Ineens bemerk ik een patroon bij de slaapsores met mijn kinderen. De oudste twee kwamen op driejarige leeftijd voortdurend ’s nachts uit bed. Dex, die in maart 4 wordt, doet dat nu ook.
Net als veel moeders ben ik een lichte slaper, dus ik hoor hem altijd zijn kamerdeur sluiten, gevolgd door het getrippel-trappel van blote voetjes op het laminaat van de overloop en een angstig bang-in-het-donker sprintje de zoldertrap op, naar onze slaapkamer.
Waarom wakker worden?
Mijn oudste twee hadden veel dromen rond deze leeftijd en doken voortdurend nog nasnikkend mijn bed in, met verhalen over monsters, draken, zoekgeraakte knuffels en achtervolgingen.
Dex lijkt vooralsnog geen nachtmerries te hebben. Ik vermoed dat er gewoon veel gaande is in zijn koppie; hij ontwikkelt zich plots razendsnel tot een kleuter. Misschien is dat de reden dat hij zo vaak ’s nachts wakker wordt en elke dag alweer rond zessen staat te stuiteren.
In je eigen bed!
Als ik zelf fit en niet zo vermoeid ben vind ik het wel gezellig, zo’n peuter bij me in bed. Hij strengelt zich altijd om me heen als een klimop rond een boomstam. Hartstikke knus en lief. Maar als ik zelf heel moe ben kan ik dat niet zo goed hebben, dan wil ik diep slapen, zonder polonaise aan mijn lijf.
Het lijkt allemaal niet te werken. We hebben al zoveel geprobeerd, maar:
Het grote bed in de andere kamer is altijd groener.
Wat we al voor pogingen deden, bij ons drietal en nu dus ook bij Dex?
Terugleggen in zijn eigen bed
Hem met weinig of geen woorden en een geruststellende aai over z’n bol weer lekker onderstoppen. Eén, twee, drie, vier, vijf keer per nacht. En in de vroege ochtenduurtjes hetzelfde, met de mededeling dat de dag nog niet begonnen is.
Cosleeping
De kinderen lagen het eerste jaar naast ons in een co-sleeper: een aanschuifbedje. Maar zoals ik hier al eens benoemde: wat oudere kinderen nemen zoveel plaats in. En de mijne molenwieken. En snurken! Zij doen het heerlijk op dat hele samenslaapprincipe, maar ik niet meer, toen ze ruim een jaar waren. Eigen kamers werden het dus. En de jongsten delen een slaapkamer, zodat ze toch nog min of meer samen slapen.
Meeveren
Erkennen dat hij onze nabijheid kennelijk even nodig heeft en hem laten liggen. En heel vroeg met hem opstaan, omdat het nu eenmaal is zoals het is en meedeinen minder energie kost dan tegen de golven in zwemmen.
Stickers en stempels sparen
Een nacht in je eigen bed geslapen? Wat knap Dex! Dan krijg je een sticker op je slaapkaart. Nouja, dat werkte dus voor geen meter. Hij wilde mij. Een cadeautje bij een volle kaart, daar kon hij zich geen voorstelling van maken. Hij had míj nodig, niet een plastic minidino.
Laatste poging
Op zolder lag nog de Kids Sleep wekker van Thomas en Morris. Het is geen wekker die de tijd aangeeft. Het is er één met een plaatje van een slapend en een wakker konijntje. Je kan instellen op welke tijd het lampje achter elk van de twee aan is. Slaapt het konijntje? Dan is het nog geen tijd om op te staan. Is -ie wakker? Dan mag je kind uit bed komen.
Mijn oudste twee trapten er niet in. Zij kwamen doodleuk om vier uur, kwart voor vijf en half zes naar mijn bed gestampt met de prangende vraag: “MAMA, WORDT HET KONIJNTJE AL BIJNA WAKKER?” Mission failed. Big time.
Toch ga ik bij Dex ook een poging wagen. Toen ik de slaaptrainer vanavond neerzette vond hij het machtig interessant. “Ik ga opstaan als het konijntje opstaat,” kondigde hij stellig aan, nadat ik hem het principe had uitgelegd. Ik heb er een hard hoofd in, maar wie weet, wíe weet gaat het hiermee lukken en duikt hij morgen niet voor half zeven in mijn bed.
En zo niet, dan houd ik me gewoon één van mijn mantra’s voor, die ik vaak tevoorschijn tover bij lastige opvoedmomenten:
Ook dit gaat vanzelf weer voorbij.
Hoe gaat het bij jullie: heb jij (en je evt. wederhelft) je bed voor jezelf?
Die konijnenwekker, die staat hier ook en doet dienst als… nachtlampje. Meestal is Zoon al up and about voor konijn er zelfs maar aan denkt om op te staan.
Ik heb er mij ondertussen al enigszins bij neergelegd, maar ik moet toegeven dat ik ’s morgens om 5u niet altijd even veel zin heb om te zitten schilderen en knutselen (al wordt de dag daarmee aanzienlijk langer en krijg ik op een dag wel meer gedaan).
lentebloem onlangs geplaatst…Pyjamadagje
Bij ons is zo’n slaaptrainertje bij het ene kind succesvoller dan bij het andere. Bij mijn oudste dochtertje (nu vijf) ging dat volgens mij vanzelf. Al had die ook wel een karaktertje. Ze mocht niet opstaan voor het konijntje/koetje wakker was, en deed dat ook niet. Deed ze het wel, dan mocht ze bvb die dag geen TV kijken. Ze had het snel door. Daarna kregen we een tweeling (nu 2,5). Bij ons jongste dochtertje werkt het nu ook, zij zal nooit te vroeg roepen (maar is ook de langste slaper van de drie). Ons zoontje is een ander paar mouwen. Toen het van zomeruur terug winteruur werd hebben we een paar moeilijke weken gehad, waarbij hij iedereen minstens een uur te vroeg wakker maakte. Hij is niet zo vatbaar voor belonen of straffen, dus dat was even echt moeilijk. Uiteindelijk kregen we hem gemotiveerd door stickertjes, én is hij aan de uurverandering gewoon. Dit weekend waren we in een vakantiehuisje en sliep hij bij ons op de kamer. Je hoort hem wakker worden ongeveer 20 minuten voor dat konijntje wakker wordt, maar hij roept pas als het lichtje verspringt… Wij blij! Het is volgens mij wel belangrijk om het koetje op een realistisch uur te zetten, anders is het voor de kindjes veel te moeilijk…
Siem slaapt nog bij mij maar begint nu steeds meer ruimte te willen. En Melle is vooral zooo vroeg wakker. Wij hebben een schaap maar daar doen ze helaas niet veel mee… Ik weet het nog even niet….
Maai onlangs geplaatst…Kleurplaten #2
Ja, nu gelukkig wel. Maar we hebben ook jaren gehad dat er altijd wel een kind bij ons in lag.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Hoe vaak kijk jij in de spiegel?
Wij hebben hetzelfde slaap wekkertje! Het werkt prima bij ons. Je moet je wel houden aan de uren van het konijntje, want als je het in het weekend een kwartiertje later zet, dan hebben ze dat maar al te vlug door! Ook niet laten doorschemeren dat het toestel ‘kapot’ zou kunnen zijn, want dan kijken ze er meteen niet meer naar. Ze wil ook niet naar bed gaan voor het konijntje slaapt (om 19u), dus om 18u50 naar bed, dat kan absoluut niet. Maar anders werkt het voor ons wel prima 😉
Nele Deneut onlangs geplaatst…WEEKEND PICTURES
Al 4 jaar, elke nacht een klein mannetje in mijn bed….
Alles, echt alles heb ik geprobeerd!
Noem het op, wij hebben het gedaan!
Slaaptrainers, terug leggen, wel discussie/geen discussie, matras bij ons op de kamer (3 x raden wie er op dat peuter matras lag van radeloosheid…) inslaap drankjes, alternatieve therapie….
Ik hou me maar vast aan make up voor de wallen en de gedachte dat hij vast met 16 jaar wel alleen wil slapen
Ons dochtertje van 3 komt bijna elke nacht bij ons liggen…ik heb het terugleggenineigenbed wel eens geprobeerd nou drama midden in de nacht en iedereen klaarwakker dus ik laat het maar zo…hopelijk gaat het vanzelf over. Als ze eens zeldzaam wèl een hele nacht in haar eigen bed slaapt dan word ik weer ongerust van er zou toch niks zijn? Hihi en stickers dat vindt ze niet interessant ik denk dat ze idd het liefst bij ons ligt.
Ons bed was vannacht leeg 🙂
De jongste had het zo volledig onder gespuugd dat ik het matras, het dekbed en de kussens flink heb moeten afsoppen. En toen was het zo nat dat we er niet meer in konden slapen… De jongste twee moesten naar hun eigen bed, ik ben in de logeerkamer gaan slapen en mijn man heeft zichzelf opgerold om in het juniorbedje van de oudste te passen. Gelukkig was er één bij oma, zodat we toch allemaal een (te klein) matrasje hadden voor onszelf…
Ik verheug me al weer op mijn eigen bed vanavond! Samen met manlief, met de dochter in haar eigen bedje naast ons.
geertruurzaam onlangs geplaatst…Ziek zijn in tijden van moederschap
Als ik jouw verhaal zo lees, realiseer ik me wat een geluk ik met mijn jongens heb wat betreft hun slaapgedrag. Maar zelden kwamen ze uit hun bed toen ze klein waren. Eigenlijk alleen als ze ziek waren. De keren dat ze in mijn bed sliepen zijn op twee handen te tellen. En tegenwoordig slapen ze zelfs uit in het weekend!
Sandra onlangs geplaatst…“I’m driving in my car”