Burendag: ben jij blij met je buurt?

Burendag is een dag waar mijn kinderen weken tevoren al naartoe leven. We hebben een heel actieve buurtcommissie en sinds vijf jaar is er in ons park elke laatste zaterdag in september een buurtfeestje. Een feestje voor klein en groot! Met schminken, jeu de boules, live muziek, bingo, bridge, gratis ijsjes, een openstelling van het dierenpark, een kleedjesmarktje, springkussens en zo nog het één en ander.

De achterliggende gedachte? Je buren ontmoeten, want een wijk wordt leuker, socialer én veiliger als mensen elkaar kennen. De mensen in ons straatje, met zeven huizen aan elke kant, kennen elkaar allemaal. Het is een verkeersluw stukje met allemaal vriendelijke mensen en het het wordt hier steeds gezelliger én kinderrijker. We lopen niet de deur bij elkaar plat, maar als het nodig is kunnen we allemaal wel bij elkaar terecht.

Burendag beperkt zich niet tot onze straat. Op die dag komt de hele wijk naar het park. Uit alle hoeken en gaten komen kinderen, volwassenen, senioren.

Iedereen Beroemd

Ik vond het altijd heel fijn om me wat in de anonimiteit te bewegen, verlegen als ik soms ben. Laat mij maar de buurt en de mensen maar rustig bekijken van achter mijn zonnebril of mijn wintersjaal. Maar toen ik vorig jaar de burenreportage van de Vlaamse Lidewij Nuitten volgde raakte ik toch wel geïnspireerd. Nuitten besloot om – voor het televisieprogramma Iedereen Beroemd – alle buren achter de anonieme gevels in haar lange Brusselse straat te leren kennen. Zo’n 850 mensen.

Het grootste deel ervan ontmoette ze, achter hun eigen voordeuren. Op camera. En elk van hen bleek een verhaal te hebben dat de moeite van het beluisteren was. Soms groots, soms klein en intiem. Maar, zo werd hier maar weer eens bewezen, íedereen heeft een verhaal. Dat vond ik enorm inspirerend. Wat voor Brussel geldt, geldt natuurlijk ook voor Den Bosch. Of Emmen. Of Hattemerbroek.

Hier kan je bekijken hoe Lidewij Nuitten twee van haar buren ontmoet.

Kinderrijke buurt

Terwijl mijn oudste in ons park Zumba deed met de senioren en mijn jongsten ballonnen lieten vouwen, maakte ik hier en daar een praatje in de warme septemberzon. Met mensen die ik nooit eerder gezien had, maar waarvan sommigen toch al ruim dertig jaar in de wijk wonen. En ik kletste wat met nieuwere bewoners met jonge kindjes of met een baby op komst.

Het viel me gisteren op dat er heel veel meer kinderen in de wijk zijn dan ik dacht. Dat was me eerder nooit opgevallen: in ons straatje woonden tot voor kort amper jonge kinderen en de mijne zitten in een ander postcodegebied op school, dus schoolvriendjes wonen hier ook niet.

Voor mijn gevoel was het hier in de buurt behoorlijk aan het vergrijzen, maar gisteren waren de springkussens overvol met kinderen onder de twaalf en zag ik meer kleintjes op loopfietsjes en driewielers dan ik op twee handen kon tellen. Ik zag meteen mogelijkheden voor een groot paaseitjeszoekfestijn in het voorjaar, in ons mooie park.

Want wat zou het leuk zijn als mijn kinderen later net zulke warme herinneringen hebben aan de buurt waarin ze opgroeiden, als ik aan de mijne.

Vierde jij Burendag? Wat deden jullie? En vertel me eens over je buurt als je wil? Ben je er blij mee?

0

Reacties

reacties