Wat is het eigenlijk jammer dat ik tegenwoordig nooit meer klassieke muziek luister. Ik ben namelijk wel een liefhebber. Dat heb ik niet van huis uit meegekregen, mijn liefde voor klassiek is ontstaan toen ik nog dwarsfluit speelde. Ik luisterde graag naar stukken met fluitsolo’s, maar ik ben ook een groot bewonderaar van Bach geworden.
Behalve mijn LP van Clouseau draaide ik ook klassieke stukken uit de bieb of van een vriendin wiens moeder operazangeres was en die een grote platencollectie had. En van mijn verjaardagsgeld kocht ik LP’s van fluitisten: Thijs van Leer, Berdien Stenberg, grijsgedraaid heb ik ze.
Mijn kinderen hebben allemaal nog nooit echt van klassiek geproefd. Of ze het zouden lusten, vroeg ik me af. Ik kan me nog zo goed mijn eerste live concert herinneren – waar mijn vader me als jonkie mee naartoe nam. Zo prachtig en overweldigend vond ik dat! Dat wilde ik mijn kinderen ook laten ervaren.
Peter en de Wolf
Tijdens het reserveren van kaarten voor theaterseizoen 2015 / 2016 zag ik dat Peter en de Wolf gespeeld zou worden in het Theater aan de Parade, hier in Den Bosch. Niet door een voltallig orkest, maar door een blaaskwintet.
Omdat mijn jongste twee nog geen zitvlees hebben besloot ik kaarten te reserveren voor Thomas (7) en voor mij.
Gisteren mochten we eindelijk! Ik weet niet waar ik meer naar gekeken heb: naar de muzikanten of naar mijn betoverde zoon, het is een close-call. We vonden het allebei zo prachtig!
Peter en de Wolf is een muzikaal sprookje, met een verteller, waarin Peter en elk dier vertegenwoordigd wordt door een bepaald instrument en een eigen, herkenbaar wijsje.
Het duurt maar heel even voor je in de fluit een kwetterend vogeltje herkent en in de hobo een sluipende kat met fluweelzachte pootjes. En voor je eendengekwaak hoort in plaats van een klarinet en je het gemopper van grootvader herkent in de fagot. En de hoorn? Die was een prachtige gevaarlijke wolf.
In eerste instantie vond ik het jammer dat het stuk niet met een volledig orkest gespeeld zou worden, maar dit kwintet maakte het – in een kleine zaal – veel toegankelijker en intiemer. Dat vertelster Laura Mentink haar rol zo meesterlijk neerzette hielp daar ook enorm bij.
Wat zou het leuk zijn als ze deze uitvoering op cd uitbrengen: die zou ik zeker kopen!
Thuis luisteren
Op YouTube vond ik heel veel uitvoeringen van Peter en de Wolf. Ik liet mijn jongsten er gisteravond voor het slapengaan naar luisteren, toen ze al in het donker in hun bedjes lagen. Ze vonden het prachtig en vroegen er vanochtend meteen weer om.
We luisterden de versie met Paul de Leeuw als verteller, maar er zijn veel meer Nederlandstalige varianten te vinden, zoals het tweede filmpje hieronder, waarin Edwin Rutten het verhaal vertelt. En er zijn ook versies te vinden met video, maar dat vind ik persoonlijk alleen maar afleiden.
Mijn tip aan jou: ga het luisteren met je kind(eren)! Zorg voor zo min mogelijk afleiding, ga lekker samen op bed liggen ofzo, en dompel je even onder in het kleine verhaaltje met de prachtige muziek.
En als je ooit de kans krijgt om naar een live uitvoering te gaan: doen! Daar krijg je vast geen spijt van.
Hoe zit het bij jou thuis met de liefde voor klassieke muziek? En ken je Peter en de Wolf?
Mijn zoon ging naar P en de wolf toen hij 3 was. Toen hij een halfjaar later een dwarsfluit hoorde op de radio, zei hij! “He mama, dat is het vogeltje van Peter en de Wolf!”. Ik glunderen, haha. Klassieke muziek staat hier heel vaak open ik kan niet wachten tot ik mijn eigen kindjes mag begeleiden op de piano.
Bieke Pype onlangs geplaatst…Kristy en Chessie: een topduo
Topidee! Mijn meisje van 4 luistert heel erg graag naar luisterverhalen, dit zal ze ook prachtig vinden. Bedankt voor de tip!
Ik luister elke ochtend en avond classic fm. Maar ik heb eigenlijk nog nooit live klassiek gehoord!
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Het sokkenprobleem: 7 oplossingen