Adventschallenge: terugblik wk. 4

De challenge van deze week was een mooie, maar tegelijkertijd ook een lastige, zo in de drukke decembermaand.

De uitdaging draaide om onzelfzuchtigheid. Dat vind ik niet heel erg moelijk. Ik help graag anderen, ik geef gemakkelijk en ik cijfer mezelf eerder weg dan dat ik mezelf voorop stel.

En toch had ik moeite met de Adventschallenge van deze week. Ik wilde niet simpelweg dingen weggeven, want daar lag in week 1 de nadruk al op.

 

De opdracht voor afgelopen week luidde:

Doe iets goeds voor een ander, zonder er iets voor terug te verwachten.

Eigenlijk ben ik een beetje teleurgesteld over hoe dat heeft uitgepakt, maar dat kwam vooral omdat ik heel druk ben geweest met  iets onzelfzuchtigs:

Het kleuterkerstdiner

Vorig jaar was ik klassenouder in de kleuterklas van mijn oudste en daarom vroeg de huidige klassenmoeder of ik mee wilde helpen met de voorbereidingen van het kleuterkerstdiner.
“Tuurlijk,” zei ik, die niet graag nee zegt. En zo kwam het dat we een avondje vergaderden over de te maken hapjes en de taken verdeelden. Ik voorzag 120 marshmallows van gezichtjes van chocoladeglazuur voor op een sneeuwmanijsje. We kwamen een ochtend bijeen om groenten-kaas-worst-spiesjes, mini-sandwiches en poffertjestorens te maken.
En op de avond van het diner zelf hielp ik op school bij het buffet.

Zo kwam het dat er weinig tijd overbleef voor deze challenge, maar ik bedacht me achteraf dat het er eigenlijk allemaal prima binnen past.

Schoonmaakhulp

Mijn schoonmoeder heeft het ook – net als ik: eens in de zoveel tijd krijgt ze het op haar heupen en moet de hele woonkamer anders. De kast moet staan waar de bank stond, de tafel moet naar de andere kant van de kamer, de grote planten moeten ergens anders en eigenlijk moet alles ook van boven naar beneden worden gestofzuigd en gesopt.

Toen ik er van de week met de kinderen binnen liep was het weer zover. Alle meubels stonden midden in de kamer. De stoelen op tafel. Chaos. Mijn schoonmoeder stofzuigde woest om zich heen en mijn schoonvader stond er wat hulpeloos bij met een doekje. Hij had geen idee wat hij moest doen, want hij had de opdracht om te helpen, maar ze vond hem almaar in de weg lopen.

Dus schoot ik te hulp. Samen verplaatsten we alles, poetsen we de boel en toen we ermee klaar waren bakte ik 24 pannenkoeken. Zij blij. Mijn kinderen blij. En mijn rug? Ach ja, daar gaat het toch al maanden niet zo best mee.

Challenge geslaagd

Wat is het leuk geweest, die Adventschallenge! Een mooie aanloop naar de Kerstdagen. Het geeft zo’n goed gevoel om bewust dingen voor anderen te doen. En ook af en toe eens tijd voor jezelf uittrekken is natuurlijk heel belangrijk. Ik ontdekte op dat vlak vooral dat af en toe vroeg naar bed gaan voor mij een wereld van verschil maakt.

Wie weet staat er volgend jaar wel weer iets soortgelijks op het programma in december. Maar voor nu ga ik maar eens heerlijk genieten van de feestdagen, met mijn heerlijke mannen en de rest van de familie.

0

Reacties

reacties