Het valt niet mee om drie te zijn. Je kunt al zoveel, maar je mag nog maar zo weinig zelf bepalen.
Wil je op je sokken naar de winkel? Mag niet.
Wil je nóg een pakje Fruitella’s? Mag niet.
Wil je dat je moeder ijsjes koopt? Doet ze niet.
Wil je tot negen uur opblijven? Dat vindt je moeder niet goed.
Wil je net als je broers in je eentje voor de deur spelen? Dat mag je niet.
Je zou toch van minder rood aanlopen en jezelf huilend en schreeuwend ter aarde storten.
Die peuterdriftbuien komen hier bijna dagelijks voor en ze zijn soms zelfs Oscarwaardig drama.
Ik had ook bij dít kind weer gehoopt dat die hele ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee toestand over zou zijn op de dag dat hij drie werd. Maar nee hoor! Er is kennelijk nog een soort uitloopfase, van minstens een half jaar.
Hoe kalmeer ik mijn driftkikker weer?
1. Hem stevig vasthouden en knuffelen.
2. Of hem juist even laten begaan en hem met rust laten. Gewoon laten liggen waar -ie ligt en om hem heen stofzuigen. Of even gauw de boter en de melk gaan pakken, terwijl hij nog in de gang van de pindakaas ligt. Want oei, gebéurde het maar alleen maar thuis, die driftbuien. Maar mijn peuter is echt niet vies van een potje theater op locatie.
3. In zijn buurt een klusje gaan doen en benoemen wat ik doe, zodat hij weet dat ik er wel bén, ook al negeer ik zijn woede even. “Zo, even deze bekers in de vaatwasser. Oh, de kaasschaaf moet er ook nog bij.”
4. Gewoon eens toegeven. Dan maar dat supercoole Batman pyajamajasje als shirt boven zijn spijkerbroek. Of als Spiderman naar de bakker. Wat kan het eigenlijk voor kwaad? En het levert me een instant blije peuter op.
5. Gekke stemmetjes. Met voorwerpen. Of met mijn hand in een sok. “Zeg jongetje, waarom huil jij?” “IK BEN BOOS!” “Waarom ben je boos?” “Ik wil óók voor de deur spelen.” “Wat jammer hè, dat dat niet mag. Wil je dan met mij spelen?”
6. Punt 5 werkt ook heel goed als mezélf trouwens. Ik laat Dex zijn gevoel benoemen en neem het serieus.
7. Kietelen! Ik heb ik zeven jaar tijd al kilo’s en kilo’s bozigheid uit mokkende jochies gekieteld. Zo hard lachen dat je vergeet dat je eigenlijk héél kwaad was, wat fijn kan dat zijn.
8. Zingen. Ik kan het helemaal niet goed, maar soms werkt het als ik een Sesamstraatliedje begin te zingen. Als vanzelf begint hij dan mee te doen en als bij toverslag is de boze bui vergeten.
9. Afleiding. Als hij boos op de vloer ligt en ik ga een file van de autootjes maken ontdooit hij al snel: van een lekkere Hotwheels verkeerschaos wil hij geen seconde missen.
10. Samen naar een oplossing zoeken. “Alleen voor de deur spelen mag niet, maar je mag wel in de tuin. Of we kunnen even samen naar het park?”
Ook leuk voor peuters: een Dikkie Dik feestje! Je kan nog meedoen aan de winactie en een Dikkie Dik feestdoos winnen.
Heb jij geniale manieren om je boze peuter weer tot rust te krijgen? Welk peuterdrama passeert er bij jou zoal de revue?
11. Chocolade. Werkt ook bij grote mensen die even uit hun humeur gehaald moeten worden.
Nederbuur onlangs geplaatst…Koken met een Nederlander
Die buien moet ik nog krijgen al heb ik wel dreumes buien…
Nicole onlangs geplaatst…Waarom ik blog + betekenis Meisje Eigenwijsje
Je lijkt me een ontzettend lieve mama. Ik probeer ook altijd te luisteren. Hem betrekken en uitleggen waarom iets niet mag, maar meteen een tegenvoorstel doen en vertellen wat wél mag, en leuker is!
ester onlangs geplaatst…peuterdrama – die wondermooie fase
Ik loop altijd een beetje achter, maar Tobias heeft toevallig vandaag zijn eerste driftbui gehad. Al was het gelukkig snel weer vergeten. Hij wilde linksaf, maar we moesten naar rechts. Dus ik pakte hem elke keer op. Na 3 keer werd hij boos en ging op straat liggen huilen…. Begint blijkbaar al vroeg die peuterpubertijd 😛
Daantje onlangs geplaatst…Verkoop challenge 1: het verhaal van mijn nooit gedragen trouwschoenen