraag
Afgelopen weekend hadden we een familiebarbecue. Het gesprek kwam op kinderen en gezinssamenstellingen.
Een nicht van Frank aarzelde even en vroeg het toen in alle oprechtheid.
„Maar had je dan niet graag een meisje gehad?”
„Ja,” zei ik.
En daar stomden de gesprekken om ons heen even.
„Ja, ik had graag een meisje willen hebben.”
Niet vanwege de poppen. Niet vanwege het getrut met make-up. Niet om de schattige kleertjes, maillotjes, schoentjes. Geef mij maar warrig haar en auto’s. Veel gemakkelijker vind ik.
Ik had graag een dochter gehad vanwege de relatie met mijn moeder.
Al gedurende mijn hele volwassen leven ben ik meer naar haar toe getrokken dan naar mijn vader. Twee handen op een buik, mijn moeder en ik. En ik ben haar alleen maar meer gaan waarderen naarmate ik ouder werd en vooral ook toen ik zélf moeder werd.
Ik vind het heel bijzonder en fijn hoe wij met elkaar omgaan en ik had het zich graag zien herhalen. Met een dochter van mezelf.
Ik heb het idee dat volwassen mannen, als ze eenmaal uitgevlogen zijn veel minder terug naar ‘thuis’ trekken dan vrouwen. Over moederkloek gesproken, ze zijn twee, vier en zes en ik ben nu al bang ze te verliezen.
Een dochter, ja graag
Dus ja. Ik had heel graag een dochter gehad. Zo graag, dat ik dagen chagrijnig ben geweest toen ik tijdens mijn tweede zwangerschap aan de weet kwam dat ik weer een jongetje verwachtte. De derde keer heb ik er zelfs om moeten huilen. Ik was compleet onverwacht zwanger en heb tot aan de twintig weken echo gedacht dat dit cadeautje van het universum dan vást een meisje zou zijn. Maar nee. Er zat weer een piemel aan en toen ik dat hoorde zou ik die er het liefste met een kijkoperatie hebben laten afknippen. Maar dat durfde ik niet te opperen natuurlijk.
Nu ben ik moeder van drie jongetjes. Ik durf openlijk toe te geven dat ik graag, heel graag een meisje had gehad.
Maar had ik líever een meisje gehad dan één van deze drie rauwdouwers? Echt niet. Ik zou ze stuk voor stuk voor geen goud inruilen.
Ik hou van hun onbezonnenheid. Van hun herrie. Hun wilde spelletjes. Ik hou van hoe ze leren ruzie maken en voor zichzelf op te komen. Ik hou van hun korte koppies. Van hun gebutste knieën. Ik hou van ze in al hun jongensachtigheid. Mijn drie blonde Daltons op een rijtje.
Die bijzondere moeder-dochter relatie, die zal ik niet hebben als ik ouder en grijzend ben. Maar misschien krijg ik wel één of meer hele lieve schoondochters cadeau. De tijd zal het leren.
Er is altijd wel wat.. Bij mij valt het stil als ik zeg dat ik 1 kind heb. Of mensen gaan vergoeilijkend zeggen dat ‘broers of zussen hebben ook niet zaligmakend is.’ In elk geval voel ik me vaak een half mislukte broedmachine, als moeder van 1.
Weet je wat het is: je weet het niet. Je weet niet wat er gebeurd zou zijn als het leven anders was gelopen. Misschien zou je wel een dochter hebben met wie je niet zo’n band op had gebouwd.
Enne … het klinkt misschien wat oudbollig, maar ik zou gewoon je zegeningen tellen. Bedenk je dat er heel veel mensen zijn die graag de rijkdom willen die jij hebt: en drie gezonde kinderen en een man en een lieve moeder….
Feest van herkenning! Ik mag mama zijn van 4 heerlijke knullen. Toen ik trots met de 3e in de kinderwagen liep, zei iemand tegen me: ‘O een jongen….Nou ja, dat is ook leuk…’ Waaatttt???!!! En toen we bekend maakten dat we ons 4e kindje via adoptie zouden krijgen, riep iedereen: ‘Uit China? Dan wordt het een meisje!’ Ik kan vertellen…ook Chinese jongens zijn errruuuug leuk!
Monique onlangs geplaatst…Samplonius, Linda
Wat een mooi stukje! Ik kan me wel voorstellen dat mensen nieuwsgierig zijn en de vraag stellen, maar het lijkt me voor jou ook wel vervelend om de vraag te krijgen, je hebt toch 3 hele leuke jongens waar je trots op bent en het voelt toch raar om te zeggen dat je ook wel graag een meisje had gewild.
Ik ben benieuwd of ik zo’n goede jongensmama zou zijn als jij, volgens mij hebben die knullen het maar getroffen met zo’n moeder als jij!
Veronica onlangs geplaatst…New in – Jurkjes!
Ik heb met mijn schoonmoeder een moeder-dochter relatie. Zo zien we dat allebei. Wat moedig van je dat je dit zo op durft te schrijven. Natuurlijk had je graag een meisje gehad, maar ook heel logisch dat je geen van je kindjes wilt inruilen voor een meid! Ik ben dankbaar en tevreden met mijn mooie dochter en ik ben ook geen meisjesmama. Ik hoop op een zoon in de toekomst, ik wil het graag allemaal ervaren. Maar als we nog een meid krijgen, is dat ook goed, geweldig zelfs. Drie jongens, wat ontzettend mooi!
Arcadia onlangs geplaatst…Boekuitwisseling met Pap
Wij hebben alleen maar meisjes. En dat vinden ze dan weer zielig voor mijn man. En ik dan? Ik heb altijd gedacht dat ik een jongens huishouden zou krijgen. Na meisje 1 vond ik het prima hoor en maakte het me geen bal meer uit. Ik werd alleen na de 20 weken echo wat zenuwachtig, hoe moet dat met al dat roze (ik was juist een modderstamper). Dat went ook, want ook in een roze jurk kan je in de modder stampen.
Oh heel herkenbaar. Ik heb er dan ‘maar’ twee maar ik krijg het ook te horen. Ik baalde ook even, een half uurtje, toen ik weer een jongen kreeg maar ik ben zo blij met ze! Ik heb nu twee stiefdochters en die maken het enigzins goed; maar laten me ook merken dat zonen echt de bom zijn!!!