In de schuur staat een elektrische fiets die niet van mij is. En op de tuinbank zit een care bear: een ambulancebeertje.
Het zijn overblijfselen van vanmiddag, toen ik plots op mijn blote knieën op het fietspad zat om eerste hulp te verlenen.
Ruim tien jaar geleden, toen ik nog sportinstructeur was, deed ik een Medic First Aid cursus: een versnelde EHBO opleiding. Wel zo handig in mijn vakgebied van destijds, om te weten wat je moet doen als iemand onwel wordt of zich verwond.
Tot vandaag heb ik mijn kennis gelukkig nog nooit hoeven toepassen.
Maar vanmiddag fietste ik met Dex en een bakfiets vol waterpistolen, droge kleding en handdoeken naar oma toen we plots een klap achter ons hoorden en het geluid van vallende fietsen.
Eerste hulp
Een oudere man was met een puberjongen in botsing gekomen. De jongen was ongedeerd, maar de man was over zijn fiets heen vol met zijn gezicht op het fietspad gesmakt.
Er stopten fietsers en auto’s, mensen informeerden bij elkaar of iemand al een ambulance gebeld had, maar er werd bijna in slow-motion in actie gekomen. Dus parkeerde ik mijn bakfiets naast de meneer, belde 112 (of eigenlijk 911, zag ik vanavond: ik kijk teveel Netflix denk ik, maar ik kreeg gelukkig evengoed de meldkamer), viste een grote handdoek uit mijn watergevecht-tas, legde die onder de meneer zijn hoofd en ging op mijn blote knieën bij hem zitten. Aan zijn andere kant zat een andere doortastende dame.
“Die meneer krijgt pleisters Dex”
Sjonge zeg, wat had ik met die arme man te doen. Hij droeg gehoorapparaten en leek ons niet goed te verstaan. Hij was verward, zijn gezicht was compleet bebloed en hij wilde heel graag overeind komen, wat hij van ons uiteraard niet mocht.
Ik heb de hele tijd zijn hand vastgehouden en met mijn hoofd vlakbij het zijne geruststellend op hem in gepraat.
“Meneer, ik weet dat u niet lekker ligt, maar u moet even blijven liggen tot de dokter komt.”
“Laat uw hoofd maar op de handdoek liggen.”
“Meneer, als u gaat zitten kunt u duizelig worden, dan valt u misschien weer op het hoofd. U moet écht even blijven liggen.”
“U bent van de fiets gevallen meneer. Uw hoofd doet veel pijn denk ik. Wij hebben uw spullen, er komt een ambulance aan.”
“De dokter is er bijna meneer. Ik wacht hier bij u. Ik houd uw hand vast. De dokter is er zo.”
Zo hebben we samen gewacht op de ambulance. Toen de man eenmaal in goede handen was heb ik bij een aanwonende nog een glas water geregeld voor de bleke shakende puber en emmers water om het fietspad schoon te spoelen.
Ik weet werkelijk niet waar ik het vandaan haalde, als notoire kat-uit-de-boom-kijker.
Al die tijd zat Dex in zijn gordels op het bankje van de bakfiets. Hij is normaal gesproken echt wel een wegloper en klimt zelf uit de fiets als we stil staan, maar het maakte nogal indruk op hem. Misschien niet de beste keuze om te gaan helpen, met mijn kind bij me, maar ik was er nu eenmaal.
Af en toe praatte ik even tegen hem, over mijn schouder. “Die meneer is gevallen Dex,” riep ik bijvoorbeeld. “Mama wacht even met die meneer tot de ziekenauto komt. Daar zit een dokter in. Ik denk dat die meneer dan pleisters krijgt.” Daar kon hij wat mee, mijn manneke, en hij heeft geduldig en lief op me zitten wachten. Van de ambulancebroeder kreeg hij daarom een beertje.
Het houdt hem nog wel bezig. “Die meneer was zielig hè mama?” heeft hij al een paar keer gezegd. “Die was van de fiets gevallen. Die meneer moest pleisters. En de weg moest schoongemaakt mama, met water.”
Hij zal er wel bovenop komen, m’n moppie. En hopelijk slaapt de puber vannacht ook.
Toegetakeld
De fiets van de meneer staat bij me in de schuur en net belde zijn familie. Hij is nog altijd in het ziekenhuis, want hij is behoorlijk wat meer toegetakeld dan alleen die hoofdwond die ik kon zien.
Ik ben blij dat ik hem een klein beetje heb kunnen helpen. Het gaf me ook wel te denken: ik wil mijn EHBO weer opfrissen, want het is echt al wel heel lang geleden. Daarnaast zou ik ook heel graag een cursus kinder-EHBO doen. Want een ongeluk zit in een klein hoekje en het is toch wel heel fijn als er iemand ter plaatse is die weet hoe te handelen.
Zo koelbloedig als ik vanmiddag was, zo shaky was ik trouwens vanavond bij thuiskomst. Ook op mij maakte het indruk.
Heb jij een EHBO cursus gevolgd? Heb je het al eens moeten toepassen?
En heb ik ook lezers met een kinder EHBO diploma? Is dat al van pas gekomen?
Hoi Kim,
Wat goed gehandeld! Goed bezig!
EHBO, als kind gehaald via het Rode Kruis, begin dit jaar opnieuw een opleiding gevolgd via http://www.fire-medical-service.nl/ !
Eind van het jaar ga ik nog ‘los’ kinder EHBO doen, heb onverhoopt een maandje geleden een fietser geholpen, zij was lang buiten bewustzijn, eng maar ook ik vroeg me op dat moment af waar ik het ‘lef’ vandaan haalde… ik ben altijd van ‘er zijn vast genoeg andere’, maar in dit geval niet.
Het geeft een prettig gevoel om EHBO, reanimatie en AED training te hebben gevolgd.
Groetjes,
Nathalie
Nathalie onlangs geplaatst…New Themes: Snaps and Gateway
Super dat je die man hebt kunnen helpen!
Ik heb nooit een EHBO cursus gevolgd, maar ben ooit wel in een gelijkaardige situatie terecht gekomen. Een vrouw was met haar been onder een bus terecht gekomen aan het busstation. Iedereen stapte doodleuk de bus op die net het ongeluk had veroorzaakt en die bus reed weg alsof er niets aan de hand was. Ik ben samen met een ander meisje bij de vrouw gebleven. Ze bleek een openbeenbreuk te hebben. Dat was nogal duidelijk. De ambulance leek eeuwig op zich te laten wachten. Intussen probeerde ik de vrouw op haar gemak te stellen, maar ze sprak alleen gebrekkig Frans. Niet eenvoudig. Toen de ambulance uiteindelijk kwam, bedankte ze me uitvoerig. Ik heb daarna nog een halfuur moeten wachten op de volgende bus naar huis en heb heel de tijd zitten beven. Helaas heb ik daarna niets meer van haar gehoord.
Normaalgezien ben ik niet zo voor operaties en aanverwanten op televisie, maar op die moment klikte er gewoon iets en moest ik die vrouw helpen. Ik vond het vreemd dat niemand anders reageerde en dat ik, een meisje van begin twintig toen en een ander jong meisje toen de enigen waren die de verantwoordelijkheid namen om te zorgen dat die vrouw op haar gemak gesteld werd tot er medische hulp kwam. Echt absurd.
Kathleen onlangs geplaatst…Ricciarelli oftewel glutenvrije Italiaanse amandelkoekjes
Wat boft die man dat jij in zijn buurt was toen! Heel bijzonder en mooi hoe je het hebt opgepakt…En wat zal het indrukwekkend zijn geweest dat Dex erbij was.
‘Helaas’ staat hier ook zo’n beertje: ooit een gruwelijk ongeluk met eigen kind mee gemaakt, waarvoor ambulance/ziekenhuis/operatie/toestanden nodig waren.
Wat heb ik toch vaak (hierna, maar ook hiervoor) aan een EHBO-cursus gedacht! Het zou verplichte kost moeten worden op middelbare scholen ofzo!
Maar mijn weke knietjes bij het zien van teveel bloed (ja echt….) en het idee dat ik dus ‘enge’ dingen moet doen heeft me weerhouden. Erg eigenlijk, maar goed.
Jij bent een held in elk geval!!!
Petje af, Kim!
Ik ben juist bezig met de theorie van EHBO voor kinderen omdat me dat wel een waardevolle investering met ook drie kleine jongens hier. Alhoewel ik hoop dat ik het nooit nodig zal hebben.
Ja ehbo hier. Ook wel nodig met mijn werk. Pubers in de keuken met scherpe messen (botte snijden niet) betekend heelnraar ongelukjes om nog maar niet te spreken over de gymzaal die vlak bij is waar ik meer dan geregeld verblijf om op mijn knieën iemand bij te staan. Dus ja ik heb ehbo en zou niet zonder willen.
Ik heb ooit het diploma gehaald, maar daarna niet bijgehouden. Heb er voor mezelf wel wat aan gehad, bij kleine blessures die je in en om het huis kunt oplopen. Verder gelukkig niet nodig gehad.
Henka onlangs geplaatst…Vrijheid, blijheid
Goed gehandeld zeg! Ik weet niet hoe ik zou handelen…. ik heb in een ver verleden ook wel eens een ehbo diploma gehaald. Tijdens mijn opleiding heb ik ook een reanimatiediploma gehaald. Een kinder ehbo diploma haalde ik 5 jaar geleden… toen ik zwanger was van S. Maar dat diploma is inmiddels ook verlopen. Zonde eigenlijk!
kaboutertuin onlangs geplaatst…Zonbescherming
Je bent een held. Diep respect, meid! Hou je taai, hoop dat je er niet teveel last van houdt.
Goed zo Kim! Je was al mijn held en nu nog meer.