Een jaar of zes geleden nam ik voor het eerst autorijlessen – ik ben een laatrijder – en al na mijn eerste les riep mijn man: “Dan moeten we binnenkort maar uitkijken naar een autootje voor jou.”
Dat riep twee dingen bij me op.
Bozigheid, vanwege de formulering ‘autootje’. Want wat een afschuwelijk cliché: een autootje voor het vrouwtje. Terwijl ik degene ben die het meest met drie kinderen op stap moet en hij 80% van de tijd alleen in de auto zit. En terwijl ik degene ben die vanwege mijn onervarenheid het meeste baat heeft bij een grote kreukelzone.
Maar vooral: PANIEK! Ik. Een tweede auto? Voor de vrouw die herhaaldelijk haar auto bijna aan de kant zette tijdens de lessen, uit pure angst? De vrouw die tot vorige zomervakantie het autorijden zoveel mogelijk vermeed en alleen hele kleine stukjes durfde te rijden in een Madurodam autootje?
Ja, ik wil
Afgelopen zomer was Frank voor zijn werk naar de het EK Hockeymeteenstokkie. Ik was alleen met de kinderen, midden in de zomer. De verantwoordelijkheid om leuke dingen met ze te gaan doen lag bij mij. Dus ging ik autorijden. En autorijden. En autorijden.
Na die paar weken en die honderden kilometers ben ik over mijn angst heen geraakt. Dat we de autoreis naar Zuid-Frankrijk ook weer deelden heeft daar ook enorm bij geholpen.
Autorijden is eigenlijk, net als zoveel dingen in het leven, een kwestie van doen.
En nu ik het durf ben ik veranderd in een wat luiere moeder. Fietsen naar judo of zwemles? Nee hoor, dat doen we voortaan met de auto. Als Frank thuis is tenminste. Anders heb ik er geen en moet ik naar mijn schoonmoeder fietsen om haar Fiatje te lenen.
Een eigen auto? Ja, ik wil! De weerzin is weg. Het lijkt me heerlijk om een eigen auto voor de deur te hebben. Dat zou me zoveel vrijheid geven. Met name in de weekenden, als mijn lief vrijwel altijd werkt en de straal waarin de kinderen en ik er op uit kunnen niet verder reikt dan ik kan fietsen.
Onverantwoord?
Ik vind mijn wens wel wat moeilijk te rijmen met mijn principes: ik vind dat mensen minder de weg op zouden moeten. En ik kan alles wat ik móet doen prima op de fiets af. Uitjes zou ik ook kunnen plannen op de momenten dat Frank wel vrij is. Maar, zoals ik al eerder zei, dat ik meestal niet in de weekenden. En laat dat nou de momenten zijn dat ik er graag wat verder op uit zou willen kunnen.
Het autootje voor het vrouwtje gaat er dus komen één dezer dagen. Om toch een beetje bij mijn standpunt te blijven zal ik binnen de stad niet voor ieder wissewasje achter het stuur kruipen. Ik kan die fietskilometers ook wel gebruiken.
Tweedehands autootjes speuren
De afgelopen weken vertoef ik op Marktplaats en op de sites van lokale tweedehands auto mannetjes. Wat ik zoek? Geen idee nog. Een kleine auto, zodat de wegenbelasting laag blijft. En zodat ik gemakkelijk kan parkeren, want dat wordt nooit een hobby.
Maar ook: een leuke auto. In een leuke kleur, zodat ik in een garage niet loop te zoeken naar één van de hinderdrieënvijftig zilvergrijze of zwarte auto’s. Misschien ook wel één met een leuke parkeersensor. En genoeg ruimte achterin voor drie leuke kindertjes.
Eigenlijk wil ik, omdat ik dan zo lekker veel mensen mee kan nemen, nog steeds een oude Multipla. Maar dat gaat me écht mijn huwelijk kosten.
Hopelijk loop ik binnenkort tegen een goede match aan en kan ik je laten zien waarin ik voortaan rij, als onze grote Verso er niet is.
Heb jij een eigen auto? Wat voor één en waarom? Is het een tweedehands? Hoe vond je die? En waar rijd je allemaal naartoe? Ik wil het allemaal weten!
Die Fiat Multipla vind ik er trouwens heel leuk uitzien 🙂 Ik weet niet zoveel van auto’s (want: geen rijbewijs), maar is een auto die uitstraalt dat je geld hebt niet erg eighthies-met-je-wrede-Nikes?
Een Multipla! Als je dat meent, dan ontvolg ik je, hahaha. Dat is de le-lijk-ste auto ever. Even erg als je kinderen naar school brengen in joggingbroek en crocs. Ik moet binnenkort ook een nieuwe auto hebben, geef mij maar een Citroen DS of een Seat Leon of een VW’tje. Maar Fiat “Failliet”, over m’n lijk. Hoop dat ik je nu overtuigd heb 😉
Bieke Pype onlangs geplaatst…Kristy en Chessie: een topduo
Oh heerlijk, een tweede auto!! Wij hebben er twee en zou echt niet zonder kunnen… Han maakt lange dagen, dus zwemles e.d. heb ik echt een auto voor nodig (is niet te doen op de fiets) Veel zoek plezier!
Geertje – Stay At Home Mama onlangs geplaatst…Guusje’s 6e verjaardag – Een Prinsessen Feest
Wij hadden altijd twee wagens, maar hebben vorig jaar de wagen van mijn man (een VW Golf) verkocht. Momenteel rijden we met een Ford C-max. Een aangename gezinswagen, niet te groot, niet te klein. Easy peasy schuifdeuren, grote koffer, en mogelijkheid tot 7 zitplaatsen!
Ester onlangs geplaatst…Koken met kinderen: kruidnoten maken
Wij hebben twee auto’s, een Ford Focus station en een Toyota Aygo. Het was niet bedoeld als ‘mijn auto’ en ‘zijn auto’, maar feitelijk rij ik altijd in de Aygo en hij in de Focus.
Ook een gezinsbak,ik wil de kinderen wel zo veilig mogelijk vervoeren en niet in zo’n klein koekblik
Ik heb geen eigen auto, wel ook 3 jongens. In principe fietsen we alles, jarenlang 8 km enkele reis naar basisschool gefietst, nu nog 4 km. Oudste zit ondertussen op de middelbare school en fietst een vergelijkbare afstand. Voor de verhuizing hoefde hij maar 1 km te fietsen, de tijd tussen basisschool en verhuizing waren er van zijn kant veel fietsklachten: zijn conditie ging zo achteruit nu hij zo dicht bij school woonde… 😀 Bij de huizenjacht afgelopen jaar gaf hij dus aan dat hij best verder zou willen fietsen. Als ik echt de auto nodig heb, regel ik dat van tevoren met mijn man, moet hij dan echt de auto ook gebruiken, dan huurt hij 1 ag een auto. Gebeurt nog niet 1 keer per jaar. Vanaf dat de jongens ca 4,5 jaar zijn fietsen ze op hun eigen fietsen mee. Ze hebben ook een erg goed verkeersinzicht daardoor, ik kom regelmatig scholieren en volwassenen tegen die wat dat betreft wat van de jongens kunnen leren 😛
Jazeker hen II een eigen auto. Ik rij in de gezinsbak; een degelijke stationwagen. Omdat ik altijd de kinderen heb, rij ik zo veilig mogelijk. Ik gebruik hem niet dagelijks, maar ik voel mij een stuk vrijer met deauto voor de deur
Wij hebben 0 auto’s (met onze familie van 3), maar ik begin nu ik een kind heb af en toe te denken dat een auto best handig kan zijn. In het weekeinde dan, inderdaad, want de enige reden is dat veel dingen die leuk zijn voor kinderen niet goed bereikbaar zijn met het OV. Ik vind zelf de Fiat Panda trouwens mooi om te zien, met van die hengsels, een echte, degelijke, Lego auto vind ik dat. Succes met kiezen.
Al mijn eco principes ten spijt: mijn rijbewijs en het autootje van de zaak dat daarop volgde, hebben mijn leven als single mom een pak makkelijker en minder geïsoleerd en eenzaam gemaakt. Ik geloof soms echt dat dat het verschil is geweest tussen nog langer erg moeilijk en moeizaam allemaal, en dat er plots wat vaart kwam in alles. Plots konden we weg, zaten we bij slecht weer niet de muren op te lopen met elkaar, waren vrienden binnen bereik, moest ik niet meer huilend van vermoeidheid bakfietsboodschappen doen en met de bakfiets twee kinderen ophalen en gewoon niet meer kunnen maar toch moeten… Voor mij is het ongeveer van levensbelang geweest, dat rijbewijs en die bolide voor de deur… Ook al vind ik dat ecologisch gezien echt niet fijn.