Het is inmiddels wel duidelijk: ik ben een jongensmoeder. In vier jaar tijd werd ik moeder van niet één, niet twee, maar drie jongens. Het is hier in huis een drukke boel, vol zand, autootjes, computergames, plastic lichtzwaarden en nepdino’s.
Ik ben heel gelukkig met mijn knullen, ik zie het niet als zielig dat ik nooit een dochter heb mogen krijgen. Maar toch zijn er soms momenten waarop ik een felle steek van jaloezie voel naar moeders van een meisje. Bijvoorbeeld als mensen meewarig reageren als ze zien of horen dat ik drie jongens heb. Maar er zijn er meer. Ik deel er 11 met je.
1. Als ik lees dat iemand een dochter verwacht
Dat steekt altijd toch wel een beetje. Want dat zou ik – ook al zo ik geen van mijn jochies willen inruilen – toch ook wel gewild hebben. Dus als ik dan een aankondiging zie na een geslachtsbepaling, met een foto van een roze romper, een beschuit met roze muisjes of een aangesneden taart met een roze binnenkant knars ik ongemerkt éven met mijn tanden.
2. Als ik lees dat iemand na één, twee, drie of zes zoons een meisje verwacht
De reacties die daarop komen zijn altijd iets in de trant van: wat een geluk, wat heerlijk, oh wauw tóch nog, het is super om een meisje te hebben, wat een bof. Dan krijg ik toch altijd wel even een klein knoopje in mijn maag. Dan kan ik me nog weer heel goed voor de geest halen hoe ik bij elke twintig weken echo meer op een meisje hoopte. Maar drie maal was ook geen scheepsrecht.
3. Als ik over een meisjeskledingafdeling loop
Oh, daar word ik altijd zo hebberig van. In de H&M, Zara, of C&A bijvoorbeeld: overal waar ik kijk storten zoete shirtjes, leuke maillootjes, toffe rokjes en duizendmiljoen accessoires zich op mijn netvlies. Maar ik kan ze niet kopen. Want ik heb geen dochter.
4. Als mijn jongens de boel compleet op stelten zetten
Als mijn jongens springen op de bank, joelen en gillen als indianen of ruzie maken met de felheid van een burgeroorlog in plaats van een broertjesruzie, dan wens ik altijd dat ik meisjes had. Want die zijn veel rustiger, toch?
5. Als ik de zoveelste autofile bouw of weer met de dino’s moet
Op zulke momenten voel ik soms een enorm verlangen naar waterverven, ministecken en gipsen beeldjes schilderen. Naar stickertjes plakken, cakjes bakken en glitter. Van die méisjesdingen.
6. Als ik duizend-en-een leuke vlechtvariaties op Pinterest zie. Of een reclame van de Action, met onder-het-water verkleurende nagellak
Wat leuk lijkt me dat: aanprutsen met de haren van een klein meisje. Samen nageltjes lakken. Met make-upjes prutsen.
Ik heb één-der-zoons wel eens roze aangetrokken. Maar daar werd hij geen meisje van.
7. Als ik langs een manege kom, in de supermarkt de Penny zie liggen of op school moeders hoor vertellen over hun paardenmeisjes
Zelf was ik een paardenmeisje. Om me heen zie ik dat het fenomeen nog steeds bestaat. Wat lijkt het me heerlijk om mijn eigen verleden te herleven door een dochter en haar elke zaterdagochtend naar de manege te brengen. Naar de les te kijken. Maar ook dat is echt zo’n meisjesding. Die steken elkaar aan met de paardenmanie. Mijn mannetjes hebben er absoluut geen oren naar. Bovendien vindt hun vader het – net als bijvoorbeeld turnen – geen jongensding.
8. Als ik moeder-dochter dingen voorbij zie komen
In tijdschriften, op Facebook: je ontkomt er niet aan. Aan met je moeder naar de thermen arrangementen. Aan moeder-dochter stedentripjes. Aan meiden die samen met hun moeder een trouwjurk uitkiezen. Allemaal dingen die ik ook helemaal zou zien zitten met een dochter.
9. Als ik aan mijn eigen moeder denk
We hebben een speciale band, mijn moeder en ik. De liefde tussen een moeder en een dochter is iets speciaals. En die is op volwassen leeftijd anders dan de band tussen moeders en zoons. Ik heb altijd de indruk dat zoons wat meer afstand nemen, terwijl dochters juist dichterbij komen, zeker op het moment dat ze zelf een gezin gaan vormen.
10. Als ik verhalen over schoondochters hoor
Schoondochters, phew, dat lijkt me een lastige toestand. Ik merk zelf dat ik mijn schoonmoeder in het begin heel erg spiegelde aan mijn eigen moeder. Uiteindelijk heeft ze een warme plek in mijn hart veroverd, maar ik hoor ook vaak hele andere verhalen. Vrouwen onderling, dat is lastig vaak. En als het met een schoondochter niet klikt, raakt ook je zoon op afstand. Als ik zulke dingen hoor zou ik wensen dat ik dochters had. Ook omdat ik denk dat je dichterbij je kleinkinderen komt als je dochters hebt. Want naar wie trekken die? Naar hun moeder.
11. Als ik de termen ‘mijn meisje’ hoor
Het komt vaak voorbij, bij trotse meidenmoeders, de term ‘mijn meisje‘. En soms doet zo’n grietje iets, waarbij haar mama dan een veelbetekenende blik trekt en zegt “Ja, dat is een echt meidendingetje.” Dan voel ik me een enorme buitenstaander. Alsof ik van een andere planeet kom, die ene enge, met die Y-chromosomen. Van de term ‘koningskoppel’ word ik bij vlagen ook licht agressief trouwens.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben stapelgek op alle drie mijn knullen. Maar toch, wat zou een meisje leuk geweest zijn!
Herkenbaar voor de jongensmoeders onder jullie? Op welke momenten heb jij last van meidennijd? En bestaat de andersomversie ook? Zijn er hier meidenmoeders die soms balen dat ze geen zoon hebben?
Ik ben moeder van een dochter (bijna 2) en sinds ik een kind heb een afkeer van roze, glitter, strikjes, kantjes en eigenlijk al het andere dat meisjesachtig is. In het begint wordt je zo overstroomd met al dat roze, dat is echt niet OK. Mijn dochter draagt vaak jongenskleren en over meisjesafdelingen lopen vind ik stom (met tule jurkjes voor kinderen die net leren lopen–dan ben je toch niet goed bij je hoofd).
Ik heb voordat ik zwanger werd altijd een beetje opgekeken tegen die ROZE, BARBIE, GLITTER fase van meisjes en dat hoor ik vaker van mensen. Nu ik een kind heb is dat juist weer verdwenen; als zij het leuk vindt dan vind ik het ook leuk.
Ik ben moeder van 2 jongens (een tweeling) en herken er wel wat in moet ik zeggen. Ook ik zou ze niet willen missen. Maar toen ik vorig jaar mijn little pony’s en barby’s maar weggegeven heb omdat mijn zoons er echt niet mee willen spelen moest ik toch wel even slikken.
Als ik aan een baby dacht zag ik altijd een meisje voor mij…misschien ook omdat ik zelf een zus heb….en mijn zus al 2 dochters had??!!??!!
Bij de echo vond ik het heel spannend. Nr. 1 was een jongen…toen dacht ik nog ff…nummer 2 een meisje? Maar dat was ook overduidelijk een jongen. Tuurlijk ben ik blij met de knullen. Maar ik moest echt wel ff schakelen in mijn hoofd van meisjes en schattig en roze naar jongens en wat daar bij hoort. Gelukkig hoorde ik het bij 20 weken. Als je bij de geboorte die schakeling moet maken lijkt mij lastiger.
Nu vind ik het wel prima overigens.
Maar ook ik heb wel soms dat gevoel van hoe gaat het later. Toch ook het gevoel dat dochters meer naar hun moeder trekken dan zoons….maar weet dat die vlieger niet altijd opgaat. Genoeg liefde erin stoppen en hopen dat die ook tzt nog terug komt….
En stoer is het ook wel weer…met 2 knullen!
Ik bof eigenlijk maar want ik het 3 jongens en 2 meisjes.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Griep weer over? Zo voorkom je een tweede!
Hier twee jongens en een meisje. Tot mijn grote verbazing. Dacht altijd alleen jongens te kunnen baren.
Ja, ze is anders dan haar broers, maar de broers lijken ook niet op elkaar. Dochter (nu 6) heeft nog nooit met poppen gespeeld, Barbies en Ponies zijn stom, net als roze, glitter, jurkjes en rokjes en nagellak. Ze is echt een kind van mij – net als haar broers. Ik heb nog niet een moment gehad waarop ik dacht “dat had ik met de jongens nooit kunnen doen”. Af en toe krijg ik haar in een jurk of rokje. Maar niet van harte. Het zij zo. Ik ben ook geen meisjemeisje, nooit geweest ook.
Eerlijk is eerlijk: ik vind het wel heel leuk om een dochter te hebben. Ben nieuwsgierig of ze nog meisjemeisje dingen gaat doen, ooit, later.
Als ik drie jongens had gehad: ook goed, dan wist ik niet beter.
Hier een jongen (4) en een meisje (20 maanden).
De jongen is een echte jongen: auto’s, superhelden, fantaseren, actief. Mijn meisje is een echt meisje: poppen, zeer zorgzaam, fier. Ik ben heel blij dat ik er van elk eentje heb!
Opmerkelijk: toen ik zwanger was van nummer 1 zag ik alleen maar schattige en leuke meisjeskleren. En toen ik zwanger was van onze dochter vond ik alles veel te roze en te tuttig en zag ik overal coole babykledij voor jongens!
Hier is het nog wat anders.
Mijn man had al een dochter uit zijn eerste huwelijk.
Toen wij voor ons eerste kindje samen gingen, was dat een jongen.
Hij was/is nog steeds zo’n rustig ventje. (hoewel hij ook op heimelijke wijze zijn zussen kan plagen)
Ons tweede kindje samen is dus een meisje geworden.
Maar wat drukte betreft, overtreft die laatste alles!!!
Soms denk ik dat er bij ons een kleine heks in huis woont.
Ze kan ook wel lief zijn hoor (lees soms). En we zien haar super graag. Maar DRUK!!!
Zo zie je maar, het ligt niet aan de sekse of je kind druk of niet is.
Ik zie ze allemaal even graag, met elk hun eigen karaktertje.
Het ene karaktertje al wat sterker dan het andere!
Tja, ik heb twee meisjes en ik merk vaak dat jongensmoeders mij benijden. Het is ook heel gezellig, met twee meiden. Maar nummer 4: dat gebeurt hier ook. Vaak. Heel vaak. En hier geen dino’s, maar ook auto’s, duplo, LEGO, prinsessenjurken, poppen etc door de kamer.
Mieke onlangs geplaatst…Seven Things – 24
Moeder van 1 dochter. Een echt meisje meisje die stiekem ook graag jongensdingen doet (voetballen, gamen, drakenrijders kijkt en graag met modder speelt in de tuin), wel het volume heeft van een 3 meisjes ineen. En als ze samen met 2 vriendinnen is het geluid van 9 produceren..
Ik ben moeder van 4, 2 dochters, 2 zonen. Ik vind ze allemaal prachtig, maar wat ze doen of vinden gaat lang niet altijd niet langs lijnen van sexe. Sterker nog: het loopt dwars door elkaar. Meiden breken hier net zo goed de tent af, knullen kunnen klef bij mama hangen en in hun nekkies gekriebeld willen worden. Bouwen vs fantasie, dierenliefde vs geen interesse, knutselen, verven, lapjes, molens, vrachtwagens, wat dan ook, er is er altijd wel eentje die het wel of die het niet leuk vindt, onafhankelijk van geslacht. Net zoals bij onszelf. Ik ben niet goed met make-up, wel met haren vlechten, houd van lego bouwen, minder van playmobil, houd van dansen, maar ook zeilen en de Dakar. Lapjes en draadjes zijn mijn uitlaatklep, maar ik houd nog steeds van de vrachtwagens en treinen waar ik ooit werkte. Ik lees graag, maar houd ook van harde cijfers. Ik heb roze en bloemen leren waarderen, mijn lievelingskleur is blauw. Ik vind bijna alle dieren leuk, maar hoef er beslist geen. Ik dacht geen geduld te hebben met mensen die dingen minder snel oppikken, maar kan heel goed overweg met mijn zoon met Down. Toen ik een dochter kreeg, dacht ik haar te moeten snappen, dat was niet zo, ze lijkt op mijn man. Daarna een zoon, gelukkig, die hoefde ik niet te snappen, maar raad eens, die leek op mij. Volgens mij liggen die hokjes helemaal niet zo vast. Hoera, het is een mensje! zou voor mij prima werken, want ervan houden lukt me met allemaal.
Ik heb 1 meid, dus de odds staan nog open 😉 toch lijkt mij drie knullen ook wel heeeel geweldig (maar druk inderdaad!)
Mama’s Jungle onlangs geplaatst…Is een slimme meter bij zonnepanelen slim?
Onze vrienden hadden allemaal al jongens dus toen ik zwanger raakte zei iedereen: ‘hopelijk lukt het jou wel om een meisje te krijgen!’ Met een knipoog natuurlijk. Maar ik wilde helemaal geen meisje… Ik ben nooit een meisje-meisje geweest. Ik had moeite met meiden-vriendschappen (dat vind ik nog steeds ingewikkeld), ik hou van sport (en niet van romantische komedies om maar iets te noemen) en ik heb nooit gehouden van make-up en nagellak en dat soort dingen. Mijn lichaam zat me dwars want dat bleef (mijn hele leven) een dunne plank en ik was een moeilijke puber. Ik zat al vroeg met mezelf en m’n hormonen in de knoei en ik reageerde alles af op mijn (in mijn ogen toen een burgerlijke, kortzichtige, overbezorgde en strenge) moeder die het echt niet leuk heeft gehad met mij. Het is allemaal goed gekomen maar de relaties tussen mannen/jongens en hun moeder leek mij altijd veel beter (dat was in ieder geval ook zo tussen mijn broer en mijn moeder). Ik was dus heel blij toen ik hoorde dat ik een jongen kreeg, en later nog een! Natuurlijk had ik net zo veel van een meisje gehouden en daar ook gelukkig mee geweest. Maar ik ben stiekum erg blij met twee jongens en herken ook eigenlijk niks van jouw lijstje:
1: die gevoelens heb ik niet.
2: vind ik altijd heel naar, alsof het alleen maar gelukt is als je van allebei de sekses eentje hebt.
3: ok meisjeskleding is leuk maar met jongens is het altijd een stuk gemakkelijker en je bent s morgens veel sneller klaar.
4: meisjes zijn stiekem en venijniger. Jongens knallen het er gewoon uit. Veel verfrissender. En het is snel weer klaar. 10 seconden later zitten ze weer gebroederlijk naast elkaar (bij ons tenminste).
5: ik ben zo blij met de jongens en hun speelgoed, ik bouw liever een star wars ruimteschip van lego dan dat ik het haar van een barbie zit te kammen.
6: ik moet er niet aan denken! Staartjes, vlechten en speltjes brrr! Zo blij dat ik daar s morgens geen werk aan heb. En make-up is voor mij een noodzakelijk kwaad, net als m’n teennagels lakken in de zomer.
7: ik ben knetter allergisch voor paarden. Mijn dochter zou een moeder hebben die nooit zou kunnen komen kijken of hondsberoerd al niezend en met rode ogen langs de kant zou staan.
8: dat doe ik met mijn eigen moeder ook niet. Ik ga liever met m’n jongens naar een honkbalwedstrijd ofzo. Oké trouwjurk uitzoeken is wel een dingetje maar hopelijk mag ik mee met mijn schoondochters en kunnen we mijn zoons in een tof strak pak steken.
9: dit herken ik niet, de band met mijn moeder is goed maar niet speciaal of meer bijzonder dan de band met mijn vader. En bij heel veel mensen om me heen zie ik een goede band tussen zoons en hun moeders dus daar ben ik ook niet bang voor.
10: leuke jongens kiezen leuke vriendinnen. Mijn broer heeft ook een hele leuke getroffen. Een leuke schoonzus voor mij en een leuke schoondochter voor m’n moeder. En ook wat betreft kleinkinderen ken ik meer voorbeelden van ouders van de vader die een grotere rol in het leven van de kleinkinderen spelen dan de ouders van de dochter.
11: haha dat is me nog nooit opgevallen, trouwens ‘mijn jongens’ klinkt toch veel stoerder? Alleen dat koningskoppel, dat hoef ik ook niet meer te horen (zie 2).
En buiten dit: Jij bent zelf verantwoordelijk voor de band met je kind. Jongens of meisjes. Een meisje heeft niet per definitie een goede band met haar moeder. Dat is niet sekse bepaald.
Het gevoel heb ik niet… althans van de ‘andersom versie’, ik heb twee meiden.
Maar wat ik wel herken is, dat is echt een jongensding verhalen, dat ik denk tja… die heb ik niet kan ik niet over meepraten. Zelf vindt ik juist die stoere jongenskleding leuk, auto’s en dino’s? Leuk… ik ben geen poppen en lieve knuffels mens.
Dus een beetje half 😉
Nathalie onlangs geplaatst…Tea Topic #6 – Wat heb je het laatst….
Sommige zaken zijn zo herkenbaar: ook hier drie druktemakers, dino – en zwaardenliefhebbers. Wij hebben het handig opgelost: samen zijn we meter/peter van drie meisjes: alle leuke meisjeskledij, meisjesspullen,… moet ik niet links laten liggen, een meter moet af en toe flink verwennen toch? Alleen die schoondochters, daar maak ik me soms zorgen over 🙂
Twee dochters en een zoon…
Ja, de moeder-dochterdingen zijn erg fijn. Het gefrunnik aan lange haren ook… Lieve rokjes, mooie sokjes… Ministeries tot je er dood bij neervalt… Maaaaar;
Die puberblik als je de verkeerde jas aan trekt, net iets te enthousiast haar vriendinnen begroet, die eeuwige knopen in die lange manen met bijbehorend sirene-gegil tijdens het uitkammen, luizen in lange haren, weer luizen in lange haren, gezeur dat ze niets om aan te trekken hebben terwijl de kast vol ligt en je vijf minuten geleden al weg moest, de meidenruzies op school, het verdriet als ze ineens niet meer de BBF van dat populaire meisje is, her gegil tussen de zussen, eeuwig in discussie gaan met elkaar of mij… Nagellak op Pinterest wat natuurlijk niet werkt en gewoon op je eetkamertafel terecht komt, zal ik nog verder gaan? ??
Nu heb ik maar 1 Pielemuis in huis, dat is heel andere koek dan drie en een volwassen variant. Ik vind het wel prima zo; 2 dochters en 1 zoon on my own.
Ik voel me exact hetzelfde en was ook van plan daar nog eens een blogje over te schrijven, maar dat valt me moeilijker dan verwacht …
Toen ik in verwachting was van een tweeling was ik ervan overtuigd dat ik twee jongens zou krijgen. Want hoe graag ik ook een meisje wilde ik zag mezelf echt als een jongensmoeder. Uiteindelijk bleek het een van elk te zijn en ik vind het beide zo leuk. Ik kan me voorstellen dat je het soms mist om een meisje te hebben, hoeveel je ook van je knullen houdt!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik over de meeste dingen nog niet zo had nagedacht, totdat ik het hier zo uitgespeld zag staan.
Ik ben ook moeder van 3 jongens. En vanaf het moment dat ik wist dat de eerste een jongen was, heb ik voor de volgenden toch eigenlijk altijd wel gehoopt dat dat ook jongetjes waren. Want dat is veel leuker voor hen. Dan kunnen ze lekker met elkaar optrekken.
Als ik om me heen kijk naar meisjesmoeders voel ik eigenlijk nooit jaloezie. Ik vind heerlijk geen meisjesdrama om me heen te hoeven hebben, en oneindig naar frozen te moeten kijken en te moeten knutselen aan de keukentafel. Ik had zelf helemaal geen goede band met mijn moeder, dus ik had nooit zo nagedacht daarover. Maar als lees over shopmiddagen met een dochter of dichtbij de kleinkinderen staan als moeder van de moeder. Ja, dat vind ik wel jammer om dat te moeten missen.
Vergeet punt 4 maar…
De DIY Diva onlangs geplaatst…Outfit Dubai rok
Bij mij is het een beetje andersom: ik zag mezelf eigenlijk heel erg als jongensmoeder, en blijk nu hoogzwanger van een meisje. Komt vast wel goed, maar ik twijfel soms of ik het wel kan. Of beter: of het even hard iets voor mij is.
Ik had altijd heel veel mannelijke vrienden, weinig vriendinnen. En ik had het ook nooit zo voor roze of paarden of make-upjes (toch niet tot ik twintig was ofzo). Ik ben zelf altijd zo hard one of the guys geweest dat het toch een beetje een shock is geweest, die geslachtsbepaling.
Ik ben zeer blij en benieuwd, daar niet van.
Maar soms denk ik: als dat maar allemaal goed komt. 🙂
Leuk lijstje! Vaak herkenbaar, vanuit de wereld waarin ik nu nog zit.
lilith onlangs geplaatst…5 beelden, 5 dingen