“Zó!” zegt Dex en hij houdt de opening van de letter-U-op-het-stokje net zoals de U op het plaatje dat de arts aanwijst. Met de opening naar links.
“Goed zo!” zegt ze. “En deze?” Dex houdt het stokje rechtop. “En deze?” Hij houdt het stokje ondersteboven. “Deze?” Hij knijpt zijn ogen samen en schuift naar voren op het stoeltje. Hij friemelt wat aan het plastic brilletje met één dichte kant. “Die kan ik niet zien.”
De ogentest herkansen
Mijn jongste is nog niet eens vier en had van de week al zijn eerste herexamen. Voor de ogentest, op het consultatiebureau. De eerste keer meende de verpleegkundige een afwijking aan beide ogen gevonden te hebben en daarom mocht hij de test een paar weken later nog eens doen. Hij kon de kleinste U’tjes opnieuw niet goed zien. Bovendien bleek er een flink verschil tussen beide ogen, wat kan wijzen op een lui oog.
“Nou mama,” sprak de arts me toe zoals alleen consulatiebureau artsen dat kunnen. “Je mag eens met Dex naar de oogarts toe.”
Jonge kinderen kunnen namelijk nog accomoderen: door in te spannen kunnen ze meer zien en dat geeft een oneerlijk beeld. Bij de oogarts – of opthoptist – krijgt Dex oogdruppels, waardoor zijn ogen ontspannen. Zo krijgen we een eerlijke oogmeting.
Een brillenkind
Hier doet middelste de ogentest. Mét eenogig brilletje.
“Echt waar?” zei Frank ongelovig toen hij hoorde dat Dex’ ogen waarschijnlijk niet helemaal oké zijn. Aan zijn kant van de familie heeft iedereen ogen als een adelaar. Jammergenoeg trouwde hij een blind paard, met -6 aan beide ogen, dus Dex is tóch genetisch belast.
“Zo zonde,” mompelde hij vervolgens. “Mijn mooie manneke…”
En daar waren we elkaar even kwijt. Zie je, ik vind een bril namelijk helemaal niet zonde. Ik vind het niets afdoen aan de schoonheid of puurheid van een kindje. Misschien komt dat doordat ik zelf al jong een bril moest gaan dragen, wie zal het zeggen.
Feit is dat Dex, ook als hij een bril zal gaan dragen of zijn ene oog tijdelijk moet afplakken, altijd m’n jonge blonde god blijft. Maar dan één met beter zicht.
Volgende station: de oogarts. Ik houd jullie op de hoogte van de ogenperikelen in huize Webkim!
Wat vind jij van brillenkinderen? Vind je ze zielig? Heb je zelf (een) brildragertje(s) in huis? Hoe ging dat? Schrok je toen je hoorde dat je kind een bril zou moeten dragen?
Wij zijn bij de oudste door het bureau doorgestuurd omdat oudste te lui was om de test goed te doen.
Alles was oké. Ik had een bril bij hem niet erg gevonden (bij de andere twee ook niet trouwens), maar het brengt wel wat praktische nadelen mee zeker bij het voetballen dat hij nogal actief doet. Maar als het had gemoeten, hadden we daar ook vast een oplossing voor gevonden!
Zelf heb ik pas sinds mijn 25e een bril, daarvoor was het nog niet ‘erg’ genoeg. Ik ben er nu zo aan gewend dat mijn gezicht er in mijn eigen ogen kaal uitziet zonder bril.
Na het lezen van jouw verhaal moest ik meteen denken aan een ex van mij, die wél al als klein jongetje zijn bril kreeg. Hij vertelde dat hij jarenlang ongeveer elke week bij de opticien kwam, omdat ergens in het spelen zijn bril was verbogen of anderszins beschadigd. En ik zie nog hoe blij en dankbaar hij was dat zijn ouders daar nooit een punt van hebben gemaakt. Uiteraard was moedwillig de bril kapot maken uit den boze, maar doen wat hij wilde doen, zonder rekening te houden met zijn bril, dat kon en mocht.
Succes met het ogen-verhaal!
Succes bij ee oogarts, zijn er zelf ook geweest met de oudste en heeft lichte afwijking dat nog Jan rechttrekken omdat ze groeit. Nu hoeft ze geen bril naar vlak voor vierde verjaardag opnieuw testen. Heel veel succes in het ziekenhuis, wij waren er wel een tijdje zoet omdat je een uur niet wachten tot de druppels ingewerkt zijn .
Linda onlangs geplaatst…Mamaliefde in 2016 (en daarna) + Oproepje
Ik moest zelf pas als veertienjarige een bril dragen, dus ik heb er geen ervaring mee, maar momenteel vind ik dat ik er beter uitzie met dan zonder bril. Al kan dat ook gewoonte zijn natuurlijk.
Zielig vind ik dat niet, maar ik zou wel voor een flexibel genoeg exemplaar kiezen, want bij kinderen kan het er al eens ruw aantoe gaan, he. Er bestaan blijkbaar kinderbrillen die zo flexibel zijn dat ze niet kapot gaan, het is een tip. Al is regelmatig wisselen van bril ook niet erg natuurlijk, behalve voor de portemonnee dan misschien … Al zijn brillen in Nederland veel goedkoper dan in België, ik koop mijn brillen (ja, brillen, ik wissel graag af) dan ook over de grens. 🙂
gerhildemaakt onlangs geplaatst…Fair Wear Friday #9: Juttu
Mijn dochter heeft gelukkig echt wel een brillen gezicht, en gewoon een hippe bril uitgezocht.
Sommige mensen weten echt niet wat hun kind staat haha…
Liess onlangs geplaatst…De bevalling van Lotte … Deel 2
Mijn oudste van 4 heeft sinds (even checken) 12 weken een bril en het lijkt al vanaf week 1 alsof het nooit anders is geweest. Ik vind een bril meestal ook echt wel mooi (draag er zelf ook één en mijn man ook). Maar ik vond het wel ‘jammer’ omdat ik wat praktische problemen zag bij een bril op zo’n jonge leeftijd: binnenkomen in de winter en dan een aangedampte bril, waar blijft de bril tijdens de zwemles, … Maar bovenal heel blij dat zijn oogprobleem toch zo relatief jong ontdekt werd én dat we niet honderd jaar terug leven maar in een tijd waarin je goed geholpen wordt met een bril én er echt mooie monturen bestaan voor hippe kinderen!
Ik voelde me wel wat schuldig omdat ik pas zo ‘laat’ doorhad dat hij blijkbaar zo slecht zag: https://broertjesmama.wordpress.com/2015/10/03/de-kijk-op-de-wereld-the-sequel/
Veel succes met -als het nodig blijkt – het uitzoeken van een mooie bril!
Volgens mij valt het tegenwoordig wel mee, heel veel leuke brilletjes zie je.
Zelf heb ik al vanaf kleins af aan een bril, en ook moeten plakken vanwege een lui oog. Dat laatste vond ik niet leuk, de bril zelf nooit een probleem mee gehad. En nu wacht ik de jaren af tot mijn zoon, als product van twee brildragende ouders, een brilletje zal moeten…
Hier twee brildragede meisjes… de ene vanaf twee jaar en de ander vanaf drie jaar. Wat voor mij een “dingetje” was is de onzorgvuldigheidv van onze jongste, ik dacht echt dat gaat hem niet worden.
Gelukkig valt het in de praktijk mee 🙂
Ook ik moest even slikken toen onze oudste een jaar geleden een bril moest. Is nu 8 jaar. Was vooral bang voor pesterijen. Ben er achter gekomen dat dit niet meer zo van deze tijd is. Hij was zelf super blij en trots op zijn bril. Heeft hem opgedaan en nooit meer af. Mocht bij pearl zelf zijn glazen slijpen en kreeg hier voor een diploma. Al met al heb ik me voor niets zorgen gemaakt. We hebben een lekker opvallend montuur gekozen en hier geen spijt van. Benieuwd hoe het bij Dex gaat aflopen…
Hier deed het eerlijk gezegd écht wel even zeer toen mijn meisje (4) aan de bril moest. Gelukkig konden we langzaam aan het idee wennen want er is eerst gepoogd haar luie oogje te verhelpen door af te plakken. Helaas hielp dat niet voldoende en heeft ze er nu een bril bij. Niet omdat ze niet goed zag, maar om haar luie oog mee te gaan laten doen. Hopelijk heeft ze hem dan over een tijdje niet meer nodig!